«Ηττοπαθή» και «μοιρολατρική» χαρακτηρίζει ο Μιχάλης Καρχιμάκης την ερμηνεία της πρότασης για προοδευτικές πλειοψηφίες και προοδευτική διακυβέρνηση ως πρόταση συνεργασίας με τον ΣΥΡΙΖΑ, καθώς, όπως λέει, όσοι υποστηρίζουν αυτή την εκδοχή «είναι σαν να αποδέχονται, de facto, την παραμονή μας στο 8%».
Ο ίδιος σε συνέντευξη που παραχώρησε στο freesunday.gr και τον Χρήστο Μάτη, δείχνει να αποκλείει τη συνεργασία με τη Δεξιά, ακόμη κι αν χρειαστεί, και υποστηρίζει ότι ένα μέρος του ΚΙΝΑΛ δεν την αποκλείει, επειδή «θέλουν να φορέσουν στολή υπουργού».
Ο πρώην γραμματέας του Εθνικού Συμβουλίου του ΠΑΣΟΚ θεωρεί καθοριστική για την ανάκτηση της ηγεμονίας «την αυτοκριτική μας, γιατί δεν έπρεπε να ανατραπεί η νόμιμα εκλεγμένη κυβέρνηση του 44% στο μέσον της τετραετίας» και την αποκάλυψη του ποιος έφταιγε για τη χρεοκοπία της χώρας την περίοδο 2004-2009.
Βλέπετε ως μια σοβαρή προοπτική τα σενάρια συγκλίσεων ανάμεσα στον ΣΥΡΙΖΑ και το ΚΙΝΑΛ;
Για προοδευτικές πλειοψηφίες και προοδευτική διακυβέρνηση μιλούσε και ο Ανδρέας Παπανδρέου, από το 1974, που είχε και τον ρόλο της ελάσσονος αντιπολίτευσης. Γιατί, λοιπόν, τρομάζει τόσο κάποιους ο όρος, η αναφορά για προοδευτική πλειοψηφία και διακυβέρνηση; Όσοι μίλησαν γι’ αυτό, και ο Γ. Παπανδρέου και εγώ ο ίδιος και άλλοι σύντροφοι, προφανώς και δεν εννοούμε συγκολλήσεις κορυφής. Γιατί, λοιπόν, να σημαίνει αυτό, που στρεβλά ερμηνεύουν κάποιοι, και να μη σημαίνει την επανακατάκτηση της ηγεμονικής πλειοψηφίας του ΠΑΣΟΚ στον προοδευτικό χώρο; Γιατί ντε και καλά κάποιοι θέλουν να το ερμηνεύουν «συνεργασία με άλλο κόμμα»; Όσοι ισχυρίζονται αυτή την εκδοχή είναι σαν να αποδέχονται, de facto, την παραμονή μας στο 8%. Εγώ αυτή την ηττοπαθή και μοιρολατρική λογική δεν τη δέχομαι. Ο χώρος, για να επανασυσταθεί, χρειάζεται ισχυρό, προοδευτικό, αντιδεξιό πρόσημο.
Οι δημοσκοπήσεις, πάντως, δείχνουν ένα κόμμα με αριστερόστροφη ηγεσία αλλά δεξιόστροφους ψηφοφόρους.
Εμείς είναι ανάγκη να ανατρέψουμε την αντίληψη που μας θέλει, αν χρειαστεί, να γίνουμε συμπλήρωμα της Δεξιάς, επειδή κάποιοι θέλουν να φορέσουν στολή υπουργού. Είναι πολιτική ανάγκη να συγκροτήσουμε ένα αποτελεσματικό μέτωπο σύγκρουσης με τη Δεξιά, για να ελκύσουμε τους αντιδεξιούς ψηφοφόρους που είτε απογοητεύτηκαν και αδράνησαν, λόγω και της συνεχιζόμενης απαξίωσης της πολιτικής, είτε πήγαν σε άλλους χώρους. Είναι αναγκαίο να αποκαλύψουμε με πιο συστηματικό, συγκρουσιακό και ορατό τρόπο τη διαφθορά, την αδιαφάνεια, τον πελατειασμό, τις χαριστικές πράξεις σε βάρος του δημοσίου συμφέροντος και των πολλών, όλα δηλαδή τα φαινόμενα που μας οδήγησαν στην κρίση του 2009 από τη ΝΔ και μας οδηγούν ξανά σε μια νέα κρίση μετά το 2021, και να μιλήσουμε για ζητήματα που απασχολούν κυρίως τους Έλληνες με τους οποίους είμαστε αποφασισμένοι να ταυτιστούμε και να τους υπηρετήσουμε, επιλέγοντας με ποια πλευρά της κοινωνίας είμαστε, για τα οποία δεν μιλάει άλλος από το πολιτικό σύστημα. Τότε, ναι, αν τα κάνουμε όλα αυτά και άλλα ίσως που μπορεί να μου διέφυγαν, επαναλαμβάνω για άλλη μια φορά, θα είμαστε πάλι οι πολιτικοί πρωταγωνιστές.
