Ανακοίνωση εξέδωσε το Σωματείο Μισθωτών Τεχνικών – Παράρτημα Ηρακλείου μέσω της οποίας χαρακτηρίζει αντεργατικό – αντισυνδικαλιστικό το νομοσχέδιο Χατζηδάκη.
Στην ανακοίνωση αναφέρει αναλυτικά:
Συναδέλφισσα, συνάδελφε,
που δουλεύεις ατελείωτες ώρες, που είσαι μια ζωή με μπλοκάκι, που έχεις ενταχθεί σε προγράμματα επισφάλειας ώστε να γλιτώσει το κόστος ο εργοδότης σου, που δουλεύεις μαύρα, που μόνιμα υποαπασχολείσαι ή κάνεις δυο δουλειές για να τα βγάλεις πέρα, που είσαι μακροχρόνια άνεργος…
Μας καλούν να πληρώσουμε το κόστος της αποτυχημένης πολιτικής της κυβέρνησης και των εργοδοτών για την αντιμετώπιση του COVID-19 και της προσπάθειας τους να φορτώσουν το βάρος της νέας κρίσης πάνω μας ενώ αξιοποιούν το λοκντάουν για να επιβάλλουν αντεργατικά και αυταρχικά μέτρα σε συνέχεια και πλήρη συνεκτικότητα με αυτά που είχαν φέρει οι μνημονιακές πολιτικές των προηγούμενων κυβερνήσεων (ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ, ΑΝΕΛ).
Οι εργαζόμενοι τεχνικοί στα γραφεία, σε εταιρείες, στα εργοτάξια και στην βιομηχανία βρισκόμαστε όπως όλοι οι εργαζόμενοι εκτεθειμένοι εν μέσω πανδημίας. Ουσιαστικά βρεθήκαμε τελείως απροστάτευτοι έναντι της εργοδοσίας, θέσεις εργασίας χάθηκαν, μισθοί μειώθηκαν, ενώ γονείς με μικρά παιδιά δεν έλαβαν καν άδειες ειδικού σκοπού και στερήθηκαν αμοιβές και μεγάλο μέρος της κανονικής ετήσιας άδειάς τους. Οι καταγγελίες για χώρους εργασίας που δεν τηρούνται τα μέτρα προστασίας και έχουν μετατραπεί σε υγειονομικές βόμβες πληθαίνουν, ενώ πολλές εταιρείες αξιοποιούν προς όφελός τους την τηλεργασία για να ελαστικοποιήσουν περαιτέρω τις εργασιακές σχέσεις (ωράριο, δουλεία με το κομμάτι κτλ) έχοντας την απαίτηση να είμαστε «παρόντες» και «παραγωγικοί» κάθε στιγμή της ημέρας.
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΑΝΤΕΡΓΑΤΙΚΟ-ΑΝΤΙΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΟ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ
Μετά από ένα χρόνο πανδημίας οι μάσκες έχουν πέσει: Η δήθεν διαχείριση με το σύστημα υγείας στα όριά του και τις τραγικές του ελλείψεις, με τις χιλιάδες νεκρών και τα τυφλά lockdown, καλύπτει υποκριτικά την απουσία μέτρων προστασίας στους εργασιακούς χώρους και το συνωστισμό στα μέσα μεταφοράς, τους περιορισμούς δικαιωμάτων και την αστυνομική βία, τα εκατομμύρια σε καναλάρχες και επιχειρήσεις, αποζημιώσεις σε ιδιωτικές κλινικές, τη νέα κούρσα στρατιωτικών εξοπλισμών, όλα σύμφωνα με τις κατευθύνσεις της ΕΕ, την ώρα που χιλιάδες εργαζόμενοι ζούνε με επιδόματα πείνας ή χάνουν τη δουλειά τους.
