«Κατανοούμε την απελπισία της ΝΔ που ψάχνει από κάτι να πιαστεί, ιδίως μετά τα σκάνδαλα Λιγνάδη και Φουρθιώτη, ωστόσο να ξέρει ότι στο σπίτι του κρεμασμένου καλό είναι να μη μιλάνε για σχοινί»
Άδεια για κατασχέσεις από την πρεσβεία της Βενεζουέλας ως αποζημίωση έλαβε από το υπουργείο Δικαιοσύνης η Ξ. Μπουζαρανίδου. Ξανά στην καραμέλα της συγκάλυψης η Ν.Δ. και πληρωμένη απάντηση από ΣΥΡΙΖΑ.
Όπως αναφέρει η Εφημερίδα των Συντακτών, το όνομα της Ξένιας Μπουζαρανίδου έγινε γνωστό πριν από μερικές ημέρες, όταν μίλησε για πρώτη φορά δημοσίως για την σεξουαλική παρενόχληση που είχε υποστεί από τον πρώην πρέσβη της Βενεζουέλας, Φράνκλιν Γκονζάλες.
Τώρα, μετά από μεγάλη καθυστέρηση, το υπουργείο Δικαιοσύνης ενημερώνει ότι έδωσε την προβλεπόμενη άδεια ώστε η πρώην υπάλληλος στην πρεσβεία να μπορεί να εκτελέσει απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Αθηνών, με την οποία της επιδικάστηκε αποζημίωση 32.000 ευρώ περίπου.
Σύμφωνα με ανακοίνωση, το υπουργείο Δικαιοσύνης έλαβε την απόφαση να χορηγήσει την αιτηθείσα και προβλεπόμενη άδεια από το άρθρο 923 του Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας για αναγκαστική εκτέλεση κατά της Βολιβαριανής Δημοκρατίας της Βενεζουέλας και της πρεσβείας στην Αθήνα μετά από σχετική απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Αθηνών και τη θετική γνώμη επί της σχετικής αίτησης του γενικού γραμματέα του υπουργείου Εξωτερικών.
Επισημαίνει, ακόμη, ότι η άδεια χορηγήθηκε υπό τον όρο ότι «η αναγκαστική εκτέλεση δεν θα διενεργηθεί εις βάρος των αναφερόμενων στο άρθρο 22 παρ. 3 της Σύμβασης της Βιέννης του 1961 (ΝΔ 503/70), καθώς και των πραγμάτων (ακινήτων ή κινητών) που εξυπηρετούν την άσκηση κυριαρχικής εξουσίας της Βολιβαριανής Δημοκρατίας της Βενεζουέλας».
Με άλλα λόγια, η αναγκαστική εκτέλεση δεν θα γίνει επί ακινήτων ή κινητών πραγμάτων της Βολιβαριανής Δημοκρατίας της Βενεζουέλας και της πρεσβείας στην Αθήνα, τα οποία είναι αναγκαία για τη λειτουργία τους.
Επιστρέφει στο αφήγημα της συγκάλυψης η Ν.Δ.
Μετά τις τελευταίες εξελίξεις η Νέα Δημοκρατία δεν έχασε την ευκαιρία να κατηγορήσει εκ νέου τον ΣΥΡΙΖΑ για προσπάθεια συγκάλυψης της σεξουαλικής κακοποίησης, παρά το γεγονός ότι τα περιστατικά σημειώθηκαν επί πρωθυπουργίας Αντώνη Σαμαρά.
Το κυβερνών κόμμα εξαπολύει επίθεση κατά της ηγεσίας της αξιωματικής αντιπολίτευσης για «προσπάθειες συγκάλυψης» της υπόθεσης από την προηγούμενη κυβέρνηση
Αναλυτικά
Η Ελληνική Κυβέρνηση παρέχει την απαιτούμενη άδεια για την εκτέλεση της δικαστικής απόφασης που έχει εκδοθεί υπέρ της εργαζόμενης στην Πρεσβεία της Βενεζουέλας που υπέστη σεξουαλική κακοποίηση. Ωστόσο οι πρόσφατες καταγγελίες της, έρχονται να προσθέσουν ερωτήματα για τις προσπάθειες συγκάλυψης της δυσώδους υπόθεσης, από τον ΣΥΡΙΖΑ και τον κ. Τσίπρα αλλά και να αποκαλύψουν την υποκρισία τους, όταν τάσσονται δήθεν στο πλευρό θυμάτων σεξουαλικής κακοποίησης.
Εκτός της γνωστής επιστολής του κ. Τσίπρα προς τον Ν. Μαδούρο στην οποία ανέφερε ότι “μέχρι στιγμής το προσωπικό της πρεσβείας, έχει επιδείξει πολιτική ωριμότητα και σε καμία περίπτωση δεν θα αναλάβει δράση μέσα στην Ελλάδα ότι θα δημοσιεύσει το πρόβλημα” για να μην πληγεί η αριστερά, το θύμα βιασμού κατήγγειλε κι ότι “υπήρξε πολιτικό πρόσωπο από τον ΣΥΡΙΖΑ, δεν θέλω να πω το όνομά του, που μου ζήτησε να δείξω πολιτική ωριμότητα και να λυθεί το θέμα εσωτερικά”.