Πώς πρέπει να οριστεί η στάση του χώρου απέναντι στην κυβέρνηση;
Θεωρώ ότι χρειάζεται συγκρουσιακή, ασυνήθιστη, αλλά και ωφέλιμη αντιπολίτευση. Να μιλάμε και να συγκρουόμαστε για ζητήματα που δεν τολμούν οι άλλοι, αλλά που στην κοινή συνείδηση έχουν να κάνουν με την αλήθεια, με το δίκιο και την ανατροπή του άδικου. Χρειάζεται να ξανασυγκινήσουμε όλους όσοι μάς γύρισαν την πλάτη αλλά πίστεψαν και πιστεύουν στο ΠΑΣΟΚ. Για να επαναλάβω μια διαχρονική και αναλλοίωτη φράση του Ανδρέα Παπανδρέου, πως, στην πολιτική, μόνο αν συγκινήσεις μπορείς να πας μακριά. Χρειάζεται, λοιπόν, η αντιπολίτευσή μας να είναι σκληρότερη και αποτελεσματικότερη, συναισθηματικά πιο διεγερτική από αυτήν των άλλων κομμάτων. Έτσι ώστε όταν χάνει ο πρώτος, η ΝΔ, να μην κερδίζει ο δεύτερος. Όπως έγινε το 1974 με τον Ανδρέα Παπανδρέου, που η αταλάντευτη σύγκρουσή του με τη Δεξιά τον έφερε και δεύτερο και πρώτο, αλλάζοντας τη μοίρα ενός ολόκληρου λαού.
Πιστεύετε ότι το ΚΙΝΑΛ πρέπει να ξαναγίνει ΠΑΣΟΚ; Να αποτυπωθεί αυτό στη νέα ηγεσία;
Χρειάζεται, εκτιμώ, να ανατρέψουμε στην ψυχή και στη συνείδηση ενός μεγάλου κομματιού της κοινωνίας τη συκοφαντία και τη λάσπη ότι εμείς δήθεν προλάβαμε να χρεοκοπήσουμε τη χώρα σε τρεις μήνες από την ανάληψη της διακυβέρνησης το 2009, αποκαθιστώντας την αλήθεια και συνεχίζοντας να αποκαλύπτουμε το ποιος κατέστρεψε και χρεοκόπησε τη χώρα από το 2004 μέχρι το 2009, για να επανέλθει το ΠΑΣΟΚ όχι ως λογότυπο, αλλά αποκαταστημένο επί της ουσίας της πολιτικής. Και λέω «συνεχίζοντας» γιατί αυτό το στίγμα έχει μείνει, υπάρχει ακόμα, και για να φύγει θέλει πολύ κόπο και πολλή επανάληψη. Και επειδή κάποιοι μπορεί να λένε «τα είπατε και τα ξαναείπατε, μην επαναλαμβάνεστε», θα απαντήσω ότι ο Ανδρέας Παπανδρέου, όταν έλεγαν κάποιοι «μην επαναλαμβάνεστε», απαντούσε: Όταν πρόκειται για την αλήθεια, αυτή πρέπει να είναι επαναλαμβανόμενη, γιατί κάθε φορά που εκφράζεται την ακούν και διαφορετικοί άνθρωποι. Ο αγώνας για την αλήθεια, λοιπόν, σε ό,τι και να αναφέρεται, δεν κλείνει με μία ή με λίγες αναφορές. Είναι συνεχιζόμενος, μέχρι να εμπεδωθεί απ’ όσο το δυνατόν περισσότερους η αλήθεια. Αν κάνουμε την αυτοκριτική μας γιατί δεν έπρεπε να ανατραπεί η νόμιμα εκλεγμένη κυβέρνηση του 44% στο μέσον της τετραετίας για να συνεργαστούμε στη συνέχεια με τη Δεξιά του Σαμαρά και να οδηγηθούμε στην πολιτική κατάρρευση, εν μέσω υπονόμευσης μεταρρυθμίσεων και ξεπουλήματος κερδοφόρων δημοσίων επιχειρήσεων, λαμβάνοντας υπόψη ότι στην κορύφωση των αντιδράσεων με τους Αγανακτισμένους στις πλατείες από το καλοκαίρι του 2011 τα ποσοστά της ΝΔ ήταν 31% και του ΠΑΣΟΚ 30,5%, γίνεται αντιληπτό τι συνέβη. Επίσης, είναι ανάγκη με το Κίνημα να συστρατευτεί το σύνολο των στελεχών, νέων και έμπειρων, και όχι να μονοπωλούν μερικά μόνο πρόσωπα τις απόψεις του Κινήματος στα μέσα ενημέρωσης, μη δίνοντας τη δυνατότητα, σε όλους όσοι θέλουν και επιθυμούν, να συμμετάσχουν και να προσφέρουν σε κάθε έκφραση της πολιτικής μας δράσης. Αν, λοιπόν, θέλουμε, μπορούμε. Και, αν μπορούμε, όλοι μαζί θα είμαστε πάλι πρωταγωνιστές.