Αλλά κυρίως, αποτελεί μοναδική ευκαιρία για να περάσουν νέες αντεργατικές και γενικότερα αντιλαϊκές πολιτικές, με την κοινωνία στο περιθώριο, χωρίς δυνατότητα αντίδρασης. Νέο επεισόδιο σε αυτή την ύπουλη επίθεση της κυβέρνησης με τη στήριξη των πουλημένων ΜΜΕ και την κοινοβουλευτική συναίνεση των ΣΥΡΙΖΑ-ΚΙΝΑΛ-Βελόπουλου, είναι το αντεργατικό αντισυνδικαλιστικό νομοσχέδιο που επιχειρεί και πάλι να φέρει προς ψήφιση η κυβέρνηση της ΝΔ, τέσσερις μήνες μετά την πρώτη της προσπάθεια. Ας μην ξεχνούμε ότι αυτές είναι πολιτικές είναι προαπαιτούμενα για την εκταμίευση δόσεων από το ταμείο ανάκαμψης, που προορίζονται για τις μεγάλες επιχειρήσεις. Να ποια είναι η ανάκαμψη που θέλει το Κεφάλαιο κι η Ευρωπαϊκή ένωση: Φθηνότερη ευέλικτη εργατική δύναμη, νέοι τρόποι βαθύτερης εκμετάλλευσης.
Με το νέο αντεργατικό νομοσχέδιο επιχειρούν τρία καίρια –ιστορικής σημασίας- πλήγματα στις ζωές μας:
1. Θεσμική κατάργηση του 8ωρου και νομιμοποίηση για πρώτη φορά στα χρονικά της απλήρωτης εργασίας (απλήρωτες υπερωρίες).
2. Νομιμοποίηση της εργοδοτικής αυθαιρεσίας και απληστίας όπως την ζήσαμε τόσα χρόνια.
3. Απόπειρα αφαίρεσης κάθε θεσμικής δυνατότητάς μας να αντιπαλέψουμε τα παραπάνω: στοχοποίηση και ασφυκτικός περιορισμός των ριζοσπαστικών πρακτικών διεκδίκησης των εργαζομένων και της πιο αποτελεσματικής μορφής πάλης, της απεργίας.
Ορισμένα κεκτημένα του εργατικού κινήματος διεθνώς, που μπορούμε να δούμε ως αναγκαίες (ούτε καν ικανές) προϋποθέσεις μιας στοιχειωδώς φιλεργατικής πολιτικής είναι το ωράριο (οκτάωρο, αμειβόμενες υπερωρίες), η τήρηση αυτού του ωραρίου και των εν γένει όρων εργασίας σε σταθερή βάση και η προστασία των θέσεων εργασίας καθώς και το δικαίωμα της συλλογικής οργάνωσης των εργαζόμενων ώστε να προασπίζονται και να επεκτείνουν τα δικαιώματά τους, η συλλογική διαπραγμάτευση για τις συμβάσεις (ΣΣΕ –Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας) ώστε να μην είναι ο κάθε εργαζόμενος έρμαιο μπροστά στην διαπραγματευτική ισχύ του εργοδότη, και η νομιμοποίηση του πιο δυνατού όπλου προστασίας μας, της απεργίας, είτε για άμεσες διεκδικήσεις των ίδιων των απεργών, είτε για στήριξη και αλληλεγγύη σε άλλους εργαζόμενους, είτε για ευρύτερης πολιτικής σημασίας ζητήματα καθοριστικά για τη ζωή και την εργασία των εργαζομένων.
Στην πράξη τα παραπάνω δικαιώματα, κάρφος στον οφθαλμό της απληστίας του Κεφαλαίου (μαζί και με άλλες βασικές κατακτήσεις όπως η ασφάλιση) ποτέ δεν ήταν απόλυτα εξασφαλισμένα, αλλά πάντα γίνονταν αντικείμενο συγκρούσεων και διαμάχης, άλλοτε υπόγειας κι άλλοτε φανερής – ολοένα και περισσότερο στην περίοδο που διανύουμε. Τόσο στην Ελλάδα όσο και διεθνώς, με τις ευλογίες τόσο δεξιών όσο και «αριστερών» κυβερνήσεων, προσπαθεί να επιβληθεί ως κανονικότητα που μάλιστα παρουσιάζεται χωρίς δήθεν πολιτικό χρώμα και χωρίς εναλλακτική (δόγμα ΤΙΝΑ –there is no alternative) η πλήρης προσαρμογή όλων των πλευρών της ζωής μας στην εξυπηρέτηση των κερδών του κεφαλαίου, καθώς παγιώνονται αυθαιρεσίες και παραβιάσεις ακόμη και στοιχειωδών εργατικών δικαιωμάτων. Στον αντίποδα όμως, αναπτύσσονται και οι αντιστάσεις των εργαζομένων για αξιοπρέπεια στη ζωή και στη δουλειά.
