Στους ψεύτες και τους κλέφτες δε δίνουμε χρόνο να χαρούν

(Τότε με το πιστόλι στο χέρι (κάπου στα Χαυτεία ο Ντερτιλής λίγο μετά τη δολοφονία του φοιτητή Μιχάλη Μυρογιάννη) και τα τανκς προσπαθεί να επιβάλει το “ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ”. Βλέπετε ήτανε πολύ μικροί και το ήξεραν! Σήμερα το σύστημα: Μητσοτάκης, Πέτσας, Χρυσοχοΐδης, Καραμαλάκης και λοιποί με την εξουσιούλα του ο καθείς, προσπαθούν να ξυπνήσουν τους βρικόλακες της καταγεγραμμένης ιστορίας τους! Είναι πολύ μικροί μα δεν το ξέρουν και το παίζουν μεγάλοι! Μας τρομάξατε βρε!!!)

Του Δημοσθένη Καραγιάννη

Δεν περιμέναμε διαφορετική αντιμετώπιση του γιορτασμού της επετείου της εξέγερσης του Πολυτεχνείου από το “σύστημα Μητσοτάκη”!. Τότε είχαμε απέναντι το «σύστημα της Χούντας” (Παπαδόπουλος, Πατακός. Ιωαννίδης, Ντερτιλής, κ.τ.λ.) και λοιπά καθάρματα με τα όπλα τους, τα τανκς τους, το στρατό τους, τους μπάτσους τους και ένα νομοθετικό οπλοστάσιο κατευθείαν από τα πιο σκοτεινά και βρώμικα μυαλά τους. Τότε ματοκύλησαν τους φοιτητές και το λαό που εξεγέρθηκε, κι ήταν η αρχή ελπίζαμε του τσακίσματος των λατρεμένων του Πλεύρη, του Γεωργιάδη, του Βορίδη και πολλών ακόμα “κρυπτοφασιστάκων” που κατοικοεδρεύουν σήμερα στα υπόγεια και τους υπονόμους της Νουδούλας. Σήμερα έχουμε Μητσοτάκη, Χρυσοχοϊδη, Καραμαλάκη και διάφορα άλλα παρόμοια «κοσμήματα» και Βελοπούλεια και «φωφώκεια» δεκανίκια του Νεοδημοκρατικού «Χουντιστάν»! Σήμερα είναι έτοιμοι και το διαφημίζουν κιόλας να ξαναπνίξουν στο αίμα κάθε δημοκρατική και νόμιμη (αν και αυτό δεν είναι ούτε απαραίτητο, ούτε και ποτέ τους ζητήθηκε) εκδήλωση τιμής του λαϊκού αγώνα για το γκρέμισμα του αστικού φασιστικού «συστήματος της Χούντας».

