Ανακοίνωση για την εκδήλωση και το Μνημείο στην Μακρόνησο εξέδωσε το ΚΚΕ, με αποσπάσματα από την ομιλία του ΓΓ Δ. Κουτσούμπα στην εκδήλωση για τα αποκαλυπτήρια.
Η ομιλία Κουτσούμπα:
Σήμερα είναι μία ξεχωριστή στιγμή για όλο το Κόμμα. Η ΚΕ εγκαινιάζει το μνημείο προς τιμήν των αγωνιστών της Μακρονήσου, της θυσίας τους και της αντοχής τους.
Κάθε φορά που πατάμε αυτόν τον βράχο νοιώθουμε χρέος, τιμή και ευθύνη. Απέναντι σε όσους μαρτύρησαν πάνω στο Μακρονήσι. Σε όσους έζησαν στο πετσί τους την επιστημονική, οργανωμένη βία της αστικής τάξης με έναν και μοναδικό σκοπό: να υποταχτούν, να δηλώσουν μετάνοια, να αποκηρύξουν το ΚΚΕ και τις ιδέες τους.
(…) Η ΚΕ του ΚΚΕ και από αυτό το βήμα, ευχαριστεί τον γλύπτη Μάρκο Γεωργιλάκη, ο οποίος φιλοτέχνησε το μνημείο που σήμερα όλοι και όλες καμαρώνουμε, τις «Σκιές» που περπατάνε νύχτα και μέρα πάνω στην Μακρόνησο, ζητώντας δικαίωση.
Ευχαριστούμε και τιμάμε τον Θάνο Μικρούτσικο, την Καντάτα του οποίου θα ακούσουμε στη συνέχεια, σε ποίηση Γιάννη Ρίτσου και με τη συμβολή σπουδαίων καλλιτεχνών, όπως η Ρίτα Αντωνοπούλου και ο Κώστας Θωμαΐδης, σε καλλιτεχνική διεύθυνση και επιμέλεια του Θύμιου Παπαδόπουλου.
Τέλος, θα ήθελα να τονίσω ότι υποστηρίζουμε τις προτάσεις της ΠΕΚΑΜ για την ανάδειξη και προστασία της Μακρονήσου ως ιστορικού τόπου, οι οποίες μέχρι τώρα δεν έχουν υλοποιηθεί.
Για την αντικομμουνιστική εκδήλωση στον Γράμμο
Όλο το φετινό καλοκαίρι, γράφτηκαν εκατοντάδες σελίδες με αφορμή τη λήξη του εμφυλίου πολέμου και την πρωτοφανή αρχικά, ανακοίνωση, ότι θα παραστεί εκπρόσωπος της κυβέρνησης σε αντικομουνιστική εκδήλωση στον Γράμμο και το Βίτσι, η οποία τελικά απεσύρθη μετά την κατακραυγή.
Ο φωτογραφικός φακός απαθανάτισε με την ακρίβεια που διακρίνει τα φωτογραφικά στιγμιότυπα, ποιοι βρέθηκαν σε αυτήν την άθλια εκδήλωση. Κάτι υπόδικοι εγκληματίες της Χρυσής Αυγής, που ακόμα απορεί όλος ο κόσμος, γιατί δεν έχει ολοκληρωθεί η δίκη αυτής της δολοφονικής ναζιστικής οργάνωσης. Κάτι γραφικοί ακροδεξιοί και ξεπεσμένοι απόγονοι των συνεργατών των ναζί, που σήμερα βρίσκουν στέγη σε διάφορα φασιστικά παραμάγαζα, αφού τα χάλασαν στο ποιος θα βολέψει παιδιά και ανίψια. Δίπλα σε αυτόν τον περιοδεύοντα θίασο του φασισταριού στάθηκε και η τοπική οργάνωση του κυβερνώντος κόμματος.
Ορισμένοι αναρωτήθηκαν δήθεν αθώα, αφελώς: «Μίσος υπάρχει μόνο όταν γιορτάζουν οι νικητές»; «Όταν κάνουν εκδηλώσεις οι ηττημένοι», εννοώντας το Κόμμα μας και την ΚΝΕ, «δεν υπάρχει μίσος»; Ξεκάθαρα τους απαντάμε: Οι εκδηλώσεις φασιστοειδών είναι εκδηλώσεις μίσους απέναντι στο λαό μας και τους αγώνες του. Είναι εκδηλώσεις μίσους, γιατί μιλάμε για την περίοδο των πιο άγριων τρομακτικών διώξεων, ενάντια σε κάθε αγωνιστή και αγωνίστρια που δε δεχόταν να είναι κυνηγημένοι και βασανισμένοι, αυτοί που έδωσαν την ψυχή τους, που έδωσαν τα πάντα για την απελευθέρωση από τους ναζί κατακτητές. Ενάντια σε όσους δεν δέχονταν μεταπολεμικά, αντί να δικαιώνεται ο λαός μας και η πάλη του, να δικαιώνονται οι συνεργάτες των ναζί και οι απόντες από τον αγώνα.
