Η Διεθνής Ημέρα Ειρήνης καθιερώθηκε από τον Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών το 1981, για να διαδώσει και να δυναμώσει τα ιδανικά της ειρήνης και της μη βίας ανάμεσα στα έθνη. Από το 2001 η Ημέρα αυτή γιορτάζεται στις 21 Σεπτεμβρίου.
Ο κόσμος μας, από την αρχή της ιστορίας μέχρι και σήμερα, δοκιμάστηκε και ακόμα δοκιμάζεται από πολέμους και θηριωδίες.
Πριν από 25 αιώνες, ο Ηρόδοτος εξέφρασε την τραγωδία του πολέμου µε τα εξής λόγια: «Στην ειρήνη, οι γιοι θάβουν τους πατεράδες τους. Στον πόλεμο, οι πατεράδες θάβουν τους γιους.»
Η ήπειρός µας, η Ευρώπη, φέρει τα σημάδια από δύο Παγκόσμιους πολέμους, οι οποίοι δημιούργησαν χαμένες γενιές και καταπόντισαν την ήπειρο και την υφήλιο μαζί της.
Μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο τελικά επικράτησε στην Ευρώπη διαρκής Ειρήνη. Από τη δημιουργία της ΕΚΑΧ έως και σήμερα, τα ευρωπαϊκά κράτη, με συγκλίσεις και αντεγκλήσεις προσπαθούν να συνεργαστούν σε σειρά θεμάτων και να διασφαλίσουν την Ειρήνη, επιδιώκοντας να επιλύσουν τις διαφορές τους με τον υπόλοιπο κόσμο δια της διπλωματικής οδού.
Ο χρυσός κανόνας του Ζαν Μονέ, του αρχιτέκτονα της ευρωπαϊκής ενοποίησης και πατέρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, έλεγε: «Mieux vaut se disputer autour d’une table que sur un champ de bataille.» («Καλύτερα να πολεµάς γύρω από ένα τραπέζι, παρά στο πεδίο της µάχης.»).
Η Ελλάδα είναι πάντα υπέρμαχος της επίλυσης των διαφορών της με τους γείτονες μέσω της διπλωματικής οδού. Ως μέλος ισχυρών ενώσεων όπως το ΝΑΤΟ και η Ευρωπαϊκή Ένωση, με στόχο τη διατήρηση της ειρήνης, οφείλει να ασκήσει κάθε νόμιμο δικαίωμά της, μέσα στο πλαίσιο του διεθνούς δικαίου, και των διαδικασιών που προβλέπουν οι θεσμοί στους οποίους συμμετέχει ενεργά.
Και αν η Ευρωπαϊκή Ήπειρος έχει ως στόχο τη διαρκή ειρήνη στο γεωγραφικό της χώρο, σε άλλες περιοχές του πλανήτη οι πόλεμοι μαίνονται, δημιουργώντας προσφυγικούς και μεταναστευτικούς πληθυσμούς, οι οποίοι ξεριζώνονται και εγκαταλείπουν τις πατρίδες τους, αναζητώντας τόπους ειρηνικούς, όπου τα ανθρώπινα δικαιώματα είναι θεσμοθετημένα, με όνειρο για αυτούς και τις οικογένειές τους ένα καλύτερο αύριο.
Ο δυτικός κόσμος, που παρουσιάζεται ως θεματοφύλακας αυτών των αξιών, καθημερινά υποδέχεται προσφυγικούς και μεταναστευτικούς πληθυσμούς από περιοχές του κόσμου.
Έχει όμως και ένα χρέος: να διαμοιραστεί τις ευθύνες του απέναντι στην παγκόσμια κοινότητα, και να ενσωματώσει ισομερώς και αναλογικά αυτούς τους πληθυσμούς, κάνοντάς τους κομμάτι του πλούτου των κοινωνιών του.
Για να διατηρηθεί η ειρήνη πρέπει να συντρέχουν πολλές προϋποθέσεις:
Οι άνθρωποι αυτού του πλανήτη θα πρέπει να νιώθουν ασφάλεια, δικαιοσύνη, να μπορούν να ζουν με αξιοπρέπεια, να έχουν όλοι πρόσβαση σε καθαρό νερό και ικανή ποσότητα τροφής. Σε περίθαλψη και εκπαίδευση.
Ο δυτικός κόσμος οφείλει να διαφυλάξει όλα τα παραπάνω και να τα διεκδικήσει για όλους μαζί και τον καθένα χωριστά, σε όποιο μέρος της γης κι αν ζουν. Οφείλει να έχει ως στόχο την εγκαθίδρυση της ειρήνης σε κάθε γωνιά του πλανήτη, έτσι ώστε να μην έχουμε προσφυγικές ροές κατατρεγμένων, που βίαια ξεριζώνονται από τις πατρογονικές εστίες τους.