Προσωπικά το περίμενα πως τώρα μετά την …καταδίκη του πραγματικού πολιτικού εγκληματικού τους φορέα, αυτού της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ, κάπως θα ήθελαν ν’ αντιδράσουν δυναμικά οι «πιστοί». Να θέλουν να πάρουν «το αίμα τους πίσω» από μια «λαϊκή νίκη» και να «επιδείξουν» πως είναι παρόντες και με πλήρεις εξαρτήσεις (μηχανισμοί καταστολής, αυταρχικές αποφάσεις, κατάλυση του συντάγματος, αδίστακτοι καταπατητές πολιτικών δικαιωμάτων, προκλητικοί σύγχρονοι Θεοφιλογιαννάκοι, ομοϊδεάτικα πολιτικά δεκανίκια) στο τιμόνι της εξουσίας της χώρας, απαγορεύοντας την τιμή που οφείλουμε ως λαός (αυτοί έτσι κι αλλιώς πάντα απέχουν από δημοκρατικές λαϊκές επετείους) στους λαϊκούς αγωνιστές του Πολυτεχνείου.
Και επειδή ο «σοβαρός χρυσαυγίτικος τρόπος!!!» λειτουργεί μόνο με το «ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ» και την «ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ» (όταν δεν εντέλλεται να χρησιμοποιεί μαχαίρια, και άλλα ευγενή όργανα) βγαίνουν μετά τα Μητσοτάκια και τα Χρυσοχοϊδάκια, τα Αδωνιδάκια και κάποια άλλα αστροσιριτοφόρα «χωροφυλακάκια» άλλοι αυτοπροσώπως κι άλλοι ως συνδικαλιστές – εκπρόσωποι με απαγορεύσεις τύπου «απαγορεύονται οι δημόσιες συναθροίσεις άνω των 4 ατόμων» και «θα εφαρμόσουμε το νόμο κατά πάντων» και ’μεις έχουμε … τρομοκρατηθεί – μην πω χ€στεί – από το φόβο μας τώρα!\
Οι «κουφιοκεφαλάκηδες», μάλλον αυτοί που ποτέ δεν ένιωσαν πως έχουν και σπονδυλική στήλη (δηλαδή αξιοπρέπεια και ήθος) μαζί με τους σύγχρονους σφουγκοκωλάριους και «νεοεπαναστάτες τύπου μήτσων, τάκηδων, κακοκαιρίδηδων, πελεκοφόρων, μπουρδάνων, σκυλακιών, και λοιπών «νεοκουκουλοφόρων χαφιέδίσκων», «θιασωτων» της εκσυγχρονισμένης αμερικανοκρατίας του «διαβολικά καλού νεοαμερικάνικου προσωπείου» και ιερέων του «ληστοευρωπαϊκού κατεστημένου» ποτέ δεν κατάλαβαν – κι ούτε θα καταλάβουν πως ο λαός – οι λαοί δεν κυβερνιούται με τα δικά τους «ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ» και δεν αποποιούνται ποτέ την ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ τους φύση. Γιατί στο διάβα των αιώνων έχουν μάθει πως μόνο με αγώνα μπορούν ν’ αλλάζουν και να βελτιώνουν τη ζωή τους κι αυτό κάνουν από την εποχή που οργανώθηκαν σε κοινωνίες, γεννώντας πολιτισμό. Κι αυτό θα κάνουν μέχρι να φτάσουν στο μέλλον που οικοδομεί ο αγώνας τους…
Κι ας έχουνε υπόψη τους όλοι αυτοί πως τα εφτά χρόνια γύψου των κληροδοτών του «κοτζάμ Καραμανλή» δε σταμάτησαν το λαϊκό κίνημα, ο τριήμερος γύψος ενούς τοσουδά «Καραμαλάκη» θα το σταματήσει;

Αναρωτηθείτε, όλοι εσείς, ρε μικρονούσηδες, «ευκαιριακοί εκμεταλλευτές μιας μικροεξουσιαστικής θεσούλας»: «Μπορείτε να ανακόψετε την πορεία του κόσμου στην πρόοδο; Τόσο εύκολα σας «δουλεύει ο ασκιανός» σας. Τόσο «υπεράνθρωποι» νιώθετε που πιστεύετε πως μπορείτε να ξανακάνετε τους ανθρώπους πιόνια και δουλοπάροικους; Ή νομίζετε πως ο «ξεπουλημένος ορθολογισμός» σας είναι σε θέση να κρατάει για πολύ καιρό μακριά από τη φυσική του πορεία προς την πρόοδο τον άνθρωπο;