Αυτοί λοιπόν που εμφανίζονται ως σθεναροί υποστηρικτές των δικαιωμάτων και κάνουν πομπώδεις αναρτήσεις για το #MeToo, στην πιο κραυγαλέα περίπτωση σεξουαλικής κακοποίησης, όχι μόνο δεν κατήγγειλαν αλλά έκαναν οτιδήποτε για τη συγκάλυψή της, βαφτίζοντας το πέπλο σιωπής “πολιτική ωριμότητα”.
ΥΓ. Έχουν περάσει μέρες δίχως να μάθουμε ποιο ήταν το στέλεχος που ζητούσε σιωπή. Είμαστε σίγουροι ότι θα πρωτοστατεί σε αναρτήσεις υπέρ των δικαιωμάτων των γυναικών.
Ο Τσίπρας στο πλευρό των θυμάτων, ο Μητσοτάκης;
Την ανακοίνωση δεν άφησε ασχολίαστη η Κουμουνδούρου απαντώντας ότι ο ΣΥΡΙΖΑ και ο Αλέξης Τσίπρας ήταν πάντα στο πλευρό των θυμάτων και επισημαίνοντας «κατανοούμε την απελπισία της ΝΔ που ψάχνει από κάτι να πιαστεί, ιδίως μετά τα σκάνδαλα Λιγνάδη και Φουρθιώτη, ωστόσο να ξέρει ότι στο σπίτι του κρεμασμένου καλό είναι να μη μιλάνε για σχοινί».
Η απάντηση του ΣΥΡΙΖΑ
Κατανοούμε την απελπισία της ΝΔ που ψάχνει από κάτι να πιαστεί, ιδίως μετά τα σκάνδαλα Λιγνάδη και Φουρθιώτη, ωστόσο να ξέρει ότι στο σπίτι του κρεμασμένου καλό είναι να μη μιλάνε για σχοινί.
Ο ΣΥΡΙΖΑ και ειδικότερα ο Αλέξης Τσίπρας σε κάθε περίπτωση σεξουαλικής κακοποίησης ήταν πάντοτε με τη πλευρά των θυμάτων.
Για να μην υπάρχει λοιπόν καμία σκιά:
Θύματα του τότε πρέσβη της Βενεζουέλας είχαν στείλει επιστολή ήδη από τον Ιανουάριο του 2013 στην κυβέρνηση της εν λόγω χώρας, ζητώντας την ανάκληση του διπλωμάτη, όπως έχει αποκαλυφθεί και σε ΜΜΕ με τη δημοσίευση της σχετικής επιστολής.
Παράλληλα, είχαν ενημερώσει το Υπουργείο Εξωτερικών την περίοδο που η ΝΔ βρισκόταν στη διακυβέρνηση.
Αφού δεν υπήρξε καμία ανταπόκριση από το ΥΠΕΞ της Βενεζουέλας μέχρι το Μάρτιο του ίδιου έτους, τα ίδια θύματα απευθύνθηκαν με δική τους πρωτοβουλία στον Πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ, κ. Τσίπρα, ζητώντας του να στείλει και αυτός επιστολή προκειμένου να πιέσει για την απομάκρυνση του πρέσβη της Βενεζουέλας.
Κατόπιν του αιτήματος θυμάτων, ο κ. Τσίπρας όντως έστειλε την επιστολή που του ζητήθηκε. Αποτέλεσμα ήταν ένα μήνα μετά την επιστολή Τσίπρα να ανακληθεί ο θύτης στη Βενεζουέλα.
Ακόμη και ο ίδιος ο νυν σύμβουλος του κ. Μητσοτάκη, κ. Πιπίνης, ήδη από το 2016 έγραφε σε ρεπορτάζ του στην εφημερίδα Πρώτο Θέμα πως παρότι προτάθηκε στα θύματα «να προχωρήσουν σε καταγγελίες προς τις ελληνικές Αρχές», δεν θέλησαν να το κάνουν, επιχειρώντας «να λύσουν το ζήτημα υπηρεσιακά». Στο ίδιο ρεπορτάζ ο σύμβουλος του κ. Μητσοτάκη καταλήγει πως «ο Φρανκλίν Γκονσάλες, αφού τελικά μετά την παρέμβαση του Αλέξη Τσιπρα απομακρύνθηκε άρον-άρον από την πρεσβεία της Βενεζουέλας στην Αθήνα, επέστρεψε στο Καράκας».
Μακάρι λοιπόν, η ΝΔ και ο κ. Μητσοτάκης να μπορούσαν να ισχυριστούν ότι σε κάθε περίπτωση κακοποίησης ήταν με τη πλευρά των θυμάτων, όπως ο κ. Τσίπρας, και όχι των θυτών, ωστόσο οι προσπάθειες συγκάλυψης στις περιπτώσεις Γεωργιάδη και Λιγνάδη δυστυχώς δεν το επιβεβαιώνουν.
Το είδαμε χθες στις ειδήσεις τις ΕΡΤ το θύμα, να δίνει συνέντευξη στο marieclaire. Δεν ξέρω, είμαι καχύποπτη με το συγκεκριμένο μέσο και άλλα παρόμοια. Η ιδανική γυναίκα για αυτά είναι “ντεκόρ” δίπλα σε πλούσιους και ισχυρούς ή εμπόρευμα για όσους μπορούν να το αγοράσουν. Δεν με πείθουν καθόλου ότι είναι με το μέρος των γυναικών και πόσο μάλλον των θυμάτων βίας.