Ο Κυριάκος Μητσοτάκης, στη ΔΕΘ, από τη μία έχει ως ευαγγέλιο το πόρισμα Πισσαρίδη, μια σύνοψη των πιο ακραία αντικοινωνικών συνταγών του ΔΝΤ, πάνω στις οποίες θα βασιστεί και το εθνικό σχέδιο για τα χρήματα του ευρωπαϊκού ταμείου στήριξης.
Από την άλλη έχει τη δραματική κατάσταση της οικονομίας και κυρίως των μικρομεσαίων επιχειρήσεων και των εργαζομένων, για τους οποίους οι πρόνοιες του πορίσματος Πισσαρίδη μόνον ανακούφιση και προοπτική δεν αποτελούν. Τουναντίον, είναι κωδικοποιημένη η πλήρης καταστροφή της μεγάλης κοινωνικής πλειοψηφίας, δηλαδή των εργαζομένων, των συνταξιούχων και των μικρομεσαίων.
Δεν χρειάζονται μαντικές ιδιότητες για να υποθέσει κανείς ότι το σχήμα που προκρίνει ο πρωθυπουργός είναι να χρησιμοποιήσει την πανδημία ως όχημα και πρόσχημα για τις νεοφιλελεύθερες αλλαγές που θέλει να προωθήσει. Να κάνει δηλαδή την κρίση των πολλών ευκαιρία για τους λίγους.
Ωστόσο, η ζοφερή πραγματικότητα δεν αφήνει πολλά περιθώρια ελιγμών ούτε επιτρέπει στο κυβερνητικό επιτελείο να χρυσώσει το χάπι. Δεν ευημερούν ούτε οι αριθμοί ούτε οι άνθρωποι και ο Κ. Μητσοτάκης δεν έχει στη φαρέτρα του όπλα για να διασκεδάσει την κατάσταση. Οι όποιες φοροαπαλλαγές, διότι σε φοροαπαλλαγές εξαντλείται η κοινωνική πολιτική της Δεξιάς, φαίνεται να αφορούν τα ρετιρέ, όπως ο συμπληρωματικός ΕΝΦΙΑ για τις μεγάλες ακίνητες περιουσίες
Η χώρα έχει αυτή τη στιγμή επείγουσα ανάγκη από άμεσες κινήσεις τόνωσης της οικονομίας και στήριξης του κόσμου, εργαζομένων και μικρομεσαίων που βρίσκονται μπροστά στο φάσμα του αφανισμού.
Αυτή η κυβέρνηση απέδειξε από την αρχή της πανδημίας ότι ούτε θέλει ούτε μπορεί. Είναι ακατάλληλη.
Κάποια στιγμή θα κληθεί ο ΣΥΡΙΖΑ να βγάλει και πάλι τα κάστανα από τη φωτιά. Ας ελπίσουμε ότι δεν θα είναι πλέον αργά.
Από το κύριο άρθρο της “Αυγής”
