«Δίνει» τον κολλητό του φίλο, «συναγωνιστή» και συγκατηγορούμενό του, σε μια απεγνωσμένη προσπάθεια να ξεφύγει από τις σοβαρές κατηγορίες που τον βαραίνουν για τη δολοφονική επίθεση στη «Φαβέλα»
Τη γνωστή τακτική του Νικόλαου Μιχαλολιάκου «ο σώζων εαυτόν σωθήτω» αντιγράφει τώρα και ο άλλοτε πιστός «σωματοφύλακάς» του, Σωτήρης Δεβελέκος. Οπως ο Μιχαλολιάκος κατά την απολογία του στη δίκη της Χρυσής Αυγής «κάρφωσε» όποιον «συναγωνιστή» βρήκε μπροστά του μπας και γλιτώσει από τις ποινικές του ευθύνες, έτσι και ο Δεβελέκος «καρφώνει» τώρα τον κολλητό του φίλο, «συναγωνιστή» και συγκατηγορούμενό του, Ακη Θεοδώρου, σε μια απεγνωσμένη προσπάθεια να ξεφύγει από τις σοβαρές κατηγορίες που τον βαραίνουν για τη δολοφονική επίθεση στη «Φαβέλα» τον Φεβρουάριο του 2018. Και έτσι βέβαια «καρφώνει» και την ίδια τη Χρυσή Αυγή.
Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Ο Δεβελέκος –πρώην ηγετικό στέλεχος της ναζιστικής οργάνωσης και επικεφαλής του τάγματος εφόδου του Πειραιά– κατηγορείται για απόπειρα ανθρωποκτονίας από πρόθεση κατά συναυτουργία και κατά συρροή και για εμπρησμό κατά συναυτουργία από τον οποίο προέκυψε κίνδυνος για άνθρωπο, για το έγκλημα που τελέστηκε στις 25.2.2018 στον Ελεύθερο Κοινωνικό Χώρο του Πειραιά «Φαβέλα». Οταν το τάγμα εφόδου της Χρυσής Αυγής στον Πειραιά, με την ανατριχιαστική φράση «μουνιά, θα πεθάνετε, θα σας κάψουμε σήμερα!», έβαλε φωτιά στον χώρο με πυρσούς και άνοιξε με λοστό το κεφάλι της συνηγόρου πολιτικής αγωγής της οικογένειας Φύσσα, Ελευθερίας Τομπατζόγλου, πλημμυρίζοντάς την στο αίμα, ενώ τραυμάτισε άλλα τρία άτομα.
Ο Δεβελέκος ήταν μέχρι πρότινος εξαφανισμένος (σήμερα ισχυρίζεται πως έμαθε ότι καταζητείται από δημοσίευμα της «Εφημερίδας των Συντακτών»!) και τώρα είναι προσωρινά κρατούμενος. Το δακτυλικό του αποτύπωμα εντοπίστηκε στη «Φαβέλα» σε κομμάτι από κράνος των δραστών. Μαζί του κατηγορούμενος είναι και ο Βασίλης-Παναγιώτης (Ακης) Θεοδώρου, επίσης γνωστός από τη δική του δράση ως στέλεχος του Πυρήνα της Χρυσής Αυγής στον Πειραιά, ο οποίος έχει αναγνωριστεί από την Ελευθερία Τομπατζόγλου και παραμένει άφαντος ακόμα και σήμερα.
Πώς προσπαθεί λοιπόν τώρα να γλιτώσει από τις βαριές κατηγορίες ο Δεβελέκος; Ισχυρίζεται, στο απολογητικό του υπόμνημα, ότι ο ίδιος την ημέρα της επίθεσης έβλεπε ματς με τον πατέρα του και ότι το κράνος στο οποίο βρέθηκε το αποτύπωμά του δεν ήταν δικό του αλλά του Θεοδώρου. Μάλιστα επιβεβαιώνει ότι ο Θεοδώρου ήταν «συναγωνιστής» του, δηλαδή χρυσαυγίτης στην τοπική Πειραιά, και «πολύ στενός του φίλος» και λέει ότι «φέρεται να αναγνωρίστηκε ως παρόντας εκείνη την ημέρα στη Φαβέλα, παρότι ο ίδιος εμένα προσωπικά, μου αρνήθηκε την εκεί παρουσία του». Με άλλα λόγια, τον δίνει στεγνά. Και μαζί με τον «συναγωνιστή» του, δίνει φυσικά και τη Χρυσή Αυγή, επιβεβαιώνοντας ότι οι δράστες ήταν στελέχη της ναζιστικής οργάνωσης, η οποία –όπως πολύ καλά ξέρουμε από την πρώτη στιγμή– ήταν αυτή που οργάνωσε και εκτέλεσε και αυτό το έγκλημα.