Με δυο κουβέντες μόνο θα υπενθυμίσω κι αδιαφορώ για το τι λένε σήμερα ως τάχα μετανοούσες Μαγδαληνές, του «συστήματος Μητσοτάκη», αναγνωρίζοντας κι εκείνο τον αγώνα (όπως και τον αγώνα της Εθνικής Αντίστασης στην κατοχή) σαν λαϊκό και μάλιστα με …συμμετοχή και δική τους (δεν τους εγκαλώ να ντραπούνε γιατί μονοκρατορία τους έχουν την αναίδεια), ξεχνώντας ότι με την κληρονομιά που πήραν απ’ τον Γκιζίκη, σφιχταγκάλιασαν στοργικά όλα τα στελέχη της Χούντας και κάθε χουντικό σταγονίδιο; Τότε αγκάλιασαν τους υπηρέτες της, τώρα κρατούν στην αγκαλιά τους θιασώτες της!
Οι μαχητές και διάδοχοι των συνεχιστών του Πολυτεχνείου, δηλαδή ο αγωνιζόμενος λαός, ούτε επεδίωξαν, ούτε ζήτησαν, ούτε και στράφηκαν ποτέ στην κρατική ή κυβερνητική εξουσία για να «πάρουν άδεια» και να τιμήσουν επετείους που χαράζουν την πορεία του, ούτε και περιμένουν δικαίωση από μια εξουσία αντιλαϊκή, τραμπουκική, ξεπουλημένη και υποταγμένη στις εταιρείες.
Ξεχνάμε πως από τον πρώτο μεταχουντικό γιορτασμό της επετείου από τους διαδόχους των χουντικών (από τον γέρο Καραμανλή και τους ομοίους του) που βάφτηκε και πάλι με το αίμα των φοιτητών, οι οποίοι και τότε δεν πειθάρχησαν στις απαγορεύσεις του Καραμανλή (είχε ορίσει την ημέρα της επετείου ως μέρα εκλογών), δείχνοντας με τον πιο σαφή τρόπο τις …διαθέσεις του νέου εισαγομένου εκ Παρισίων «δημοκράτη» και εντεταλμένου των ΑΜΕΡΙΚΑΝΟΝΑΤΟΪΚΩΝ επικυρίαρχων (που για να …ρίξει στάχτη στα μάτια του Λαού, ώστε να πιστέψει στην πολιτική του μετάλλαξη, είχε βγάλει στα λόγια(!) την Ελλάδα από το στρατιωτικό σκέλος του ΝΑΤΟ, δήθεν οργισμένος για την κυπριακή προδοσία!!!);

Πολλοί τότε – στην αρχή της διαδοχής των πραξικοπηματιών – που ακόμα και σήμερα προσπαθούν να την μετονομάσουν σε …«αποκατάσταση της δημοκρατίας» τρομάρα τους! – πανηγύρισαν και «πίστεψαν» πως η πρόσκληση του Καραμανλή (αγνοώντας πως ο «διορισμός» του έγινε απ’ την ίδια την αποδοχή του από τη χούντα και από τις πιέσεις των ΗΠΑ με σκοπό να καταπνίξει τον διαρκώς ισχυροποιούμενο λαϊκό ξεσηκωμό και τον έντονο αντιαμερικανισμό που μεγάλωνε στη χώρα εξαιτίας των ωμών και απροκάλυπτων επεμβάσεών τους, κι είχε αρχίσει να εκδηλώνεται στα Πανεπιστήμια με κορωνίδες τη Νομική και το Πολυτεχνείο) θα έφερνε ένα άλλο πιο αντιπροσωπευτικό αστικοδημοκρατικό – έστω! – και εξευρωπαϊσμένο σύστημα, θα ομαλοποιούσε την κατάσταση, θα εξοβέλιζε τα αρρωστημένα κατάλοιπα ενός πρωτόγονου κρατικού μηχανισμού που ο ίδιος είχε οικοδομήσει πριν την δραπέτευσή του και θα μπορούσε και η Ελλάδα έτσι να περάσει στη χορεία των «σύγχρονων κρατών» μιας και οι κραυγές του «Ανήκομεν εις την Δύσιν» έτειναν να γίνουν ανεκτές ή και αποδεχτές!

Και πολλοί – η παγιδευμένη πλειοψηφία – τότε του έδωσαν τη δύναμη μ’ ένα τερατώδες πλασματικό – όπως γρήγορα αποδείχτηκε – εκλογικό ποσοστό να εκσυγχρονίσει πράγματι – αν ήθελε – το αστικό κράτος, αντικαθιστώντας το «μεταξοπαπαδοπουλικό» κατεστημένο! Αλλ’ αυτός δεν ήρθε να το αντικαταστήσει αλλά να το αποκαταστήσει σταδιακά και ύπουλα!