Αποφασιστικό βήμα στη διαδικασία που επιχειρεί να μετατρέψει την ήδη παγιωμένη σε πολλούς κλάδους αυθαιρεσία σε νομιμότητα με τυπικούς όρους πλέον, αποτελεί το νέο αντεργατικό και αντισυνδικαλιστικό νομοσχέδιο. Αναλύουμε τα κυριότερα σημεία του:
Κατάργηση 8ωρου – θεσμοθέτηση απλήρωτης εργασίας
Το νομοσχέδιο ορίζει: «Κάτω από συγκεκριμένες προϋποθέσεις, επιχειρήσεις θα μπορούν να απασχολούν εργαζομένους ως 10 ώρες ημερησίως κατά μέγιστο, χωρίς πρόσθετη αμοιβή, εφόσον εντός του ίδιου εξαμήνου εξοφλούν τις ώρες με αντίστοιχη μείωση ωρών ή ρεπό ή ημέρες άδειας». Αυτό θα εφαρμόζεται με ατομική συμφωνία εργοδότη- εργαζόμενου.Σε «έκτακτες» περιπτώσεις ο εργοδότης μπορεί να απαιτεί υπερωριακή απασχόληση επί σειρά εβδομάδων χωρίς πρόσθετη αμοιβή – αρκεί να διατηρούνται οι συνολικές ώρες στο εξάμηνο. Επιπλέον, προβλέπεται η κατάργηση της Κυριακάτικης αργίας με μια απλή διαδικασία από τους εργοδότες και αυξάνονται οι ώρες της υπερωρίας σε 150 για όλους τους κλάδους, ενώ παράλληλα με το παραπάνω καταργείται πλήρως η πληρωμή τους.
Στην πραγματικότητα αυτό που επιχειρείται είναι να νομιμοποιηθεί η προϋπάρχουσα αυθαιρεσία. Με απλά λόγια: όταν το οκτάωρο/πενθήμερο με επιπλέον αμοιβή για τις υπερωρίες, παραβιάζεται όλο και πιο συχνά στην πράξη, έρχεται το κράτος και θεσμοθετεί την υπερωριακή μη-αμοιβόμενη εργασία με κάποιους περιορισμούς για ξεκάρφωμα που υποτίθεται μας προστατεύουν από την αυθαιρεσία – αυτή που μόλις νομιμοποίησε! Απλώς μετατοπίζει τα όρια βαφτίζοντας νομιμότητα τη χθεσινή αυθαιρεσία δίνοντας πάτημα στην εργοδοσία για ακόμα μεγαλύτερες αυθαιρεσίες στο μέλλον. Από την πείρα μας γνωρίζουμε πώς τα εκάστοτε νόμιμα δικαιώματα των εργαζομένων καταστρατηγούνται με κάθε ευκαιρία. Η «νομιμότητα» του κράτους ποτέ δε δούλεψε από μόνη της υπέρ μας χωρίς την πίεση από το οργανωμένο εργατικό κίνημα και την αλληλεγγύη μεταξύ των εργαζομένων.
Χτύπημα – ποινικοποίηση της απεργίας και των συλλογικών αντιστάσεων των εργαζομένων
Αυτόν ακριβώς τον παράγοντα, το εργατικό κίνημα στη ζωντανή μορφή του με τα υπάρχοντα συνδικάτα όπως διαμορφώθηκαν ιστορικά αλλά και τις νέες εργατικές συλλογικότητες και σωματεία που γεννιούνται από τις πραγματικές σύγχρονες ανάγκες και τις μεταβολές στην παραγωγή και στην οικονομία, θέλουν να εξουδετερώσουν και μετατρέψουν σε άνευρο απολίθωμα, ανδρείκελο στα χέρια των αφεντικών, φύλλο συκής της αντεργατικής «νομιμότητας». Και να πώς:
· Προϋπόθεση για την άσκηση συνδικαλιστικού δικαιώματος είναι η δημιουργία ηλεκτρονικού αρχείου για όλα τα μέλη συνδικαλιστικών οργανώσεων
· Αν δεν παρέχεται εξ αποστάσεως συμμετοχή στη Γενική Συνέλευση και ψήφος σε όποιο μέλος το επιθυμεί, η προκήρυξη απεργίας θα θεωρείται παράνομη.
