Της Κατερίνας Μπρέγιαννη
Το πρόσχημα της ανομίας στα πανεπιστήμια είναι πάντα εύκαιρο για άμεση κατανάλωση. Στόχος ένας: να πατάξουν εν τη γενέσει τους τις αντιδράσεις. Γιατί φοβούνται τους νέους και τις νέες που ανάβουν πρώτοι τη σπίθα των αγώνων.
Ο Άγγελος Συρίγος, ψάχνοντας στο παρελθόν για ιστορικά ανάγωγα με την πανεπιστημιακή αστυνομία, επικαλέστηκε τη χούντα προβάροντας τον ολοκληρωτισμό ως κανονικότητα. Η μόνη όμως αντιστοιχία που μπορεί να βρει ήταν στο «Σπουδαστικό», στη σύμπραξη Ασφάλειας και ΚΥΠ για την παρακολούθηση των φοιτητών. Οι ύποπτοι για διατάραξη της τάξης οδηγούνταν στα κρατητήρια για βίαιο σωφρονισμό και αναμόρφωση.
Η κυβέρνηση Μητσοτάκη είναι η μοναδική κυβέρνηση μετά τη Μεταπολίτευση που τόλμησε να καταστείλει το συνταγματικά κατοχυρωμένο δικαίωμα των πολιτών, «το δικαίωμα του συνέρχεσθαι». Την ίδια ώρα, χωρίς να κωλυσιεργεί, παρά την πανδημία, νομοθετεί διαλύοντας τα πανεπιστήμια, κόβοντας εισακτέους, εξισώνοντας πτυχία με τα κολέγια και καταργώντας κοινωνικά δικαιώματα των φοιτητών, στέγης και σίτισης.
Η κυβέρνηση Μητσοτάκη έδειξε από την αρχή τις προθέσεις της και τι εννοεί με το «νόμος και τάξη» καταργώντας το άσυλο, φέρνοντας τον νόμο για τον περιορισμό των διαδηλώσεων και άγρια καταστολή. Θα ακολουθήσουν η εργασία και η αποσάθρωση ό,τι κοινωνικού υπάρχει στο κράτος. Τώρα που τα αφηγήματα επιτυχίας ξοδεύονται και τα παχιά λόγια τελειώνουν, τα προσχήματα καταρρέουν και ο αυταρχισμός θα εξαπλώνεται.
Στο δυναμικό εκπαιδευτικό συλλαλητήριο η Ν.Δ. και τα φιλοκυβερνητικά μέσα είδαν «αδιανόητες εικόνες συγχρωτισμού». Συκοφαντούν ό,τι φοβούνται. Με πρόσχημα την πανδημία θέτουν σε αυστηρή επιτήρηση τους δημόσιους χώρους της χώρας και επιβάλλουν ένα ιδιότυπο καθεστώς εξαίρεσης που στο πρώτο πλάνο του έχει διώξεις, καταστολή και βαριά πρόστιμα.
Το κράτος χωροφυλάκων ήταν η καταφυγή της μετεμφυλιακής Δεξιάς για να κρατηθεί στην εξουσία. Τα ίδια έκαναν και τότε. Ίδια απάντηση θα πάρουν. Γι’ αυτό υπάρχουν πολλά ιστορικά ανάγωγα. Ένα από αυτά είναι η πτώση της κυβέρνησης του Κων. Μητσοτάκη μετά από μια προσπάθεια βίαιων ιδιωτικοποιήσεων (ΕΑΣ, ΟΤΕ) που βρήκαν αντιμέτωπη όλη την κοινωνία, αρχής γενομένης από το μεγαλειώδες κίνημα των μαθητικών καταλήψεων 1990 – 1991 ενάντια στο νομοσχέδιο Κοντογιαννόπουλου για την Παιδεία με περικοπές κοινωνικών παροχών, πειθαρχικά μέτρα και επιστροφή στην «ποδιά».
Πηγή: Αυγή