Έχουμε άραγε Δημοκρατία;

Του Γιώργου Δημητρίου

‘Κλάπηκε” η χώρα εδώ και 30 χρόνια, αλλά έχουμε Δημοκρατία, μας λέει κάθε τόσο η αξιότιμος Πρόεδρος της Δημοκρατίας. Παρά τα λάθη, εννοεί “κλοπές” των δημοσίων πόρων, έχουμε Δημοκρατία μας είπε εσχάτως και η κ. Γιάννα Αγγελοπούλου με αφορμή τον εορτασμό του 1821.

Έχουμε άραγε Δημοκρατία;

ΤΑ ”ΧΑΖΑ” ΠΑΙΔΙΑ ΠΑΝΤΟΥ λέει καθηγητής του Χάρβαρντ: ”Τα έξυπνα φτωχά παιδιά είναι λιγότερο πιθανό να αποφοιτήσουν από ένα καλό κολλέγιο τώρα, από τα χαζά και πλούσια παιδιά .Αυτό δεν οφείλεται στα σχολεία ,οφείλεται στα πλεονεκτήματα που διαθέτουν τα χαζά και πλούσια παιδιά” (Dr.Robert Patnam Harvard Law School,”the cost of inequality”) 

ΦΑΙΝΟΜΕΝΟ DUNNING-KROUGER ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ

Το ψυχολογικό φαινόμενο αυτό, των τάχα αρίστων πολιτικών διατυπώθηκε ως θεωρία από τους Dunning & Krouger: Μια μορφή γνωσιακής προκατάληψης μέσα στην οποία οι πολιτικοί δυσκολεύονται να αναγνωρίσουν τις αδυναμίες τους και διογκώνουν την αυτοαξιολόγησή τους. Οι ”ανίκανοι” δεν έχουν την εικόνα για την ανικανότητά τους. Ονομάστηκε και ανοσονοσία των ”αρίστων” στην καθημερινή ζωή.(Wikipedia, Dunning-Krouger phenomanon)

Αυτά τα 30 χρόνια, και εκ του αποτελέσματος, η Ελλάδα πλήρωσε ακριβά τα πλούσια παιδιά των πλουσίων πολιτικών οικογενειών και των μεγάλων κολλεγίων .Μετά τους κυρίους Σημίτη, Καραμανλή, Γ.Παπανδρέου, Σαμαρά, φτάσαμε στην αποθέωση του χειρούργου της κατηγορίας αυτής.

ΤΟ ΚΟΣΤΟΣ ΤΗΣ ΑΝΙΣΟΤΗΤΑΣ

Το κόστος της συστημικής ανισότητας των τάχα αρίστων είχε ως αποτέλεσμα την ενίσχυση των πολύ πλουσίων και την κατηγοριοποίηση όλων των άλλων, ως οι ”υπόλοιποι”. Οι οικονομικές και πολιτικές ανισότητες είναι αλληλένδετες, άφησαν φτωχοποιημένους τους Έλληνες χωρίς φωνή και μέλλον.

”Μπορούμε είτε να έχουμε Δημοκρατία στις χώρες μας ή να έχουμε συγκεντρωμένο πλούτο στα χέρια μερικών, αλλά δεν μπορούμε να έχουμε και τα δύο. Δήλωση του Προέδρου του Ανωτάτου Δικαστηρίου των ΗΠΑ, Δικαστή Luis Brandi, Harvard Press, 2018”.

Πιθανόν στο ότι ακόμη δεν γίναμε σαν την Κολομβία και το Μεξικό, να δικαιολογεί την άποψη της ΠτΔ. Ωστόσο η χώρα στην οποία είναι ο αρχηγός του κράτους είναι πρώτη στη μεγάλη διαφθορά στην ΕΕ. (Η καθαρίστρια με το πλαστό απολυτήριο του δημοτικού μέσα και ο”Εθνικός μάνατζερ” με… ήταν έξω και με πολυμελή φύλαξη της ΕΛΑΣ)

ΤΟ ΕΡΓΟ ΤΩΝ ”ΑΡΙΣΤΩΝ”

Το έργο της άθλιας φύσης των ανισοτήτων τους ανήκει. Αγγίζει την κάθε πτυχή της καθημερινότητας, από την εύρεση εργασίας και τις ευκαιρίες εξέλιξης, έως τους κινδύνους για την υγεία, την εκπαίδευση, την ασφάλεια στις γειτονιές, αλλά και το ”βρώμικο” παιγνίδι καταδίωξης ενός υποτιθέμενου εσωτερικού εχθρού…των ”κομμουνιστών” κλπ.

Ο κ. Μητσοτάκης το έχει πάει την ανισότητα δέκα επίπεδα παραπέρα. Έχει κάνει τον Έλληνα εργαζόμενο και επιχειρηματία να σκέφτεται μόνο το άγχος για την καθημερινή επιβίωση. Του επιτρέπει να σκέφτεται μόνο το λιγοστό οικογενειακό του εισόδημα και τίποτα περισσότερο. Ούτε διαδηλώσεις και διεκδικήσεις, ούτε καριέρες και τα ”ρέστα”. Περιορίζει τα όνειρα εκατομμυρίων ανθρώπων μαζί με τα εργασιακά και τα δημοκρατικά τους δικαιώματα. Δεν ξέρω εάν σε καμμιά σοβαρή χώρα θα μπορούσε να σταθεί ως ηγέτης ο κ. Μητσοτάκης αντιμετωπίζοντας μιά κανονική κριτική.

Ο κ. ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ ΕΚΦΡΑΣΤΗΣ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΑΝΙΣΟΤΗΤΩΝ.

