Οι προειδοποιήσεις για ενδεχόμενο νέας καραντίνας καταντούν μια πράξη πολιτικής τρομοκρατίας σε βάρος της κοινωνίας
Τον Απρίλιο της μεγάλης -και παγκόσμιας- καραντίνας, όταν κατά εκατοντάδες εκατομμύρια σε όλο τον κόσμο και κατά εκατομμύρια στην Ελλάδα οι πολίτες κλείστηκαν στα σπίτια τους (θυμάστε το «Μένουμε σπίτι»;), οι κολακείες, οι έπαινοι και τα καλοπιάσματα περίσσευαν. Μαζί, φυσικά, με τον κυβερνητικό αυτοθαυμασμό και την ακατάπαυστη επίκληση της «ατομικής ευθύνης».
Η καραντίνα τότε πέτυχε, κυρίως χάρη στην κατανόηση των πολιτών που αντέδρασαν με ανακλαστικά αυτοπροστασίας, αλλά και δίνοντας πίστωση χρόνου στην κυβέρνηση ώστε να ενισχύσει τους μηχανισμούς της κρατικής προστασίας.
Σήμερα, μπροστά στην εκθετική αύξηση των κρουσμάτων του κορονοϊού, ιδιαίτερα στην Αττική, κυβερνητικά στελέχη υψώνουν το σκιάχτρο ενός νέου λοκντάουν. Χρησιμοποιούν ένα έσχατο μέτρο υγειονομικής προστασίας του πληθυσμού ως εργαλείο εκφοβισμού της κοινωνίας, από τη μια, και συγκάλυψης της γύμνιας του κυβερνητικού σχεδιασμού, από την άλλη.
Εισήγηση από τους ειδικούς για νέο γενικευμένο εγκλεισμό στα σπίτια δεν υπάρχει. Αντίθετα, υπάρχουν συστάσεις για αποφασιστική ενίσχυση των μέτρων αποστασιοποίησης, εστιάζοντας στα στοιχειώδη: αραίωση των μαθητών στις τάξεις, πύκνωση των δρομολογίων στα μέσα μαζικής μεταφοράς, μείωση στην πληρότητα των χώρων εστίασης και ψυχαγωγίας. Φυσικά, οι μάσκες και η ατομική υγιεινή είναι σημαντικά, αλλά πάντα επικουρικά.
Τι κάνει η κυβέρνηση; Αφήνει εκατοντάδες χιλιάδες Αθηναίους να συνωθούνται καθημερινά σε λεωφορεία και βαγόνια του μετρό. Επιτρέπει εκατοντάδες χιλιάδες μαθητές να συνωστίζονται σε τμήματα με αριθμό διπλάσιο από αυτόν που συστήνουν οι επιστήμονες.
Διατυπώνει γενικώς και αορίστως συστάσεις στους μαζικούς χώρους εργασίας, ιδιαίτερα της επεξεργασίας τροφίμων, για τήρηση μέτρων τα οποία ουδείς ελέγχει. Και παρακολουθεί απαθώς το σύστημα υγείας, ιδιαίτερα το ευαίσθητο πεδίο των μονάδων εντατικής θεραπείας, να ξαναδοκιμάζει τα όρια αντοχής του, καθώς το δεύτερο κύμα πανδημίας βρίσκει το ΕΣΥ στο επίπεδο που το άφησε το πρώτο.
Ετσι, οι προειδοποιήσεις για ενδεχόμενο νέας καραντίνας καταντούν μια πράξη πολιτικής τρομοκρατίας σε βάρος της κοινωνίας. Γιατί η μεγάλη πλειονότητα των πολιτών ξέρει ότι, όπως συνέβη και με το πρώτο, ένα δεύτερο λοκντάουν θα το πληρώσει ακριβά. Σε μισθούς, θέσεις εργασίας, τζίρους, χρέη τα οποία δεν πρόκειται να καλυφθούν από τα ψίχουλα που η κυβέρνηση καταχρηστικά αποκαλεί κρατική στήριξη.
Από την “Αποψη” της ΕΦ.ΣΥΝ