· Προβλέπεται προσωπικό ασφαλείας σε «τομείς ζωτικής σημασίας», έως το 40% των εργαζομένων.
· Κάθε αντίσταση μπορεί να κηρυχθεί παράνομη, αν θεωρηθεί ριζοσπαστική ή ότι «ασκεί ψυχολογική βία».
Με άλλα λόγια:
· θεσμοθετείται το φακέλωμα των συνδικαλισμένων
· δίνεται η δυνατότητα διείσδυσης εργοδοτών ή βαλτών της εργοδοσίας στις συλλογικές διαδικασίες και αλλοίωσης/χειρισμού αυτών μέσω της εξ αποστάσεως διεξαγωγής τους χωρίς φυσική παρουσία (τηλεσυνδικαλισμός – κατά την τηλεργασία)
· η ηλεκτρονική ψηφοφορία δίνει τη δυνατότητα να εφαρμοστεί στην πράξη ο απεργοκτόνος νόμος του ΣΥΡΙΖΑ που επέβαλε την ύπαρξη 50%+1 των εγγεγραμμένων μελών για να ληφθεί απεργιακή απόφαση (όταν η σημερινή κυβέρνηση είναι στην εξουσία με το 40% του 58%(=23,2%) του εκλογικού σώματος)
· ο εργοδότης μπορεί να θέτει την απεργία εκτός νόμου και να απαγορεύει την περιφρούρηση της απεργίας
· θεσμοθετείται στυγνός περιορισμός της δυνατότητας κήρυξης απεργίας και ποινικοποίηση κάθε άλλης ενέργειας συλλογικής διεκδίκησης (καταλήψεις, αποκλεισμός εργασιακών χώρων για περιφρούρηση απεργιών κ.ά.)
· θεσμοθετείται απεργοσπαστικός μηχανισμός με το πρόσχημα της «ζωτικής σημασίας».
Δε χρειάζεται να πούμε πόσες δεκαετίες πίσω και σε ποιες σκοτεινές εποχές μας γυρίζουν οι εκσυγχρονισμένες μορφές του τηλεσυνδικαλισμού και της ηλεκτρονικής παρακολούθησης που ευαγγελίζεται το νομοσχέδιο. Καταλαβαίνουμε τώρα πως η διάταξη περί «συμφωνίας» εργοδότη-εργαζόμενου για το ωράριο είναι ένα διακοσμητικό στοιχείο χωρίς αξία. Όσοι έχουν την παραμικρή ιδέα από την πραγματικότητα της αγοράς εργασίας γνωρίζουν ότι με τους παραπάνω όρους τίθενται ουσιαστικά εκτός νόμου τα μαχητικά πρωτοβάθμια σωματεία και εργατικές συλλογικότητες κι απομένουμε με μόνους εκπροσώπους μας τις ξεπουλημένες ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ και τις εθιμοτυπικές τους απεργίες μια στο τόσο. Καταλαβαίνουν επίσης τι σημαίνει σε αυτές τις συνθήκες η «διαπραγμάτευση» με την εργοδοσία είτε για ωράρια είτε για οποιοδήποτε άλλο θέμα, αφού αυτή στην πράξη και υπό το κράτος του φόβου της απόλυσης θα εκφυλίζεται σε ατομική «διαπραγμάτευση» με άνευ όρων υποχώρηση στις εργοδοτικές ορέξεις.
Χτύπημα Συλλογικών διαπραγματεύσεων
Ας δούμε όμως το θέμα της διαπραγμάτευσης ακόμη πιο στενά:
· Δικαίωμα συλλογικής διαπραγμάτευσης και υπογραφής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας θα έχουν μόνο οι οργανώσεις εργαζομένων που έχουν εγγραφεί στα νομοθετημένα ψηφιακά Μητρώα.
