Του Μανόλη Αστυρακάκη
ΕΥΓΕ, JOE BIDEN!!!
Ειλικρινά, σου ευχόμαστε καλή θητεία, καλή επιτυχία! Περιμέναμε πώς και πώς, μετρούσαμε μέρες και ώρες μέχρι να γίνει η ορκωμοσία (inauguration)! Όσο νά’ ναι, μετά τα θλιβερά γεγονότα του Καπιτωλίου, υπήρχε ο φόβος μήπως ξαναδούμε αυτά τα θλιβερά έκτροπα, με τις προβιές και τα κέρατα, με τα πιστόλια και τα τσεκούρια!
Πιο πολύ περιμέναμε να ακούσουμε τον άλλο λόγο, όχι τον λόγο της βίας, της μισαλλοδοξίας, της μισανθρωπίας, αλλά τον λόγο της ειρήνης, της συναίνεσης, της δικαιοσύνης, της δημοκρατίας! Και ο λόγος του Μπάιντεν δικαίωσε μια τέτοια προσδοκία, και μάλιστα με το παραπάνω, δεδομένου ότι μιλάμε για ένα πολιτικό με τεράστια πολιτική εμπειρία.
Για να λέμε την αλήθεια, όλοι οι προεδρικοί λόγοι, δημοκρατικών και ρεπουμπλικάνων, κινούνται στον ίδιο άξονα: Υποσχέσεις για δημοκρατική διακυβέρνηση, επιβεβαίωση του μεγαλείου και της ανωτερότητας των ΗΠΑ, και το χρέος να αναλαμβάνουν τον ρόλο του ρυθμιστή των εξελίξεων και των πολιτικών δρωμένων ανά την υφήλιο. Όσο θυμάμαι, στη διάρκεια μισού αιώνα, έχω ακούσει πάνω από δέκα προεδρικούς λόγους. Ανάλογα με τις πολιτικές πεποιθήσεις διαμορφώνονταν και οι συμπάθειες και οι προσδοκίες.
Στην Ελλάδα πάντως είχε περισσότερη προτίμηση το δημοκρατικό κόμμα. Ευαγγέλια χαράς που βγήκε ο Κέννεντυ, που βγήκε ο Κλίντον, που βγήκε ο Ομπάμα! Κατά ένα μοιραίο τρόπο είχαμε συνδέσει την εκλογή δημοκρατικού προέδρου με την εδραίωση της δημοκρατίας και σε άλλες χώρες, και το πιο κρίσιμο για μας ήταν ότι πάντοτε εναποθέταμε τις ελπίδες μας στην Αμερική για την υπεράσπιση των εθνικών μας θεμάτων.
Φευ, οποία απογοήτευση!
Έγιναν πόλεμοι απεχθείς με καταπάτηση κάθε κανόνα του διεθνούς δικαίου. Ποια δημοκρατικά δικαιώματα υπερασπίζονταν οι ΗΠΑ στο Βιετνάμ;Τι έκαναν για να αποτρέψουν την ανατροπή του Αλιέντε στη Χιλή ή την επιβολή της χούντας στην Ελλάδα; Βέβαια, είναι θέματα που πονάνε!
Ωστόσο, εγώ πάλι είμαι πρόθυμος να πιστέψω στα λόγια του Μπάιντεν. Φαίνεται άνθρωπος με πολλή πείρα, με βαθιές δημοκρατικές ρίζες, με ανθρώπινες αξίες. Και δεν θα σταματήσω στην πικρή διαπίστωση που λέμε συχνά, ότι στην Αμερική πίσω από τον Πρόεδρο τα νήματα κινούν οι μεγάλες πολυεθνικές εταιρείες, το αδήριτο μεγάλο κεφάλαιο. Η αλήθεια είναι ότι και στην Αμερική έχουν συσσωρευτεί πολλά προβλήματα, αύξηση της ανεργίας και της φτώχειας, έξαρση της εγκληματικότητας, και το κυριότερο, η φονική πανδημία.
Εξάλλου, είναι βέβαιο, και παρήγορο, ότι στην καρδιά του καπιταλισμού, ολοένα ακούγονται περισσότερες φωνές που διαπνέονται από ανθρωπιά, δικαιοσύνη και δημοκρατικά ιδεώδη, από ανησυχία για τη βία και τη μισαλλοδοξία και κυρίως για την εγκληματική μόλυνση του πλανήτη!
Υ.Γ. Και μια συμβουλή για τον εκάστοτε Πρόεδρο: Στην καταληκτήρια ευχή, “ο θεός να ευλογεί την Αμερική”, είναι καλύτερο να λέτε “ο θεός να ευλογεί την Αμερική και όλους τους λαούς της γης”!