Οι ισχυρισμοί του
Και τι άλλο λέει ο Δεβελέκος στην προσπάθειά του να σώσει τον εαυτό του; Λέει ότι ο ίδιος δεν ήταν κατηγορούμενος για ένταξη ή διεύθυνση στη «φερόμενη εγκληματική οργάνωση» της Χρυσής Αυγής (η οποία βέβαια είναι πλέον εγκληματική οργάνωση και με τη δικαστική βούλα) και ισχυρίζεται ότι «δεν θα προέβαινα ποτέ σε μια τέτοιου είδους ενέργεια, όπως αυτή που κατηγορούμαι, καθότι θα έφερνα σε εξαιρετικά δυσμενή θέση τους συναγωνιστές μου στη δίκη που εξελισσόταν».
Αλλά βέβαια το γεγονός ότι ο Δεβελέκος είχε καταφέρει να μείνει εκτός κατηγορητηρίου της μεγάλης δίκης ήταν ακριβώς και ο λόγος που είχε την πολυτέλεια να αναλαμβάνει σε ρόλο «Ταγματάρχη Εφόδου» να φέρνει σε πέρας το οργανωμένο εγκληματικό έργο που του ανέθετε η ηγεσία της οργάνωσης, κάθε φορά που ο Μιχαλολιάκος αποφάσιζε να επανεμφανίσει τα τάγματα εφόδου που είχε υποχρεωθεί να αποσύρει λόγω της ποινικής δίωξης. Το ίδιο άλλωστε συνέβη και με το άλλο ηγετικό στέλεχος Χρήστο Ζέρβα, που ήταν και αυτός εκτός κατηγορητηρίου της δίκης και καταδικάστηκε για μετέπειτα εγκληματική επίθεση της Χρυσής Αυγής.
Και πραγματικά μόνο θυμηδία προκαλεί ο ισχυρισμός του Δεβελέκου ότι οι εγκληματικές ενέργειες όπως στη «Φαβέλα» ήταν «έξω από την κουλτούρα» του και ότι επέλεγε να λύνει τις «πολιτικές διαφορές» του από «το τότε πολιτικό βήμα που είχα». Γιατί βέβαια είναι ο ίδιος ο Δεβελέκος που έχει αναγνωριστεί ως επικεφαλής της επίθεσης τάγματος εφόδου της Χρυσής Αυγής κατά της Ευγενίας Κουνιάκη, μέλους της ομάδας των συνηγόρων πολιτικής αγωγής των Αιγύπτιων αλιεργατών, και άλλων γυναικών έξω από το Εφετείο (1.11.2017). Για την υπόθεση αυτή, έχουμε αποκαλύψει και μια απολύτως ενοχοποιητική τηλεφωνική συνομιλία του Δεβελέκου, τόσο για τον ίδιο όσο και για τη ναζιστική οργάνωση (βλ. «Εφ.Συν.» 11.07.2020, «Ομολογία ενοχής για την επίθεση έξω από το Εφετείο»). Μάλιστα στους προσαχθέντες τότε χρυσαυγίτες, παρ’ ότι δεν αναγνωρίστηκε, ήταν και πάλι ο Ακης Θεοδώρου.
Ο Δεβελέκος συνόδευε επίσης τον Λαγό όταν η Χρυσή Αυγή εισέβαλε στο Δημοτικό Σχολείο του Νέου Ικονίου Περάματος (17.1.2017), ξυλοκοπώντας δασκάλους και γονείς, παρουσία των ανήλικων μαθητών. Ο ίδιος μετείχε και στην επίθεση σε αντιφασιστική συγκέντρωση στον Πειραιά (8.4.2016), που εξαπέλυσε η οργάνωση στο πλαίσιο εκδήλωσής της με κεντρικό ομιλητή τον Μιχαλολιάκο.
Μετά τον φόνο Φύσσα
Με τον Δεβελέκο συνομιλεί, την επομένη της δολοφονίας του Παύλου Φύσσα (18.9.2013), ο Λαγός, για να του δώσει εντολή να «καθαρίσει» το σπίτι τού τότε πυρηνάρχη Πειραιά, Μάκη Μπαρέκα, από μαχαίρια και όπλα, στο πλαίσιο της επιχείρησης συγκάλυψης της εγκληματικής δράσης της οργάνωσης. Και την ίδια μέρα ο Λαγός, ο Μιχαλολιάκος και ο Κασιδιάρης συνομιλούν τηλεφωνικά και πάλι με τον Δεβελέκο και του δίνουν εντολή, εάν κληθεί στη ΓΑΔΑ, να κάνει ότι δεν ξέρει τον Ρουπακιά.
Τον Δεβελέκο παίρνει ξανά ο Λαγός, την ώρα που καθοδηγεί την επίθεση στους συνδικαλιστές του ΠΑΜΕ, για να πανηγυρίσει γι’ αυτήν και να του πει ότι «τους μακελέψαμε», ότι «γαμήσαμε τα κομμούνια» και ότι «τους τρέχουν οι δικοί μας τώρα». Και ο Δεβελέκος ανταποδίδει τους πανηγυρισμούς, λέγοντας ότι «στο Πέραμα έπεσαν στα νύχια του Τάσου (σ.σ. του Αναστάσιου Πανταζή, επικεφαλής του τάγματος εφόδου του Περάματος). Κρίμα τα παιδιά», και ρωτά: «Κάνα κοκαλάκι μένει για μας;». Τι θα μας πει τώρα για την «κουλτούρα» του;