· Η επίλυση συλλογικών διαφορών αφαιρείται από τις Επιθεωρήσεις Εργασίας και ανατίθεται στον Οργανισμό Μεσολάβησης και Διαιτησίας αναιρώντας τη δυνατότητα καταδικαστικής απόφασης της Επιθεώρησης προς εργοδότη που έχει καταγγελθεί από Σωματείο ή εργαζόμενο.
Με άλλα λόγια, ουσιαστικό λόγο θα έχουν μόνο οι οργανώσεις εργαζομένων που θα δεχθούν να φακελώσουν ηλεκτρονικά τα μέλη τους. Επίσης, φεύγει το «αγκάθι» της Επιθεώρησης Εργασίας που κατά το παρελθόν έχει πάρει αποφάσεις υπέρ εργαζομένων μετά από καταγγελία αυτών ή των σωματείων τους. Κυρίως όμως, η επίλυση εργασιακών διαφορών χάνει την κοινωνική-ταξική της διάσταση και αντί να γίνει με όρους καθολικών νομικά κατοχυρωμένων εργατικών δικαιωμάτων διεξάγεται σαν ατομική υπόθεση μεταξύ δύο ιδιωτών που καλούνται να «τα βρούνε» – εύκολα καταλαβαίνουμε πως θα τα βρούνε όταν ο συσχετισμός είναι αποφασιστικά υπέρ του ενός.
Παγίωση και διεύρυνση της τηλεργασίας
Ακόμη και με τέτοιους όρους, το εργατικό κίνημα μπορεί να λειτουργήσει όταν οι εργαζόμενοι συναντιούνται στους χώρους δουλειάς και να βρει τρόπους να ξεπεράσει τα νομικά και άλλα εμπόδια. Γι αυτό βάλλεται ο συλλογικός χαρακτήρας της εργασίας. Σε αυτό, μεταξύ άλλων, στοχεύει η παγίωση και διεύρυνση της τηλεργασίας: Ο εργαζόμενος οφείλει να δεχθεί την πρόταση του εργοδότη για τηλεργασία όταν συντρέχει «σοβαρός» λόγος, προοιωνίζοντας την επέκταση αυτού του έκτακτου μέτρου και μετά την πανδημία – αλλά και τη διαρκή επίκληση «σοβαρών λόγων» ως τη νέα κανονικότητα που μας περιμένει. Δε χρειάζεται να αναλύσουμε ότι σε συνδυασμό με την ελαστικοποίηση και ηλεκτρονική παρακολούθηση-εντατικοποίηση της εργασίας, η τηλεργασία καταργεί τη διάκριση εργάσιμου-ελεύθερου χρόνου και ο εργαζόμενος γίνεται αναλώσιμο εξάρτημα της παραγωγικής μηχανής, ανά πάσα στιγμή έτοιμο για χρήση και ξεζούμισμα μέχρι τελικής πτώσεως.
Από τα παραπάνω γίνεται φανερό ότι επιχειρείται συνολική ανατροπή δικαιωμάτων και κατακτήσεων και πισωγύρισμα στις πιο σκοτεινές περιόδους της σύγχρονης ιστορίας όταν ο εργαζόμενος ήταν στο έλεος της εργοδοσίας – και όλα αυτά με την υποκριτική επίκληση της προστασίας μας από τις αυθαιρεσίες που οι «προστάτες» μας νομιμοποιούν και τη δήθεν εργάσιμη εβδομάδα των τεσσάρων ημερών (αλλά με δεκάωρο και αν συμφωνήσει η εργοδοσία!).
Είναι όμως επίσης φανερό ότι επιδιώκεται η εξαφάνιση του εργατικού κινήματος ως τέτοιου, η μετατροπή της εργατικής τάξης σε μια άμορφη μάζα από άβουλα, απομονωμένα και αποδυναμωμένα άτομα που θα «διαπραγματεύονται» κατά μόνας – αλήθεια, τι εμπαιγμός η χρήση λέξεων όπως «διαπραγμάτευση» και «συμφωνία» όταν το διακύβευμα για τη μία πλευρά θα είναι η επιβίωσή της και για την άλλη η αύξηση των κερδών!
