Του Μιχάλη Τζανάκη
Οι περισσότεροι έχουν συνδέσει την ημερομηνία της 21ης Απριλίου με την ημέρα κατάλυσης της Δημοκρατίας στην Ελλάδα από μια δράκα ακροδεξιών που έτοιμοι από καιρό εκμεταλλεύτηκαν το πολιτικό αδιέξοδο της εποχής και σε στενή συνεργασία με την CIA έβαλαν την χώρα σε «γύψο». Ένας «γύψος» που όταν αφαιρέθηκε μετά από επτά χρόνια δυστυχώς είχε δημιουργήσει ένα «ατροφικό» μέλος, αυτό που θα ονομάσουμε «Μεταπολίτευση».
Δεκαοκτώ χρόνια πριν εκείνη την αποφράδα ημέρα, είχαμε τα «προεόρτια» με την απόφαση της δίκης για την δολοφονία ενός Αμερικανού δημοσιογράφου που τόλμησε να κριτικάρει –άκουσον, άκουσον- το «πλιάτσικο» της Αμερικανικής «βοήθειας» στη χώρα, γνωστό ως «σχέδιο Μάρσαλ». Ένα επιπλέον πτώμα στον Θερμαϊκό έψαχνε τον θύτη του και ο μόνος «εύκαιρος» στον ρόλο αυτό ήταν ένας άλλος δημοσιογράφος, Έλληνας αυτός, ο οποίος είχε το μεγάλο πλεονέκτημα του «πρώην» Αριστερού.
Για όσους έχουν μείνει στο «αστέρι» Ρουφογάλη, ας μάθουν πως «αντάξιός» του σε μεθόδους και πρακτικές ήταν ο «πολύς» Νίκος Μουσχουντής, ένας αξιωματικός της Ασφάλειας Θεσσαλονίκης, γνήσιος τύπος του κουτσαβάκικου φασισμού που δεν δυσκολεύτηκε να «εξιχνιάσει» έναν φόνο, αυτόν του Τζορτζ Πολκ, με έναν ακόμα «φόνο», ζωντανού ανθρώπου εν προκειμένω, του Γρηγόρη Στακτόπουλου.
Ήταν μια εποχή βλέπετε που οι δημοσιογράφοι, προσπαθούσαν να κάνουν τη δουλειά τους, έστω κι αν εργαζόταν σε μέσα που είχαν άλλη «γραμμή».
Ο φόνος του Πολκ, πρακτικά δεν εξιχνιάστηκε ποτέ, αν και ήταν κοινό μυστικό ποιοι και πώς τον έβγαλαν από τη μέση. Άλλη μια περίπτωση πολιτικής και δικαστικής δολοπλοκίας που προετοίμαζε την κατάλυση της Δημοκρατίας πολύ πριν την 21 Απριλίου 1967!
Από την 21 Απριλίου 1949!