Γιατί η νίκη της άρχουσας τάξης στέριωσε πάνω στην Μακρόνησο και στις απαίσιες μεθόδους βασανισμού που έλαβαν χώρα σ’ αυτόν εδώ τον βράχο και τους άλλους τόπους μαρτυρίου. Στέριωσε πάνω στις σφαγές, όπως εδώ στο Α΄ Τάγμα. Στέριωσε όμως και στα απροκάλυπτα λόγια: “Στρατηγέ ιδού ο στρατός σας”!!! Στον όρκο υποταγής δηλαδή στους ιμπεριαλιστές συμμάχους της, που έριξαν βόμβες ναπάλμ ενάντια στον αγωνιζόμενο ελληνικό λαό.
Αυτά τα λόγια ντροπής, βέβαια, δείχνουν ότι η εξουσία του κεφαλαίου, μόνο ως «στάχτη στα μάτια του λαού» χρησιμοποιεί τα εθνικά- πατριωτικά συνθήματα. Ότι η αστική τάξη της Ελλάδας ήταν πάντα «νύχι- κρέας» με τον βρετανικό και αμερικάνικο ιμπεριαλισμό.
Η άλλη πλευρά της διαστρέβλωσης – οπωσδήποτε πιο κομψή, εξίσου όμως επικίνδυνη – είναι να παριστάνουν πως τιμούν τον ΔΣΕ, αυτοί που έχτισαν πολιτική και ιδεολογική καριέρα, λοιδορώντας την πάλη του ΔΣΕ, δηλαδή ο εγχώριος οπορτουνισμός και η αμαρτωλή σοσιαλδημοκρατία, όπως εκφράζεται σήμερα από τον ΣΥΡΙΖΑ. Γιατί το πολιτικό ρεύμα που σήμερα εκπροσωπείται από τον ΣΥΡΙΖΑ, ήταν αυτό που ιστορικά έριξε το ανάθεμα στον αγώνα του ΔΣΕ, επειδή τότε το ΚΚΕ προτίμησε την ένοπλη αναμέτρηση, αντί να στρογγυλοκαθίσει στις καρέκλες της καπιταλιστικής εξουσίας, προδίδοντας αξίες, ιδανικά, τα ίδια τα συμφέροντα του ελληνικού λαού.
Ποιος έχασε την τσίπα για να την βρουν οι προτιμώμενοι εταίροι του Τραμπ και του ΝΑΤΟ θα αναρωτηθεί κανείς. Και δίκιο θα έχει.
Για όσα έχουν γραφτεί το τελευταίο διάστημα περί “διχασμού”
Δίπλα στον πρωτόγονο αντικομουνισμό, έρχεται να κολλήσει κι ένας δήθεν προοδευτικός «συμφιλιωτισμός», που εκφράζεται από διάφορα κόμματα και αποτελεί ασέλγεια, σε βάρος όλων των αγωνιστών του Δημοκρατικού Στρατού, αλλά και των εξόριστων της περιόδου, που έζησαν στο πετσί τους κυριολεκτικά την ταξική βία του κράτους και των διεθνών του συμμάχων, με την περιβόητη δήθεν «εθνική συμφιλίωση»! Κάποιες άλλες δήθεν πιο ψύχραιμες αστικές πένες, καλούν «να υπερβούμε τον διχασμό» και απευθύνονται προς το ΚΚΕ για να ρίξει νερό στο κρασί του.
Τον διχασμό όμως στην ελληνική κοινωνία δεν τον δημιουργεί το ΚΚΕ. Ο διχασμός στην ελληνική κοινωνία είναι ανάμεσα σε αυτούς που με το μυαλό και τα χέρια τους παράγουν τα πάντα και σε αυτούς, τους λίγους, που ιδιοποιούνται, εκμεταλλεύονται αυτά που παράγουν άλλοι. Ο διχασμός σήμερα, είναι ανάμεσα σ’ ένα λαό, που δεν ξέρει πραγματικά τι τού ξημερώνει και στο μεγάλο κεφάλαιο που ζει μέσα στα μεγάλα προνόμια και έναν αμύθητο πλούτο.
Αυτός ο διχασμός υπήρχε, υπάρχει και θα υπάρχει, όσο υπάρχει το σημερινό σύστημα της σύγχρονης βαρβαρότητας που λέγεται καπιταλισμός.