Σε αυτή την άθλια επίθεση της κυβέρνησης, οι παρατάξεις του κυβερνητικού και εργοδοτικού συνδικαλισμού επιλέγουν ξανά την στήριξη στην κυβέρνηση και στον ΣΕΒ, απαίτηση του οποίου εξάλλου είναι ο αντεργατικός – αντισυνδικαλιστικός νόμος. Η ΓΣΕΕ με το παρατεταμένο συνδικαλιστικό lockdown και την απραξία προσφέρει απλόχερα πλήρη στήριξη στην κυβέρνηση στο ΣΕΒ και στις επιχειρήσεις. Καταγγέλλουμε την απεργοσπαστική κοροϊδία της ΓΣΕΕ που μαζί με την κυβέρνηση θέλουν να μετατρέψουν την ταξική πρωτομαγιά σε παράταση του τριημέρου του Πάσχα.
Είναι ξεκάθαρο ότι για την παραμικρή διεκδίκηση χρειάζεται η ενιαία και από τα κάτω δράση σωματείων και εργαζομένων όλων των κλάδων. Η συνδικαλιστική γραφειοκρατία της ΓΣΕΕ, η οποία βρίσκεται σε άμεση σύμπλευση με την κυβερνητική πολιτική, τους βιομήχανους και τα αφεντικά δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να εκπροσωπήσει τα συμφέροντα των εργαζομένων και αποτελεί ξεκάθαρο εχθρό μας, καταδικάζει τους αγώνες μας σε ήττα! Ο συντονισμός σωματείων και εργαζομένων, κόντρα στις λογικές συναίνεσης, αποτελεί προϋπόθεση για να μπορούν οι αγώνες να είναι νικηφόροι στο σήμερα. Είναι αναγκαίο όσο ποτέ άλλοτε ένα ανεξάρτητο κέντρο αγώνα με πυρήνα τον από τα κάτω και οριζόντιο συντονισμό πρωτοβάθμιων σωματείων, εργατικών συλλογικοτήτων, επιτροπών αγώνα και κάθε άλλης μορφής οργάνωσης εργαζομένων που η ίδια η δράση των εργαζόμενων γεννά. Ανεξάρτητο από την κυβέρνηση και το κεφάλαιο, ενάντια σε λογικές συντεχνιασμού, που θα χτίζεται στη βάση των κοινών ταξικών συμφερόντων των εργαζομένων και θα βρίσκεται ενάντια στον κυβερνητικό και υποταγμένο εργοδοτικό συνδικαλισμό, θα ξεπερνάει τα όρια που βάζουν στην πάλη των εργαζομένων και θα πρωτοστατεί σε πραγματικές μάχες ανυπακοής και ανατροπής.
Στη συνολική επίθεση και ανατροπή κεκτημένων και δικαιωμάτων μας πρέπει να αντιταχθούμε εξίσου συνολικά.Το επόμενο διάστημα πρέπει να μας βρει ξανά στους δρόμους, ενωμένους απέναντι στους σχεδιασμούς κυβέρνησης – ΕΕ – κεφαλαίου. Ο νόμος δεν θα καταργηθεί εντός της βουλής. Η απόσυρση του νομοσχεδίου θα επιτευχθεί μόνο μέσα από την αγωνιστική δράση με γενίκευση και κλιμάκωση των αγώνων για την ανατροπή της επίθεσης.
Ø Παίρνουμε στα χέρια μας την υπόθεση της απεργίας της Πρωτομαγιάς. Συντονιζόμαστε με τις πανελλαδικές απεργιακές κινητοποιήσεις που έχουν προκηρυχθεί την Πέμπτη 6 Μάη. Στο Ηράκλειο καλούμε σε απεργιακή συγκέντρωση και πορεία στο άγαλμα του Βενιζέλου στις 10:00.
Ø Καλούμε σε σύσκεψη το Συντονισμό πρωτοβάθμιων σωματείων, επιτροπών αγώνα και εργαζομένων Ηρακλείου την Κυριακή 25/4 για την από κοινού προετοιμασία της απεργίας της Πρωτομαγιάς και την περαιτέρω ανάπτυξη και κλιμάκωση των απεργιών και των αγώνων για να μην κατατεθεί το αντεργατικό τερατούργημα.
