Του Γιάννη Μυλόπουλου*
Πολλές φορές ο πρωθυπουργός στη Βουλή, υπερασπιζόμενος τις επιλογές της κυβέρνησής του, έχει επικαλεστεί τη δημοκρατική εκλογή της από την πλειοψηφία του εκλογικού σώματος το 2019. Ουδείς αμφισβήτησε ποτέ τη δημοκρατική νομιμοποίηση της κυβέρνησης.
Αυτό το οποίο όμως αμφισβητείται έντονα τελευταία είναι η δυνατότητα μιας κυβέρνησης, στο όνομα της δημοκρατικής της νομιμοποίησης, να φέρεται αυταρχικά και να παραβιάζει θεμελιώδεις κανόνες του δημοκρατικού πολιτεύματος.
Ερώτημα 1: Νομιμοποιείται ο πρωθυπουργός, έστω και ως πρώτος μεταξύ ίσων, να εξαιρείται από τους υπόλοιπους πολίτες όσον αφορά στην τήρηση της νομιμότητας και να την παραβιάζει, στο όνομα της δημοκρατικής εκλογής του;
Νομιμοποιείται δηλαδή ο πρωθυπουργός να παραβιάζει τα απαγορευτικά μέτρα που επιβάλλουν η άσκηση όλων μας να γίνεται κοντά στον τόπο κατοικίας μας και να του επιτρέπεται να πηγαίνει, μόνος αυτός, ποδηλατάδα δεκάδες χιλιόμετρα εκτός πόλης, στην Πάρνηθα;
Κι ακόμη, νομιμοποιείται ο πρωθυπουργός να παραβιάζει τα απαγορευτικά μέτρα που ισχύουν εξ ίσου για όλους τους πολίτες και συνεπώς και για τα μέλη της κυβέρνησης και να μην φορά μάσκα στον δρόμο, όταν συνομιλεί με κόσμο κατά τη διάρκεια της άσκησής του;
Με δυο λόγια νομιμοποιείται ένας πρωθυπουργός να είναι… ανέμελος, όπως ισχυρίστηκε υπερασπιζόμενος τον εαυτό του, όταν είναι αυτός που κουνά το δάκτυλο στους πολίτες, κατηγορώντας τους εκείνους για ανεμελιά και ανευθυνότητα;
Ερώτημα 2: Νομιμοποιείται η κυβέρνηση, στο όνομα της δημοκρατικής εκλογής της, να παραβιάζει τους θεμελιώδεις κανόνες του πλουραλισμού και της ελευθεροτυπίας, χρηματοδοτώντας με δημόσιο χρήμα ιδιωτικά ΜΜΕ για να προπαγανδίζουν την κυβερνητική πολιτική και να διαστρεβλώνουν την αλήθεια, προς όφελος του χρηματοδότη τους;
Ήδη τον τελευταίο μήνα είχαμε τουλάχιστον τρία κραυγαλέα περιστατικά ελέγχου ιδιωτικών ΜΜΕ από την κυβέρνηση.
Περιστατικό πρώτο, τα ψευδή δημοσιεύματα για κάποιο δήθεν εξοχικό σπίτι του Τσίπρα το οποίο δήθεν το αγόρασε με αστρονομικά ποσά και δήθεν το επισκεύασε με έξοδά του ο πρώην πρωθυπουργός.
Τα δημοσιεύματα αυτά διαψεύστηκαν από τον ίδιο τον Αλέξη Τσίπρα με αποδεικτικά στοιχεία του ενοικιαστηρίου συμβολαίου και με αποστολή εξωδίκων εγγράφων, το ερώτημα όμως για τα ΜΜΕ που διέσπειραν ψευδείς ειδήσεις, που λασπολόγησαν και που προσπάθησαν να δυσφημίσουν τον πρώην πρωθυπουργό και να ρίξουν σκιές στην εντιμότητά του, εξακολουθούν να παραμένουν.
Και ιδίως παραμένουν τα ερωτήματα για την αμεροληψία των συγκεκριμένων δημοσιογράφων που διακίνησαν αυτές τις ψευδείς ειδήσεις, όταν είναι γνωστό ότι η σύζυγος του Παπαχρήστου, που ήταν ένας εξ αυτών, είναι διορισμένη από την κυβέρνηση ως διοικήτρια σε νοσοκομείο της Αθήνας.
