Διαβάσατε χθες για το ρουσφέτι που έκαναν ο Κυριάκος Μητσοτάκης και άλλοι συνεργάτες του στον Μένιο Φουρθιώτη, για το οποίο τους ευχαρίστησε με ανάρτηση στο facebook ο δικηγόρος του παρουσιαστή – μάνατζερ.
Δείτε: Ο συνήγορος Φουρθιώτη ευχαριστεί Μητσοτάκη – Γεραπετριτη για προσωπική παρέμβασή τους σε υπόθεση
Πάντως η υπόθεση δεν είναι και τόσο προσωπική τελικά, καθώς η παρέμβαση Μητσοτάκη και άλλων κυβερνητικών κατάργησε το μνημείο του μεγάλου Κρητικού του 19ου αιώνα, Αντωνίου Φραγκιά Παπαδάκη, αγωνιστή για την ελευθερία του νησιού, χρηματοδότηση και πολιτικού συμβούλου της επανάστασης του 1866 και ευεργέτη του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών!
Υπήρξε ιδρυτικό μέλος της Κεντρικής υπέρ των Κρητών Επιτροπής, που ιδρύθηκε από τους εκτός σκλαβωμένης Κρήτης, Κρήτες. Στην ουσία ήταν το πολιτικό όργανο της εποχής, που εκπροσωπούσε τους επαναστατημένους Κρητικούς με επιφανείς υποστηρικτές του αγώνα στην Ελλάδα και το εξωτερικό, ενώ συντόνιζε και σε διπλωματικό και πολιτικό επίπεδο διάφορες παρεμβάσεις.
Παράλληλα ο ίδιος συγκατελεγόταν στους επιφανείς Έλληνες – ζούσε στην Αθήνα- που κινητοποιούσαν συχνά τους υπόλοιπους, συγκέντρωναν και πρόσφεραν χρήματα για τον αγώνα κ.α. Ήταν ένας από τους 23 επιφανείς της ελληνικής πρωτεύουσας που στις 29 Ιουλίου 1866 έκαναν δημόσια έκκληση για τη βοήθεια προς τους Κρήτες που ξεκινούσαν την επανάσταση.
Στο “Κρητικό Αρχείο” υπάρχουν επίσης επιστολές πολλών κορυφαίων της επανάστασης του 1866, που απευθύνονται στον Α. Φ. Παπαδάκη και ζητούν την “καθοδήγησή” του σε διάφορες κρίσιμες καμπές του μεγάλου αγώνα. Ανάμεσά τους, ο Μιχαήλ Κόρακας, ο Αντώνιος Ζωγράφος, ο Κωνσταντίνος Σφακιανάκης, πατέρας του πρώτου πρωθυπουργού της Κρήτης, Ι.Κ. Σφακιανάκη, ο Αντώνιος Μιχελιδάκης κα.
Ας δούμε ένα μικρό βιογραφικό από τη wikipedia:
Ο Αντώνιος Φ. Παπαδάκης (1810 – 27 Δεκεμβρίου 1878) ήταν Έλληνας ευεργέτης του Εθνικού Πανεπιστημίου. Απέκτησε περιουσία στην Βεσσαραβία και όταν εγκαταστάθηκε μόνιμα στην Αθήνα, κληροδότησε στο Πανεπιστήμιο Αθηνών το κτίριο της Πανεπιστημιακής Λέσχης και όλα τα άλλα περιουσιακά του στοιχεία για υποτροφίες σε φοιτητές.
Γεννήθηκε το 1810 στο Ψυχρό Λασιθίου, στην Κρήτη. Ο πατέρας του, ο παπάς Φραγκιάς Παπαδάκης, σφαγιάστηκε από τους Τούρκους το 1823 και ο μικρός Αντώνιος αιχμάλωτος μαζί με δύο αδέλφια του, τον Εμμανουήλ και τον Ιωάννη μεταφέρθηκαν αιχμάλωτοι στην Αλεξάνδρεια, όπου πουλήθηκαν ως σκλάβοι στην αυλή του Μεχμέτ Αλή Πασά, Αντιβασιλέα της Αιγύπτου. Ο Αντώνιος έφτασε στην Κωνσταντινούπολη και κατάφερε με την βοήθεια ενός Ρώσου να δραπετεύσει και να βγει στην Οδησσό μαζί με άλλους από την Κεφαλλονιά.