ΚΑΜΙΑ ΣΥΝΑΙΝΕΣΗ – ΚΑΜΙΑ ΑΝΑΜΟΝΗ! ΜΟΝΟ Ο ΛΑΟΣ ΣΩΖΕΙ ΤΟΝ ΛΑΟ!
· Όχι στην κατάργηση του οκταώρου. Καμία ανοχή στην απλήρωτη εργασία. Κατάργηση όλων των αντεργατικών, αντιλαϊκών μέτρων, διατάξεων και ΠΝΠ. Την κρίση να πληρώσει το κεφάλαιο.
· Απαγόρευση απολύσεων. Επαναφορά της υποχρεωτικότητας των κλαδικών συμβάσεων με ριζική μείωση του χρόνου εργασίας και αυξήσεις στους μισθούς. Μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους.
· Κάτω τα χέρια από την απεργία. Κάτω τα χέρια από τους αγώνες μας και την ελεύθερη συνδικαλιστική δράση των σωματείων. Όχι στην αστυνομοκρατία. Να καταργηθεί ο νόμος απαγόρευσης των διαδηλώσεων. Να αποσυρθεί κάθε κατηγορία στους συλληφθέντες και να παρθούν πίσω όλα τα πρόστιμα που επιβλήθηκαν.
· Επίδομα ανεργίας για όλους τους ανέργους χωρίς προϋποθέσεις, με πλήρη ασφαλιστικά και υγειονομικά δικαιώματα. Πλήρης κάλυψη των απωλειών της πανδημίας για όλους τους εργαζόμενους.
· Επίταξη των ιδιωτικών νοσοκομείων, άμεσες προσλήψεις και ενίσχυση του ΕΣΥ, αποκλειστικά δημόσια δωρεάν υγεία για όλους. Να σταματήσει το αίσχος του στοιβάγματος των εργαζομένων στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς. Τήρηση όλων των κανόνων υγείας και ασφάλειας σε όλους τους χώρους εργασίας με έλεγχο της εργοδοτικής ευθύνης.
· Αύξηση των δαπανών σε υγεία, παιδεία, πολιτισμό, κοινωνικές υπηρεσίες. Όχι στα νέα εξοπλιστικά προγράμματα και τις δαπάνες για την αστυνομοκρατία. Να καταργηθεί το αντιδραστικός νόμος της Κεραμέως. Καμία σκέψη για αστυνομία στα Πανεπιστήμια. Δημόσια και δωρεάν παιδεία ενάντια στους ταξικούς φραγμούς.
· Διαγραφή των λαϊκών χρεών στις τράπεζες και την εφορία. Απαγόρευση των πλειστηριασμών για τα λαϊκά νοικοκυριά.
Καταγγέλλουμε στο σωματείο μας κάθε μορφή εργοδοτικής αυθαιρεσίας και ασυδοσίας, κάθε απειλή ή απόπειρα περιορισμού των εργασιακών μας δικαιωμάτων, του δικαιώματος μας να απεργούμε, να αγωνιζόμαστε. Δεν συναινούμε σε καμία απόλυση ή τροποποίηση των όρων εργασίας τους στο ωράριο, στο μισθό, στην άδεια. Παλεύουμε συλλογικά με το σωματείο και τους συναδέλφους μας. Οργανωνόμαστε και γινόμαστε τώρα μέλη στο Σωματείο Μισθωτών Τεχνικών.
ΔΕΝ ΥΠΟΤΑΣΣΟΜΑΣΤΕ – ΔΙΝΟΥΜΕ ΤΗ ΜΑΧΗ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΝ ΕΡΓΑΣΙΑΚΟ ΜΕΣΑΙΩΝΑ ΠΟΥ ΠΡΟΣΠΑΘΟΥΝ ΝΑ ΕΠΙΒΑΛΟΥΝ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ-ΕΕ-ΕΡΓΟΔΟΣΙΑ!
ΤΟ ΣΩΜΑΤΕΙΟ ΕΙΝΑΙ Η ΔΥΝΑΜΗ ΜΑΣ!
