Το βασικό πολιτικό στοιχείο της συνέντευξης Μητσοτάκη δεν ήταν ούτε το τράβηγμα στα αυτιά των υπουργών του, ούτε τα “φαουλ” της Ικαρίας, ούτε τα χιλιοειπωμένα κλισέ για τη διαχείριση της πανδημίας, που έχουν καταρρεύσει παταγωδώς. Ούτε φυσικά η εναπόθεση των ελληνοτουρκικών σχέσεων στους “καλούς μας συμμάχους”.
Το βασικό στοιχείο, που χαρακτήριζε τη συνέντευξη από την αρχή μέχρι το τέλος, ήταν η ομολογία ότι η κυβέρνηση μαζί με την ΕΕ αντιμετωπίζουν την πανδημία ως μια χρυσή “ευκαιρία”, που είναι όμως ευκαιρία για τους λίγους κι όχι για τις ανάγκες των πολλών.
Αποτελεί ευκαιρία για πιο φτηνή, ευέλικτη εργασία, ευκαιρία για νέα δώρα προς το κεφάλαιο, ευκαιρία για νέες αντιλαϊκές αναδιαρθρώσεις -με το μανδύα του ψηφιακού και πράσινου μετασχηματισμού- ευκαιρία για περισσότερη καταστολή κι αυταρχισμό.
Γι’ αυτό και η οργάνωση της λαϊκής πάλης αφορά τόσο το “σήμερα”, για να μείνει ο λαός υγιής και δυνατός, όσο και την “επόμενη μέρα”.
