H αστυνομική απαγόρευση των συναθροίσεων πάνω από 100 άτομα διαμορφώνει δύο ταχύτητες δικαιωμάτων.
Ο πολίτης είναι ελεύθερος να κατεβεί την Κυριακή στην Ερμού για ψώνια, αλλά θα πληρώσει πρόστιμο 300 ευρώ αν κατεβεί σε διαδήλωση κατά του νομοσχεδίου της Κεραμέως.
Διπλάσιο, μάλιστα, απ’ ό,τι αν παραβιάσει αλλού τους κανόνες. Και αυτό το έκτρωμα η αστυνομία ισχυρίζεται ότι το ζήτησαν οι λοιμωξιολόγοι, πράγμα όμως που οι ίδιοι αρνούνται. Η Δημοκρατία ντρέπεται.
Αν υπήρχε λόγος να απαγορευτούν οι συναθροίσεις, θα έπρεπε να απαγορευτούν όλες. Τώρα απαγορεύονται μόνο οι πολιτικές. Έτσι, η κυβέρνηση προκαλεί τους πολίτες να παρανομήσουν για να ασκήσουν το συνταγματικό τους δικαίωμα στη δημόσια διαμαρτυρία.
Και επειδή υπάρχουν πολλοί που θα θεωρήσουν ότι έχουν νόμιμο δικαίωμα να αγνοήσουν την απαγόρευση, έχει ήδη φτιαχτεί το πλαίσιο με το οποίο θα τους αντιμετωπίσουν τα ΜΑΤ.
Με την τακτική αυτή, η κυβέρνηση επιχειρεί να εκθέσει την πανεπιστημιακή κοινότητα, που διαμαρτύρεται για το νομοσχέδιο Κεραμέως, ως θορυβούσα μειοψηφία, που θέλει να κάνει φασαρία, αδιαφορώντας για τους υγειονομικούς κανόνες.
Τώρα πια η κουβέντα δεν θα είναι πανεπιστήμιο εναντίον νομοσχεδίου, αλλά ακραίοι εναντίον υγειονομικών μέτρων. Έτσι, κάθε συζήτηση για την ουσία του άθλιου νομοσχεδίου πάει περίπατο.
Το επικίνδυνο σε αυτή την ιστορία είναι ότι η κυβερνητική τακτική οδηγεί στην κλιμάκωση της έντασης, με προφανή στόχο να συσπειρώσει εναντίον των πανεπιστημιακών και της αντιπολίτευσης τη «σιωπηρή πλειοψηφία», που θεωρεί ούτως η άλλως το δικαίωμα στη διαμαρτυρία καταχρηστικό. Αυτό, εκτός από κατάφωρα αντιδημοκρατικό, είναι και επικίνδυνο. Κανείς δεν θα συγκρατήσει τα ΜΑΤ του Χρυσοχοΐδη αν η ένταση κλιμακωθεί.
Γι’ αυτό η απαγόρευση δεν πρέπει να περάσει. Ειρηνικά και συγκροτημένα, ο δημοκρατικός κόσμος πρέπει να δώσει την απάντησή του και να την καταργήσει στην πράξη. Εδώ είναι Δημοκρατία.
Οι προβοκάτσιες του Μητσοτάκη και του Χρυσοχοΐδη δεν πρόκειται να περάσουν.
Από το κύριο άρθρο της “Αυγής”
Εδώ δεν είμαστε σοβιετία, διακήρυττε με κακία και φανατισμό ο υπουργός υγείας στην τηλεόραση… Δηλαδή επειδή δεν είμαστε σοβιετία δικαιολογείται η απανθρωπιά, δικαιολογείται να κάνουν το βίο αβίωτο στους ανθρώπους; Αυτός έσωσε την ηλικιωμένη και αναλφάβητη σύζυγό του και της παρείχε την καλύτερη περίθαλψη και μετά έκλαιγε κιόλας. Οι γυναίκες του λαού να μην έχουν τίποτα;