Έφυγε από τη ζωή εχθές, σε ηλικία 82 ετών ο Γιώργος Ινιωτάκης από τον Αμιρά Βιάννου.
Πατέρας του Πέτρου και της Ελένης, η οικογένεια του Γιώργου Ινιωτάκη πλήρωσε βαρύτατο φόρο αίματος κατά τις μαζικές εκτελέσεις τον “μαύρο” Σεπτέμβρη του 1943, όπως αναφέρει το viannitika.gr.
Ο Γιώργος Ινιωτάκης, πάλεψε στωικά με τον καρκίνο, όμως δυστυχώς δεν κατάφερε να βγει νικητής.
Η κηδεία του πραγματοποιήθηκε σήμερα στις 3 το μεσημέρι στην εκκλησία του Αγίου Νικολάου στα Αμιρά Βιάννου.
“Αντίο” σε έναν ξεχωριστό αγωνιστή
Γράφει ο Αριστομένης Συγγελάκης:
Έφυγε, δυστυχώς, από κοντά μας ο Γιώργος Ινιωτάκης, ένας αγαπητός Αμιριώτης, ένας ξεχωριστός αγωνιστής με χαρισματική-πολύπλευρη και πολυδιάστατη προσωπικότητα, με τη ζεστασιά της ψυχής του και την υπερβατική ανθρωπιά του.
Επιτρέψτε μου ως Πρόεδρος της Ένωσης Θυμάτων Ολοκαυτώματος Δήμου Βιάννου, της οποίας ο αγαπητός Γιώργης ήταν μέλος και ταμίας της, από την ίδρυσή της το 2000 έως τον θάνατό του, να εκφράσω την οδύνη όλων μας και την απέραντη θλίψη μας για το θάνατο του εκλεκτού μέλους μας. Του ανθρώπου που από μικρό παιδί κοίταξε κατάματα, με λεβεντιά, υπερηφάνεια και χωρίς φόβο τους δήμιους του πατέρα του και των άλλων συγχωριανών μας. Του ανθρώπου που δεν είχε θέση στην καρδιά του το αίσθημα μίσους και εκδίκησης αλλά, αντίθετα, την θέρμαινε η φλόγα του ορφανού που βοηθούσε την οικογένειά του και τον εαυτόν του πάντα με αγάπη. Πέρασε πολλά μέχρι να μπορέσει να συνέλθει από τα βαριά του τραύματα της εκτέλεσης του πατέρα του και των άλλων συγγενών του και αργότερα το χαμό του μικρού αδελφού του, Πέτρου.
Η ζωή του ένας τιτάνιος αγώνας: αγώνας για να επουλωθούν τα τραύματα, σωματικά και ψυχικά, να επιζήσει της Κατοχής, να βοηθήσει την χήρα εγκυμονούσα μάνα του να δημιουργήσει οικογένεια με την καλή συντρόφισσα, να μεγαλώσουν να σπουδάσουν και ν’ αποκαταστήσουν τα παιδιά τους Πέτρο και Ελένη, τα εγγόνια τους και να προσπαθήσει να ζήσουν μια ζωή με αξιοπρέπεια. Ένας πραγματικός Γολγοθάς η ζωή όσων επέζησαν της ναζιστικής θηριωδίας τον μαύρο εκείνο Σεπτέμβρη του 1943, τότε που η ντύθηκε στα μαύρα. Ήταν ένας αγώνας μοναχικός, ανηφορικός, επίπονος και επώδυνος, με θυσίες ανείπωτες και σπάνια αξιοπρέπεια.
Ένας αγώνας που τιμά το χωριό μας, τις μαρτυρικές επαρχίες Βιάννου- και Ιεράπετρας, αλλά και την Ελλάδα ολόκληρη. Και όπως μου έλεγες αλησμόνητε Γιώργο «ο υπεύθυνος του ελληνικού δράματος, το γερμανικό κράτος, παρέμεινε όλα αυτά τα χρόνια ανάλγητο και αδιάλλακτο γιατί δεν βοηθάνε αυτοί που μας κυβερνάνε».. Ο Γιώργος Ινιωτάκης, έως που το επέτρεπαν οι δυνάμεις του, συνέχισε να αγωνίζεται για Δικαιοσύνη κι Αξιοπρέπεια, Δικαιοσύνη κι Αποζημίωση, μέσα κι από τις γραμμές της Ένωσης Θυμάτων Ολοκαυτώματος Δήμου Βιάννου μαζί με τον αείμνηστο Χρύσανθο, τον Λευτέρη Διακάκη, τον Νικολή του Μενέλη, τον Χαρίλαο Ζερβουδάκη, τον Βερβελάκη από τον Πεύκο και όλους τους άλλους αγωνιστές που το 2000 ίδρυσαν την πιο δραστήρια Ένωση Θυμάτων σε όλη την Χώρα. Με σεμνότητα και αγωνιστικότητα έδινε πάντα το παρών στις τελετές μνήμης αλλά και στα συνέδρια και τις εκδηλώσεις της Ένωσης Θυμάτων. Στη ζωή του, παρά τα πολλά προβλήματα, δεν κάμφθηκε, δεν υποτάχθηκε, δεν συμβιβάστηκε. Έμεινε μέχρι το τέλος στις επάλξεις του αγώνα για Δικαιοσύνη κι Αποζημίωση, για Ελευθερία και Ισότητα, για Ανθρώπινη και Εθνική Αξιοπρέπεια.
Εκφράζουμε τα πιο θερμά μας συλλυπητήρια στην οικογένειά του και δίνουμε όρκο ιερό στη μνήμη του ότι θα συνεχίσουμε αταλάντευτα τον αγώνα μας μέχρι την δικαίωση της θυσίας του Βιαννίτικου λαού. Δεσμευόμαστε δε, ότι θα τιμήσουμε με συγκεκριμένες πρωτοβουλίες τη μνήμη του αγωνιστή Γιώργη Ινιωτάκη, ώστε το παράδειγμά του να αναδειχθεί ευρύτερα και να συνεχίσει να εμπνέει τις νεότερες γενιές.
Αγαπημένε χωριανέ και συναγωνιστή Γιώργο, Σ’ ευχαριστώ για όσα γενναιόδωρα μας πρόσφερες, καλό σου ταξίδι και Αιωνία σου η μνήμη.