Πιθανόν όμως να απελευθερώθηκε από χρήματα που συγκεντρώθηκαν από την διενέργεια μεγάλου εράνου υπερ των Ελλήνων, «για την απελευθέρωση από τη φοβερή αιχμαλωσία στην Αίγυπτο χιλιάδων Ελλήνων αιχμαλώτων, και κυρίως για Χιώτες και Κρητικούς αιχμαλώτους.» απο την Ρωξάνδρα Στουρτζα, και τον Ρώσο πρίγκηπα Αλέξανδρο Galitzine που ήταν και υπουργός της Παιδείας. Εργάσθηκε στα κτήματα του διπλωμάτη και έμπιστου του Καποδίστρια Αλέξανδρου Στούρτζα (αδελφού της Ρωξάνδρας Στουρτζα που ήταν ο ανεκπλήρωτος έρωτας του Καποδίστρια, και εγγονή του Έλληνα ηγεμόνα της Μολδαβίας του πρίγκηπα Κωνσταντίνου Μουρούζη). Έμαθε τα ελληνικά γράμματα και έπιασε δουλειά σε ελληνικό τυπογραφείο της Οδησσού.
Μπήκε δε και στη γεωργική σχολή και σπούδασε γεωπονία. Αφού αποφοίτησε διορίστηκε διευθυντής στα κτήματα του Αλέξανδρου Στούρτζα στη Βεσσαραβία το 1833. Χάρη στις γεωπονικές του γνώσεις αύξησε πολύ το εισόδημα των κτημάτων και επεξέτεινε τις δραστηριότητες του εργοδότη του και στον τομέα της κτηνοτροφίας.
Απέκτησε αρκετά χρήματα για να επιστρέψει και να εγκατασταθεί μόνιμα στην Ελλάδα. Εγκαταστάθηκε στην Αθήνα το 1848, και έτσι ως Έλληνας πολίτης έζησε βίο λιτό ευεργετώντας την πατρίδα του.
Αργότερα ψάχνοντας την τύχη των δύο χαμένων αδελφών του, ανακάλυψε ότι ήταν στην Αλεξάνδρεια και είχαν ασπασθεί τον Μωαμεθανισμό. Ο μεγαλύτερος από αυτούς, ο Εμμανουήλ, είχε μετονομαστεί Ισμαήλ και είχε γίνει ο περιβόητος στρατηγός Ισμαήλ πασάς Παπαδάκις γνωστός ως Ismail Selim Pasha (1809 – 1867). Επίσης, ο Ισμαήλ διετέλεσε και Υπουργός των Στρατιωτικών της Αιγύπτου. Ο μικρότερος αδελφός Ανδρέας είχε γίνει ο Αρχηγός Χωροφυλακής στην Αλεξάνδρεια. Σε επικοινωνία τους τα τρία αδέρφια αλληλοαναγνωρίστηκαν.
Απεβίωσε στις 27 Δεκεμβρίου 1878.
Διέθεσε το ποσό των οκτακοσίων και πλέον χιλιάδων δραχμών για τη μόνιμη χορήγηση δέκα υποτροφιών σε νέους και νέες από διάφορες περιοχές της Ελλάδας. Κληροδότημά του είναι, επίσης, το κτήριο της Πανεπιστημιακής Λέσχης επί των οδών Ιπποκράτους και Ακαδημίας. Το Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών έθεσε ως δείγμα τιμής μαρμάρινη προτομή του Παπαδάκη στη μεγάλη αίθουσα του Πανεπιστημίου Αθηνών, καθώς επίσης ανήγειρε προτομή του στο Α’ Νεκροταφείο Αθηνών (είναι δίπλα στη Κοιμωμένη του Χαλεπά-Σοφία Αφεντάκη).
Ο Α.Φ. Παπαδάκης ήταν φυσικά ευεργέτης και του τόπου του, του Λασιθίου. Ίδρυσε το Ελληνικό ΣΧολείο Ψυχρού (Παπαδάκειο Σχολείο) και συνέβαλε αποφασιστικά στη δημιουργία του “Καμπάνειου Πολυτεχνείου”, δηλαδή του Τεχνικού Σχολείου Ψυχρού.