Όμως εκτός που δε το ήθελε το, ούτε και το μπορούσε. Ήτανε ανίκανος για ν’ απομακρυνθεί απ’ την ιδεοληψία του παλαιοαστικοφεουδαλισμού που εκπροσωπούσε, κι ας εμφανίστηκε με την «παριζιάνικη» ποδιά μαθητευόμενου εκσυγχρονιστή, που τον έντυσαν οι μέντορές και οι «ηνίοχοι» του! Δεν ήτανε ικανός ν’ ανταποκριθεί σ’ ένα ρόλο που επεφύλασσε ως τελευταία ευκαιρία η συγκυρία για κάποιον ικανό αστό πολιτικό να «δομήσει ένα αξιοπρεπές «αστικό κράτος» που δεν είχαν πετύχει να οικοδομήσουν ούτε οι επαναστάτες του 1821, μα ούτε και οι «βενιζελιστές», οι ανακαινιστές των αρχών του περασμένου αιώνα!!!

Και οι μεν πρώτοι, οι επαναστάτες, νικήθηκαν από τη συμμαχία Φαναριωτών – Κοτζαμπάσηδων – εμποροκαπεταναίων, ενώ οι δεύτεροι, οι «βενιζελιστές» εξοβελίστηκαν από τα απονέρια των στροβίλων του ανταγωνισμού των Μεγάλων ιμπεριαλιστικών δυνάμεων που λυμαίνονταν τις χώρες της Βαλκανικής και της Μέσης Ανατολής.

Λένε οι αστοί ιστορικοί πως όταν η κοινωνία είναι γκαστρωμένη, εμφανίζεται ο ηγέτης που θα την ξεγεννήσει, φέρνοντας το νέο, το σύγχρονο, το προσδοκώμενο! Στην περίπτωσή μας η κοινωνία ήτανε πραγματικά γκαστρωμένη, ο λαός ξεσηκωμένος, οι δυνάμεις έτοιμες να στηρίξουν και υποστηρίξουν ριζοσπαστικές αλλαγές σε προοδευτικές κατευθύνσεις, αλλά ο ηγέτης αποδείχτηκε «τζούφιος»! Τζούφιος και απάτη από κάθε άποψη! Και από την ικανότητα να καθαρίσει τις χουντικές βρωμιές και να δημιουργήσει μια (λέμε τώρα υγιή!) «αστικοδημοκρατική βάση» και από την επιθυμία να θέσει θεμέλια στοιχειωδώς ορθής «αστικοδημοκρατικής διακυβέρνησης ευρωπαϊκού τύπου» και από την ικανότητα να θεσπίσει και κανόνες απεξάρτησης και αυτονόμησης της χώρας από τους επικυρίαρχούς της. Τελικά τον φέρανε για άλλους λόγους. Τον φέρανε για να αποκαταστήσει και να «εξαγνίσει» το κράτος της δεξιάς από τις αμαρτίες του κι από τη Χούντα που ήτανε και ξανάγινε παραδοσιακά το παρακρατικό παιδί της!
Οι στόχοι υπέρ του λαού και της δημοκρατίας επιτυγχάνονται από πολιτικούς που στηρίζονται στη δύναμη του λαού και όχι στις πλάτες και επιβάλλονται με τις υποδείξεις και τους εκβιασμούς των ξένων. Σε ηγέτες που είναι αποφασισμένοι να μην κυβερνούν με τα «απαγορεύεται», τα ουρλιαχτά των «απολύτως!!!», τη συνοδεία των Ματατζήδων και των παντοειδών φασιστικών δεκανικιών και «ανεμαζωξάρηδων» της πολιτικής και του νταηλικιού!
Γιατί τέτοια ήτανε η δημιουργία της Ν.Δ από τα γενοφάσκια της κάτω απ’ την ηγεσία του Καραμανλή τους. Ναι αυτουνού που διαδέχτηκε και παράλαβε το «σύστημα Παπαδόπουλου – Παττακού – Ιωαννίδη» από τον «χουντοπρόεδρο της Δημοκρατίας – Χουντοκρατίας» (με το γνωστό παζάρι – εγγυήσεις Αβέρωφ πως δεν θα τον στείλει σε δικαστήριο όπως τους άλλους χουντικούς) τον Γκιζίκη.
Γιατί ποιος μπορεί να πιστέψει πως μπορεί να χτίσει κανείς παλάτι με πέτρες από βοθρόλακκο; Όσο κι αν τις καθαρίζει βοθρίλα θα μυρίζουν!

