Δύο είναι τα τεράστια προβλήματα που αντιμετωπίζουν σήμερα οι μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις. Το ένα είναι η εκτίναξη των χρεών τους. Και το άλλο είναι η πλήρης ανυπαρξία ρευστότητας.
Αντί όμως η κυβέρνηση να απαντήσει σ’ αυτά τα προβλήματα, προτίμησε να εξαγγείλει οριζόντιες φοροαπαλλαγές, που ευνοούν, κυρίως, τους οικονομικά ισχυρούς.
Είναι προφανές, για παράδειγμα, ότι, τη στιγμή που οι περισσότερες επιχειρήσεις καταγράφουν τεράστιες ζημιές, η μείωση της φορολογίας επί των κερδών ευνοεί κάποιους που δεν έχουν πληγεί καν από την πανδημία. Και, φυσικά, όσο μεγαλύτερα είναι τα κέρδη τους τόσο περισσότερο ωφελημένοι θα βγουν από τις χθεσινές εξαγγελίες Μητσοτάκη.
Το ίδιο ακριβώς συμβαίνει με μέτρα που ισχύουν και παρατείνονται, όπως η αναστολή της έκτακτης εισφοράς αλληλεγγύης:
Ωφελημένοι θα είναι και εδώ οι πλούσιοι, αφού όλοι οι υπόλοιποι είναι αντιμέτωποι με σημαντική μείωση του εισοδήματός τους.
Το ίδιο ισχύει και για τις μειωμένες ασφαλιστικές εισφορές. Το όφελος για τον εργαζόμενο είναι μηδαμινό, το όφελος για τις επιχειρήσεις με μεγάλο αριθμό εργαζομένων είναι τεράστιο και η ζημιά για τον ΟΑΕΔ είναι επίσης τεράστια.
Για τους πολλούς, προφανώς, ακόμα και 1 ευρώ φοροαπαλλαγή είναι ευπρόσδεκτο. Οι ισχυροί όμως, και ειδικά αυτοί που δεν έχουν πληγεί από την κρίση, τρίβουν αυτή τη στιγμή τα χέρια τους. Το Δημόσιο χάνει έσοδα προς όφελος των πλουσίων για να βρεθεί στη συνέχεια να μην έχει χρήματα να στηρίξει τους φτωχούς.
Το χαρακτηριστικό με τις οριζόντιες παροχές είναι ότι φαίνονται σαν γενναιοδωρία προς όλους, ενώ στην πραγματικότητα αυξάνουν την ανισότητα ανάμεσα σε ισχυρούς και αδύναμους. Υπό την έννοια αυτή, η κυβέρνηση Μητσοτάκη λειτουργεί ως ανάποδος Ρομπέν των Δασών.
Τα παίρνει από τους φτωχούς και τα δίνει στους πλούσιους.
Από το κύριο άρθρο της “Αυγής”