Να είναι υποψήφιοι για την ηγεσία του ΚΙΝΑΛ οι πρώην αρχηγοί;
Για τους υποψηφίους για την ηγεσία του Κινήματος, με βάση το καταστατικό μας, όποιος επιθυμεί, μπορεί να είναι υποψήφιος. Όταν, λοιπόν, θα έρθει η ώρα, όλα θα φανούν, και ελπίζω για το καλό του Κινήματος.
Πώς κρίνετε τη μέχρι τώρα διαχείριση της πανδημίας;
Πριν από τον εμβολιασμό έπρεπε να είχε ενισχυθεί στοχευμένα και ορθολογικά το σύστημα υγείας. Να είχε ελεγχθεί με τεστ Covid το σύνολο του πληθυσμού, με προτεραιότητα τις περιοχές με όξυνση της πανδημίας. Να είχαν ολοκληρωθεί όλες οι αναληφθείσες δεσμεύσεις στο ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό, που δοκιμάζεται κι αυτό με τους νοσούντες από την πανδημία. Και, πάνω απ’ όλα, να είχε φροντίσει η κυβέρνηση, όπως άλλες χώρες με ίδιο πληθυσμό, να έχουν εμβολιαστεί περισσότεροι άνθρωποι, με προτεραιότητες και κριτήρια, και όχι να ακούμε καθημερινά για φερόμενες εξαιρέσεις εμβολιασμών. Δεν θέλω να αναφερθώ στη σπουδή που έδειξαν ορισμένα μέλη της κυβέρνησης να προηγηθούν του εμβολιασμού συν γυναιξί και τέκνοις. Ούτε στην εγκληματική παράλειψη να προμηθευτούμε φάρμακο που θα περιόριζε την εξάπλωση της πανδημίας.
Ποια είναι η πολιτική προτεραιότητα που καθορίζει η πανδημία;
Για όλα αυτά έχουμε ομόθυμα υποχρέωση να επικοινωνήσουμε με τον κάθε πολίτη ξεχωριστά, με κάθε τρόπο, αφού τα περισσότερα ΜΜΕ έχουν επιβάλει ομερτά, για να ανακαλύψουμε τις παλινωδίες, τις μεροληψίες, την αδιαφάνεια και τις εγκληματικές παραλείψεις της κυβέρνησης.
Πώς κρίνετε το ότι το ΚΙΝΑΛ έχει μεγαλύτερη απήχηση στις μεγαλύτερες ηλικίες;
Είναι οι μνήμες των ανθρώπων αυτών που έζησαν μια μεγάλη περίοδο αξιοπρέπειας, περηφάνιας, προσφοράς ζωής, από τις κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ. Μνήμες διαχρονικές, αξεπέραστες, ανεπανάληπτες. Είναι η ευγνωμοσύνη απέναντι στη διαχρονική προσφορά της παράταξής μας, μιας προσφοράς που την αντιλαμβάνονται σιγά σιγά και οι νεότερες γενιές. Βέβαια, η σημερινή κυβέρνηση έχει φροντίσει, ενώ είχε δεσμευτεί, να καθυστερήσει εδώ και δύο χρόνια να καταβάλει περίπου σε 400.000 συνταξιούχους τους κόπους μιας ζωής, αδιαφορώντας πώς θα ζήσουν εν μέσω πανδημίας, προκαλώντας θύελλα αντιδράσεων από τους χιλιάδες εν αναμονή συνταξιούχους.