Και οι επόμενες χρονιές έδειξαν καθαρά την απέχθεια της μεταχουντικής “Καραμανλοκρατίας” προς τον παλλαϊκό εκείνο ξεσηκωμό του Πολυτεχνείου και τα συνθήματα – αιτήματα του λαϊκού κινήματος.
Ούτε κι αυτό το κατόρθωσε, ισχυριζόμενος ότι τα …σταγονίδια (Αβέρωφ, και κατάλοιπα που όμως είχε αγκαλιάσει θερμά) δεν του το επέτρεπαν. Η δικτατορία το λοιπόν δεν έπεσε το 1974. Απλώς αντικαταστάθηκε. Άλλαξε ο Μανωλιός… Αντικαταστάθηκε από ένα πολίτευμα που γεννάει αυταρχισμό, επιβολή, δικτατορίες (σήμερα βιώνουμε την αστική δικτατορία κοινοβουλευτικού τύπου του «συστήματος Μητσοτάκη» που σιγά – σιγά αποκαλύπτεται). Και το βιώσαμε σε πάμπολλες περιπτώσεις από τότε που λίγο διέφεραν από τις χουντικές πρακτικές. Σήμερα βλέπουμε πάλι το ίδιο σύστημα να αναβιώνει… Μόνο πως αναβιώνει ως τραγωκωμωδία
Το απέδειξε αμέσως μόλις δόθηκε η ευκαιρία με το γιορτασμό επί των ημερών του επετείου του Πολυτεχνείου που φυσικά αν και προσπαθεί να σκυλεύσει μέρος της τιμής του αγώνα δεν μπόρεσε να ξεφύγει από τις πρακτικές της παράταξής του και τη διαχρονική αντιμετώπιση της επετείου από μέρους της! Κι ας μην επικαλείται τις αναβολές των «εθνικών» γιορτών που πέρασαν. Εκείνες αν και πέτυχαν στην αρχή τους οι λαϊκοί αγώνες όμως προδόθηκαν απ’ τους πολιτικούς τους προγόνους και μάλλον καλό στον εαυτό και την πολιτική του έκαναν που τις ανέβαλαν. Σκέπασαν και τις τότε ανομίες και αντιλαϊκές επιλογές των πολιτικών τους προγόνων!
Οι αγώνες και κυρίως οι αγωνίες και στόχοι της παράταξης του κ. Μητσοτάκη στο Πολυτεχνείο (και για το Πολυτεχνείο) είναι γνωστοί. Γνωστότατοι.
Αντιγράφω από τον «ΗΜΕΡΟΔΡΟΜΟ» του δημοσιογράφου Ν. Μπογιόπουλου μια σύντομη «έκθεση» της στάσης του αστικού κράτους για το θέμα των λαϊκών επετειακών γιορτασμών. Γιατί αν ο Μητσοτάκης δεν ενδιαφέρεται (και η ανιστορικότητα είναι δικαίωμά του!) να μάθει – το’ χει δηλώσει εξάλλου –, οι σύγχρονοι δεκαεφτάρηδες ενδιαφέρονται. Τουλάχιστον όσοι δεν είναι …Μωυσολάτρεις!

