Του Θανάση Καρτερού
«Ένα παραδοσιακό πτυχίο πανεπιστημίου από ένα ελληνικό δημόσιο πανεπιστήμιο ίσως δεν είναι απαραίτητα ο τρόπος να κερδίσεις μια καλή ζωή… Η ιδέα να μορφώνεσαι, να βρίσκεις εργασία και να παίρνεις σύνταξη είναι ίσως ήδη παρωχημένη». Τάδε έφη Κυριάκος Μητσοτάκης στο πλαίσιο του Athens Democracy Forum, το οποίο κόσμησε διά της παρουσίας του παρέα με τον απερίγραπτο Γκουαϊδό. Democracy με τα όλα της δηλαδή.
Ορίστε. Μήνυμα πρώτον, από πρωθυπουργικά χείλη: Δεν έχει καμιά αξία το πτυχίο από ένα ελληνικό δημόσιο πανεπιστήμιο. Και ελληνικό και δημόσιο – άχρηστο πράγμα. (Αν το πανεπιστήμιο είναι ιδιωτικό ή, ακόμα καλύτερα, και ξένο, αλλάζει το πράγμα.) Μήνυμα δεύτερον: Δεν έχει καμιά αξία η σταθερή δουλειά – παρωχημένο πράγμα. Και μήνυμα τρίτο: Η σύνταξη είναι κατάλοιπο του παρελθόντος – σκάρτο πράγμα. Επ’ αυτού μάλιστα πρόσθεσε ως μεγάλη μεταρρύθμιση, που δεν τόλμησαν άλλες ευρωπαϊκές χώρες, τη μνημονιακή αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης.
Μην αρχίσετε την πλάκα, παρακαλώ. Ο τύπος πιστεύει αυτές τις μισάνθρωπες, απάνθρωπες, χιλιομπαλωμένες ανοησίες. Πιστεύει μάλιστα, ακόμα χειρότερα, ότι αυτά τα φληναφήματα αποτελούν μεταρρυθμιστικό ευαγγέλιο. Και αν θυμηθείτε τους ψυκτικούς του Περιστερίου και το φυσικόν της ανισότητας, τότε έχετε όλη την ανατριχιαστική εικόνα. Μια κοινωνία τακτοποιημένη σε στεγανές κοινωνικές τάξεις, με τη μόρφωση προνόμιο των ελίτ, την επισφαλή εργασία μοίρα των αλήτ (από τα αλητάκια), είναι η μεγάλη ιδέα του Κυριάκου για τον ίδιο και τον λαό Του.
Και μ’ αυτή τη μεγάλη ιδέα, που μας χαρτογραφεί τον εφιάλτη μας κοινωνίας οργουελικού τύπου, χαράζει πολιτικές. Αυτή αποτελεί το θεωρητικό, να πούμε, θεμέλιο για όσα διαπράττει με την πανδημία, για όσα διέπραξε πριν από αυτήν και για όσα προτίθεται να διαπράξει μετά από αυτήν. Είτε αυτά αφορούν τη δημόσια Παιδεία, είτε τη νεολαία, είτε το εργασιακό καθεστώς, είτε τους απόμαχους της δουλειάς. Και ως εκτελεστικά όργανα στρατολογεί και στηρίζει τους κατάλληλους ανθρώπους. Την Κεραμέως, για παράδειγμα, τον Βρούτση, τον Άδωνι, τον Γεραπετρίτη και τους λοιπούς.
Ως εκ τούτου, καμία αυταπάτη. Δεν μιλάμε για λάθη. Ξέρει τι θέλει να κάνει και το κάνει. Και όταν χειροκροτεί, διά της συζύγου, και όταν δέρνει, διά των πραιτωριανών, και όταν διαγγέλλεται και επαγγέλλεται μεταξωτές κορδέλες…
Πηγή: Η Αυγή
