Την περίοδο των περιοριστικών μέτρων, που κλονίζουν κάθε πλευρά της κοινωνικής ζωής, αυξάνονται και τα περιστατικά σωματικής, λεκτικής, ψυχολογικής, σεξουαλικής βίας κατά των γυναικών, της ενδοοικογενειακής βίας, που φτάνουν μέχρι τις δολοφονίες γυναικών. Αυτό είναι το αποτέλεσμα της ανισότιμης θέσης των γυναικών στη σύγχρονη εκμεταλλευτική κοινωνία, οι οποίες βιώνουν επίσης την εργοδοτική, κρατική βία.
Τώρα χρειάζονται κρατικά μέτρα πρόληψης και προστασίας των κακοποιημένων γυναικών, με συμβουλευτικά κέντρα και ξενώνες φιλοξενίας. Το βασικό ζήτημα είναι, να εξασφαλιστούν εκείνες οι οικονομικές, κοινωνικές προϋποθέσεις, ώστε οι γυναίκες να έχουν τη δυνατότητα να αντισταθούν και να αποκρούσουν τη βία κάθε μορφής. Δηλαδή, να εξασφαλιστεί το καθολικό κοινωνικό δικαίωμα στη μόνιμη και σταθερή δουλειά, στην αποκλειστικά δημόσια και δωρεάν Υγεία, Πρόνοια, την Παιδεία και άλλα.
Φτάνει πια με την υποκρισία της σημερινής κυβέρνησης, όπως και των προηγούμενων, για τη στήριξη των θυμάτων βίας, τη στιγμή που έχουν αποδυναμώσει την προστασία των γυναικών, ακόμα και όσων έχουν υποστεί σεξουαλική παρενόχληση από τον εργοδότη.
Οι γυναίκες έχουν τη δύναμη να σπάσουν το “σιωπητήριο” που προσπαθεί να επιβάλει η κυβέρνηση με την ένταση της καταστολής, δυναμώνοντας τους αγώνες για μέτρα προστασίας της υγείας και των δικαιωμάτων τους. Η συμμετοχή των εργαζόμενων γυναικών στην αυριανή απεργία μπορεί να στείλει το μήνυμα της αγωνιστικής διεκδίκησης με βάση τις σύγχρονες ανάγκες.