«Φυσικά και οι αγώνες της παράταξης του κ. Μητσοτάκη στο Πολυτεχνείο (και για το Πολυτεχνείο) είναι γνωστοί. Γνωστότατοι:
• Απ’ όταν ο Καραμανλής παραλάμβανε την διακυβέρνηση της χώρας από τον Φαίδωνα Γκιζίκη και ορκιζόταν ενώπιόν του, ενώπιον, δηλαδή, του ίδιου ανθρώπου που μετά τον Πολυτεχνείο και λόγω του Πολυτεχνείου διοριζόταν «Πρόεδρος της Δημοκρατίας» της χούντας.
• Απ’ όταν, ανήμερα της πορείας του Πολυτεχνείου (1980) δολοφονούνταν ο Κουμής και η Κανελλοπούλου. Και από τη θέση που κάθεται σήμερα ο Μητσοτάκης, ο τότε πρωθυπουργός Ράλλης αθώωνε την Αστυνομία, λέγοντας για τους φόνους: «Και ο Αρχάγγελος Μιχαήλ σπάθην κρατεί στα χέρια του για να αμυνθεί εναντίον των δαιμόνων. Δεν κρατεί άνθη»….
• Απ όταν ο άλλος αρχηγός της παράταξης του Μητσοτάκη, ο Αβέρωφ, δήλωνε (Επίκαιρα, 10/5/1979) για το Πολυτεχνείο: “…Δεν είμαι διατεθειμένος λόγω επιμόνου συνθηματολογίας, λόγω ανύπαρκτων «πολυαρίθμων νεκρών», να βοηθήσω και εγώ στην θεσμοποίηση μια ψεύτικης ιστορίας…”.
• Απ’ όταν ο σημερινός αντιπρόεδρος του Μητσοτάκη, ο Γεωργιάδης, επαναλάμβανε – με πάθος – τα του Αβέρωφ μόλις προ διετίας, ενώ ήδη από την εποχή του ΛΑΟΣ διατράνωνε: “Δεν αντέχω τα παραμύθια. Δεν υπήρξε ούτε ένας νεκρός στο Πολυτεχνείο. Ούτε ένας”…
• Απ’ όταν τα “μπουμπούκια” της βασιλοχουντικής Εθνικής Παρατάξεως του ’77 ενσωματώνονταν το 1981 στην ΝΔ και βουλευτής του κόμματος του οποίου προΐσταται σήμερα ο Μητσοτάκης, εκλέγετο ο επικεφαλής της κοινοβουλευτικής ομάδας της “Εθνικής Παράταξης”, ο Σπύρος Θεοτόκης.
• Κι απ’ όταν ο σημερινός υπουργός του Μητσοτάκη, ο Βορίδης, τον Μάρτη του 1985, παραλάμβανε από τον καταδικασμένο σήμερα ναζί Μιχαλολιάκο την ηγεσία της νεολαίας ΕΠΕΝ, του κόμματος, δηλαδή, του δικτάτορα Παπαδόπουλου.
Θα το επαναλάβουμε: Οι αγώνες της παράταξης του κ. Μητσοτάκη (και) για το Πολυτεχνείο, είναι – δυστυχώς για τον κ. Μητσοτάκη – γνωστότατοι…»

Δήμος Σθένης
Υ.Γ. 1. Και βέβαια δεν είναι μόνο αυτά και το γνωρίζουμε όλοι οι Έλληνες και πρώτοι – πρώτοι αυτοί που επαναλαμβάνω – προσπαθούν να σκυλεύσουν πάνω από τα πτώματα των νεκρών της εξέγερσης και των επετείων της! Κι αυτοί είναι οι πάντα απόντες από τους αγώνες του λαού για την πατρίδα. Κι αν θέλετε κι ονόματα είναι γνωστά και δε θέλω να ρυπαίνω το γραπτό μου, αναφέροντας τα ονόματά τους

2. Φυσικά και γνωρίζουν πως το όριο των «ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ» δεν προειδοποιεί πότε θα σπάσει και πότε τελικά σπάει. Κι ας μην ξεγελιούνται. Έτσι που το πάνε γρήγορα θα …το γνωρίσουν!
3. Λυπάμαι που δεν μπορώ να είμαι στην Αθήνα. Γιατί αν ήμουν προφανέστατα και θα πήγαινα στην πορεία και δεν θα ήμουν ο μόνος! (και δεν το γράφω αυτό …εκ του ασφαλούς μιας και τότε ήμουν παρών!!!)
4. «Δεν υπάρχει πιο σκληρή τυραννία από εκείνη που καλύπτεται από την σκιά των νόμων και τις δήθεν αποφάσεις της Δικαιοσύνης – Είναι καλό ν’ αντιπαλεύουμε τους νόμους προτού γίνουν βρικόλακες κι αρχίσουν να ρουφούν το αίμα μας» – γράφει ο Γάλλος διαφωτιστής Μοντεσκιέ το 1750 περίπου. Και βρισκόμαστε στο 2020!!!