Περιστατικό δεύτερο η πρωτοφανής για πολιτισμένη χώρα λογοκρισία που υπέστη άρθρο της Έλενας Ακρίτα, που «κόπηκε» από το Σαββατιάτικο φύλλο της εφημερίδας ΤΑ ΝΕΑ. Με αποτέλεσμα την παραίτηση της κας Ακρίτα από την εφημερίδα μετά από συνεργασία δεκαετιών.
Και να σκεφτεί κανείς ότι η συγκεκριμένη εφημερίδα, που τώρα αναγκάζεται να λογοκρίνει άρθρο γνωστής δημοσιογράφου του ως αντικυβερνητικό, είχε στο παρελθόν τη φήμη της ναυαρχίδας του αντιπολιτευόμενου τύπου, σε εποχές που κυβέρνηση ήταν η ΝΔ.
Περιστατικό τρίτο, η παραίτηση από ΤΟ ΒΗΜΑ της διευθύντριας σύνταξης της εφημερίδας, η οποία κατήγγειλε ότι δέχονταν αφόρητες πιέσεις από το Μέγαρο Μαξίμου, μετά από τις αποκαλύψεις της εφημερίδας για τα διπλά στοιχεία της πανδημίας που κρατά ο ΕΟΔΥ.
Άλλο ένα κορυφαίο δείγμα κυβερνητικού αυταρχισμού, κατάργησης της ελευθεροτυπίας και παρεμβάσεων από πλευράς πρωθυπουργικού γραφείου σε εφημερίδα, που συνοδεύτηκε μάλιστα από τον εξαναγκασμό σε παραίτηση κορυφαίου στην ιεραρχία δημοσιογραφικού της στελέχους.
Ερώτημα 3: Νομιμοποιείται ο πρωθυπουργός, στο όνομα της δημοκρατικής εκλογής του, να ειρωνεύεται βουλευτές για το πρόβλημα της υγείας τους και μάλιστα μέσα στο ναό της Δημοκρατίας, στο Κοινοβούλιο;
Είναι πρωτοφανής η εικόνα πρωθυπουργού να ειρωνεύεται βουλευτή που ασθενεί. Και όπως πολύ σωστά συμπλήρωσε το θύμα της πρωθυπουργικής ειρωνείας, ο Νίκος Φίλης, η ειρωνεία δεν απευθύνονταν μόνο στον ίδιο τον βουλευτή, αλλά μέσω αυτού και σε όλους όσοι αντιμετωπίζουν σήμερα σοβαρά προβλήματα υγείας.
Και είναι ακόμη περισσότερο πρωτοφανής η εικόνα ενός πρωθυπουργού να ειρωνεύεται ασθενείς, όταν αυτά συμβαίνουν σε εποχή πανδημίας και καθημερινής εκατόμβης θανάτων, που θα περίμενε κανείς να είχαν ευαισθητοποιήσει τον κορυφαίο πολιτικό παράγοντα, να φέρεται με σεβασμό σε όσους νοσούν και υποφέρουν.
Ωμές παρεμβάσεις στο έργο δημοσιογράφων, λογοκρισία και μονοφωνικά τηλεοπτικά κανάλια, είναι η εικόνα μιας κυβέρνησης που προσπαθεί να κάνει την υγειονομική και οικονομική κρίση ευκαιρία παραβίασης θεμελιωδών δημοκρατικών κατακτήσεων, όπως είναι η ελευθερία του λόγου, η ελευθερία του τύπου και ο πλουραλισμός της ενημέρωσης.
Κι ακόμη, αυτιστικές συμπεριφορές, υπεροψία, ειρωνείες και καθεστωτική νοοτροπία, συμπληρώνουν το παζλ μιας αυταρχικής και αλαζονικής κυβέρνησης που, εν μέσω δυστυχίας, επιμένει να ζει τον δικό της μύθο, μακριά από τα πάθη του ελληνικού λαού.
*Ο Γιάννης Μυλόπουλος είναι καθηγητής στο ΑΠΘ
Πηγή: TVXS