Θα πάψει να υπάρχει όταν ο καπιταλισμός μπει στο μουσείο της κοινωνικής ιστορίας, όπως έγινε πριν με τη φεουδαρχία και τη δουλοκτησία και θα στεριώσει το νέο, ανώτερο κοινωνικό σύστημα, του σοσιαλισμού – κομμουνισμού.
Όσοι δήθεν καλοπροαίρετα μας προτρέπουν να μην «διχάζουμε», εννοούν σε απλά ελληνικά, να το βουλώσουμε. Για να παραμένει και να διευρύνεται χωρίς εμπόδια, το χάσμα ανάμεσα στους πολλούς που υφίστανται την εκμετάλλευση και στους λίγους εκμεταλλευτές…
Το κάλεσμα του ΚΚΕ είναι ενωτικό, γιατί απευθύνεται στην μεγάλη πλειοψηφία του λαού, στους εργαζόμενους, στους μικρούς επαγγελματίες, στους αγρότες, στους επιστήμονες, στους νέους και τις νέες.
(…) Αλήθεια είναι ή δεν είναι «διχαστικό» η κυβέρνηση να λέει ότι δεν μπορεί να μειώσει τους μαθητές ανά τάξη, γιατί αυτό είναι κοστοβόρο; Δηλαδή επειδή κοστίζει στο κράτος ας εκτεθούν χιλιάδες λαϊκές οικογένειες στον κίνδυνο.
Αλήθεια τι ενωτικό έχει το μέτρο της κυβέρνησης να βάζει τους μικρούς επαγγελματίες να μετράνε την απόσταση στα τραπέζια με το υποδεκάμετρο, και την ίδια ώρα να στοιβάζονται σαν τις σαρδέλες επιβάτες στα πλοία, τα αεροπλάνα, τα μέσα μαζικής μεταφοράς;
Ποιοι αλήθεια, μας κουνάνε το δάκτυλο για «διχασμό»; Η κυβέρνηση που ακολουθώντας τα χνάρια όλων των προηγούμενων κυβερνήσεων, έχει κάνει δεύτερη φύση της τον «κοινωνικό αυτοματισμό»;
Είναι πρόκληση στη νεολαία της πατρίδας μας, αφού της έχουν ρημάξει τη ζωή στο παρελθόν και στο παρόν όλες οι κυβερνήσεις μέχρι τώρα, να γυρνάνε και να της λένε, ότι για τις απώλειές της φταίνε οι συνταξιούχοι, δηλαδή οι γονείς τους και οι παππούδες και γιαγιάδες τους! Αυτή η βαθιά ταξική, αντιλαϊκή πολιτική, δυστυχώς έχει συνέχεια.
Τα νέα τερατουργήματα που ετοιμάζει η κυβέρνηση στα εργασιακά, στην ιδιωτικοποίηση της ασφάλισης, στην επιτάχυνση της ιδιωτικοποίησης της υγείας κι άλλων κοινωνικών παροχών, στεριώνουν πάνω σε όλο το αντιλαϊκό νομοθετικό οπλοστάσιο που διαμορφώθηκε από όλες τις προηγούμενες κυβερνήσεις των ΝΔ – ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΡΙΖΑ.
Για τις εξελίξεις στην Ανατολική Μεσόγειο
Τους ενδιαφέρει ο λαός μας να παρακολουθεί ως θεατής την εμπλοκή της Ελλάδας στους επικίνδυνους σχεδιασμούς των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ και της ΕΕ για λογαριασμό των κερδών των μονοπωλίων κι από την άλλη να αποδέχεται το παζάρι για τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας, στο όνομα μιας δήθεν ειρηνικής συμφωνίας συνεκμετάλλευσης στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο.
Ο ελληνικός λαός έχει πικρή πείρα από τα παζάρια και τις εκχωρήσεις σε ιμπεριαλιστικά κέντρα, σε ιμπεριαλιστικές συμμαχίες, όπως το ΝΑΤΟ. Που όχι μόνο δεν εξασφαλίζουν τα σύνορα του ελληνικού κράτους, αλλά και συνέβαλαν και συμβάλλουν στην πολεμική θωράκιση της «συμμάχου μας» και «αντιπάλου μας» Τουρκίας.