Ελέγχει τα ΜΜΕ, στον τρέχοντα εκλογικό κύκλο του 2019,ενώ 30 οικογένειες στήριξαν το χρεοκοπημένο κόμμα της ΝΔ (120 εκατ .ευρώ) να πραγματοποιήσει μια κολοσσιαία εκλογική εκστρατεία.

Το χρήμα έχει φέρει  πολιτικές ανισότητες και έχει καταστρέψει την πολιτική διαδικασία. (Dr.Lawrence Lessing,Harvard Law School)

Η Ελληνική βουλή μοιάζει με ”σπασμένο” και ”διεφθαρμένο” θεσμικό όργανο, επηρεαζόμενο άμεσα από τους ”Δωρητές” των πολιτικών οικογενειών. Κυριαρχεί δημόσιος μονόλογος του κ. Μητσοτάκη στη δημόσια σφαίρα χωρίς δημόσια κριτική και λογοδοσία.

Χαρακτηριστικός είναι ο αποκλεισμός κομμάτων από το δημόσιο διάλογο, όπως και η εσκεμμένη έλλειψη πολιτικών talk shows, μην και ακουστεί έντονα η άλλη άποψη.

Η ΜΕΤΑΤΟΠΙΣΗ ΤΩΝ ΕΥΘΥΝΩΝ ΣΤΑ ”ΚΟΡΟΙΔΑ”

Ο κ. Μητσοτάκης και η ”ακροδεξιά” πολιτική πρακτική του έχει καταφέρει να μετατοπίσει όλο το κόστος της τριακονταετούς ”κλοπής” των δημοσίων πόρων και τους κινδύνους, στους εργαζόμενους και στους επιχειρηματίες,(πλην Δωρητών) και όχι στους τάχα επενδυτές. Αντί να ισορροπήσει τις ανισότητες για τις οποίες έλαβε την ψήφο των πολιτών, ήρθε με τον πιο απροσχημάτιστο τρόπο να την μεγεθύνει.

Δηλώνει με τον πιο ”χυδαίο” πολιτικά τρόπο ότι επιστρέφει στην μεσαία τάξη τα χρήματα που τους πήρε ο ΣΥΡΙΖΑ. Δεν μας είπε βέβαια ποιοι ”έκλεψαν ”τα χρήματα από τα ταμεία του κράτους πριν ο ΣΥΡΙΖΑ τα ξαναγεμίσει από τις τσέπες της μεσαίας τάξης.

Τα κόμματα να σκεφτούν το ειδικό δικαστήριο για να βάλουν τέρμα στο κράτος του ”Βαγγέλα” ως πολιτική νοοτροπία και πρακτική.

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ

Δημοκρατία δυτικού τύπου δεν έχουμε. Μπανανία είμαστε με πολιτική διαφθορά, οικογενειοκρατία και ”δικτατορία” των μετρίων, όπως έδειξε το αποτέλεσμα της πτώχευσης της χώρας μετά τη 30ετή ”ληστεία”.

Τι ,την θέλετε καλοί μου άνθρωποι τη Δημοκρατία; Οι πολιτικές οικογένειες των σωτήρων και των ”δωρητών”  uber alles…

Είναι κρίμα να μην έχουμε στην Ελλάδα μια Ευρωπαϊκή Δεξιά σαν την Γαλλία, τη Γερμανία κλπ, και να έχουμε πολιτικές δυναστείες σαν το Πακιστάν και την Ινδία.
ΥΓ: Πώς γίνεται να ισχύει το ”όλοι μαζί τα φάγαμε” και ταυτόχρονα να διευρύνονται οι ανισότητες; Mα μόνο ένας τρόπος υπάρχει για να συντελεστεί αυτό το θαύμα: Να έχει περπατήσει ο κ. Μητσοτάκης στην επιφάνεια της θάλασσας ή να έχουν ξεχάσει οι πολίτες μέσα σε λίγα χρόνια ποιοι ήταν και τι έκαναν στην εξουσία εδώ και 30 χρόνια.

Σε κάθε περίπτωση είμεθα άξιοι….

ΚΑΛΟ ΠΑΣΧΑ, στα Εβραϊκά σημαίνει καλή ”διάβαση”.

Η Ελλάδα θα ”διαβεί” για άλλη μια φορά τον ίδιο δρόμο…Το σύνδρομο της Στοκχόλμης.

Σχετικά Άρθρα

One Thought to “Έχουμε άραγε Δημοκρατία;”

  1. σύνδρομο Στοκχόλμης

    Μόλις ξεκίνησε το lockdown η εργοδότριά μου είχε παράλογες απαιτήσεις μέχρι που τελικά με ανάγκασε να παραιτηθώ… Στους επιθεωρητές εργασίας όχι μόνο δεν βρήκα προστασία, αλλά με απείλησαν κιόλας να με στείλουν στα κρατητήρια επειδή τους ενόχλησα… Χάνοντας τη δουλειά μου βρέθηκα να εξαρτώμαι από συγγενείς με τους οποίους οι σχέση μου είναι δύσκολη… Πάνω που είχα βρει τον εαυτό μου βρέθηκα ξανά αντιμέτωπη με την οικιακή βία. Μόνο χάρη στη δημοσιοποίηση του θέματός μου πήγε η υπόθεση στον εισαγγελέα. Ελπίζω να μην μπει στο αρχείο, αλλά να υπάρξει παραδειγματική τιμωρία της εργοδότριας που με έδιωξε επειδή αρνήθηκα την εικονική αναστολή και όλες τις άλλες παράλογες απαιτήσεις της. Μόνη μου ελπίδα τώρα είναι το εμβόλιο, έστω και το astrazeneca.

Αφήστε ένα σχόλιο

* Το email σας δεν θα εμφανιστεί