Παρέμβαση του ευρωβουλευτή ΣΥ.ΡΙΖ.Α. – Προοδευτική Συμμαχία / The Left, και μέλους της Επιτροπής Πολιτικών Ελευθεριών, Δικαιοσύνης & Εσωτερικών Υποθέσεων (LIBE) του Ε/Κ, Κώστα Αρβανίτη, στο πλαίσιο της συνεδρίασης για την πρόταση της Κομισιόν για το «Σχέδιο δράσης για την ενσωμάτωση και την ένταξη για την περίοδο 2021-2027»:
Ο Τραμπ έφυγε, ώρα να αφήσει και η ΕΕ τις πολιτικές του στο Προσφυγικό
Ένταξη μέσω υποδομών και προγραμμάτων μικρής έκτασης που δεν θα κάνουν ούτε τις τοπικές κοινωνίες να νιώσουν παραγκωνισμένες, αλλά ούτε και θα αφήνουν χώρο στους εμπόρους του ρατσιστικού μίσους να δηλητηριάζουν με την μισανθρωπική προπαγάνδα τους τους ντόπιους πληθυσμούς, πρότεινε ο Κώστας Αρβανίτης, αφού πρώτα κάλεσε τη Δεξιά Ηγεσία της ΕΕ να εγκαταλείψει «Τραμπικές» πολιτικές στη Μετανάστευση τώρα που ο Τζο Μπάιντεν στρέφει τις ΗΠΑ σε νέο δρόμο, και σ’αυτόν τον τομέα.
Ο Ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία τοποθετήθηκε εκ μέρους της Ευρωομάδας της Αριστεράς Τhe Left στη συνεδρίαση της αρμόδιας Επιτροπής LIBE του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, όπου η Επίτροπος Εσωτερικών Υποθέσεων Ύλβα Γιοχάνσον παρουσίασε στα μέλη της Επιτροπής την πρόταση της Κομισιόν για το «Σχέδιο δράσης για την ενσωμάτωση και την ένταξη για την περίοδο 2021-2027».
https://youtu.be/z0-X-UTFiW8
Επικοινωνία, δηλαδή Γλώσσα, πρόσβαση στις δημόσιες υπηρεσίες, σχέσεις με την Κοινότητα Υποδοχής, δυνατότητα νόμιμης απασχόλησης και διατήρηση των οικογενειακών δεσμών με επαρκή λειτουργικό πλαίσιο για επανενώσεις οικογενειών: πάνω σ’αυτά τα θεμελιώδη πρέπει να βασίζεται μια πολιτική ένταξης και ενσωμάτωσης για να είναι λειτουργική και πετυχημένη, υποστήριξε στην παρέμβασή του ο Κώστας Αρβανίτης.
Τέλος, δεν παρέλειψε να επισημάνει την ανάγκη υποχρεωτικότητας, η ουσιαστική απουσία της οποίας απειλεί να το καταστήσει κενό γράμμα, αφού αρκετά σημεία δεν εναρμονίζονται με το προτεινόμενο Σύμφωνο για τη Μετανάστευση και το Άσυλο.
Ακολουθεί ολόκληρη η παρέμβαση του Κώστα Αρβανίτη:
Θα ήθελα να ενημερώσω ορισμένους συναδέλφους ότι ο Τραμπ δεν είναι πια πρόεδρος της Αμερικής, ήρθε ο Μπάιντεν ο οποίος έχει δρόμους σε ό,τι αφορά το θέμα που συζητάμε.
Μια από τις μεγαλύτερες προκλήσεις που παρουσιάζει το προσφυγικό ζήτημα είναι η κοινωνική ένταξη και ενσωμάτωση.
Πόσο έτοιμοι είμαστε για μια διαδικασία ομαλής, κοινωνικής, παραγωγικής ένταξης; Ας δούμε μαζί, τα απαραίτητα βήματα της ένταξης.
Επικοινωνία. Δηλαδή, γλώσσα. Πώς θα γίνει ένας πρόσφυγας ισότιμο μέλος μιας κοινωνίας όταν αδυνατεί να επικοινωνήσει με τα κύτταρά της;
Πρόσβαση στις δημόσιες υπηρεσίες. Για να οικοδομηθεί μια σχέση εμπιστοσύνης ανάμεσα στο κράτος και τους – πολύ σύντομα – πολίτες του και για να παγιωθεί ο σεβασμός στους θεσμούς. Κι αυτό σημαίνει πρόσθετη στήριξη σε στέγαση, υγειονομική περίθαλψη και εκπαίδευση, καθώς οι πρόσφυγες δεν έχουν σε καμία περίπτωση τις ίδιες δυνατότητες με τον ντόπιο πληθυσμό.
Σχέσεις με τα μέλη της κοινότητας υποδοχής. Αυτό σημαίνει γεφύρωση του ενδεχόμενου πολιτισμικού χάσματος, σεβασμός στις καταβολές τους, αποδοχή της διαφορετικότητας που εμπλουτίζει μία κοινωνία.
Πρόσβαση στην εργασία, νόμιμη εργασία.
Διατήρηση των κοινωνικών δεσμών. Ειδικά προβλήματα που προκύπτουν στις οικογενειακές επανενώσεις εμποδίζουν κάθε ελπίδα για ένταξη.
Ρωτώ: Ποια από τα παραπάνω σημεία μας εγγυάστε, κυρία Γιοχάνσον, ότι θα καλύπτονται; Θέλουμε να συμβάλουμε σε αυτό τον διάλογο.
Πως θα εξασφαλίσετε ότι το προτεινόμενο σχέδιο θα εφαρμοστεί; Θα υπάρχει έννοια υποχρεωτικότητας στην εφαρμογή του – καθώς κάποια σημεία είναι αντιφατικά και δεν εναρμονίζονται με αυτά που προτείνετε στο Pact;
Πιστεύουμε ότι η λύση είναι, και στις χώρες πρώτης υποδοχής αλλά και παντού, μικρής κλίμακας προγράμματα ένταξης που επιτρέπουν στις τοπικές κοινωνίες, όπως και στους πρόσφυγες και μετανάστες, να ανθίσουν και να αναπτυχθούν.