Ούτε σε οικονομικό επίπεδο, οι «μοιρασιές» μεταξύ μονοπωλίων, γίνονται προς όφελος των λαών. Αντίθετα, δημιουργούνται νέοι κίνδυνοι για την ίδια την ζωή του λαού μας και των παιδιών του, τα κυριαρχικά δικαιώματα και την ειρήνη στην περιοχή. Ο συμβιβασμός με την συνεκμετάλλευση προετοιμάζει την επόμενη σύγκρουση, τα επόμενα πολεμικά επεισόδια, με θύματα όλους τους λαούς της περιοχής, προφανώς και τον ελληνικό.
(…) Τσακώνονται τελευταία ο ΣΥΡΙΖΑ και η ΝΔ για το αν υπάρχει στρατηγική της ελληνικής κυβέρνησης στα ελληνοτουρκικά. Κι οι δύο τους κρύβουν ότι συμφωνούν σε μία ενιαία στρατηγική, όπως ακριβώς την αποτυπώνει διαρκώς ο Πρέσβης των ΗΠΑ στην χώρα μας. Ότι δηλαδή, η Ελλάδα είναι χώρα κλειδί για τις ΗΠΑ, για την ανάσχεση της επιρροής των ανταγωνιστών της, της Ρωσίας και της Κίνας, στην περιοχή μας. Σε αυτή την στρατηγική βλέπει τα συμφέροντά της η άρχουσα τάξη της χώρας, αδιαφορώντας για τα συμφέροντα του λαού και του τόπου.
Το κάλεσμα του ΚΚΕ σήμερα
Πάντα έπαιρνε και παίρνει τα μέτρα της η άρχουσα τάξη απέναντι στο ΚΚΕ. Προσαρμόζει και ξαναπροσαρμόζει την τακτική της, πότε με το καρότο, πότε με το μαστίγιο. Με στόχο η εργατική τάξη να μην διεκδικεί, πολύ περισσότερο να μην αμφισβητεί τα άγια δισκοπότηρα της καπιταλιστικής εξουσίας και ιδιοκτησίας.
Σήμερα που φαίνεται πιο ισχυρή από ποτέ η αστική εξουσία, σήμερα που δείχνει τα δόντια του το άδικο σύστημα σε κάθε πλευρά της ζωής των εργαζομένων, του λαού και της νεολαίας, σήμερα δείχνει ταυτόχρονα και την αδυναμία του.
Ας σκεφτούμε: Γιατί προσπαθεί να βάλει στο γύψο τις λαϊκές διαδηλώσεις, αν αυτές είναι δίχως αποτέλεσμα και μάταιες; Γιατί το ίδιο το κράτος βάζει χέρι περιορισμού στο απεργιακό δικαίωμα, στη λειτουργία των συνδικάτων αν η ταξική πάλη είναι ξεπερασμένη υπόθεση; Γιατί η Ευρωπαϊκή Ένωση, το «κοινό μας σπίτι» όπως το λένε, χρηματοδοτεί με εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ την προώθηση της επικίνδυνης, ανιστόρητης θεωρίας των δύο άκρων, την ταύτιση του φασισμού με τον κομμουνισμό; Γιατί φουντώνει με διάφορα μέσα ο αντικομμουνισμός, η επιχείρηση να έρθει η ιστορική αλήθεια με τα πόδια πάνω; Γιατί δυναμώνει η επίθεση στο ΚΚΕ; (…)
Εμπόδια στην σημερινή βαρβαρότητα μπορεί να βάλει μόνο το εργατικό – λαϊκό κίνημα. Εμπόδια μπορούν να μπουν μόνο με την ενίσχυση της κοινωνικής συμμαχίας όλων όσων σήμερα πλήττονται από την εξουσία των καπιταλιστών. Με ενίσχυση του προσανατολισμού ρήξης με το κεφάλαιο, την ΕΕ, τις κυβερνήσεις και τα κόμματα που τους υπηρετούν, με ενίσχυση της αντικαπιταλιστικής – αντιμονοπωλιακής γραμμής πάλης.
Γι’ αυτό απευθύνουμε κάλεσμα αγωνιστικής συμπόρευσης με το ΚΚΕ και την ΚΝΕ. Δεν θα χαρίσουμε στο σύστημα τη ζωή τη δική μας και των παιδιών μας, τα δικαιώματά μας και τα ακόμα περισσότερα που έχουμε ανάγκη.
Ξέρουμε ότι οι σειρήνες της υποταγής και του συμβιβασμού ηχούν πιο δυνατά. Αλλά τώρα μέσα στις πυκνές και επικίνδυνες εξελίξεις πρέπει συνεχώς να θέτουμε στον λαό το ερώτημα: Με την Ελλάδα των κροίσων και των μονοπωλιακών κολοσσών ή με την Ελλάδα των εργαζομένων, των φτωχών επαγγελματιών, της νεολαίας που ζει μέσα στην ανασφάλεια;
