Η ανάρτηση έγινε πριν από λίγο από τον δημοσιογράφο και υπεύθυνο του Candiadoc, Αλέκο Ανδρικάκη. Απογοητευμένος, όπως δηλώνει, σημειώνει ότι “δυστυχώς λυγίζουμε”, μπροστά σε ένα αυταρχικό καθεστώς αλλά και στη μακαριότητα της “από δω πλευράς”…
Είναι, όπως αναφέρει, η έσχατη αναφορά – προειδοποίηση για όσα φαίνεται να διαμορφώνονται και οδηγούν το Candiadoc στο να λυγίσει.
Ανάλογη προειδοποίηση είχε κάνει πριν από λίγο καιρό.
Η ανάρτηση
Έσχατη αναφορά: Η ΝΔ επιβάλλει ένα αυταρχικό καθεστώς, ελέγχοντας πρώτα – όπως γίνεται σ’ αυτές τις περιπτώσεις…- τα μέσα ενημέρωσης. Τα λίγα μέσα που παραμένουν όρθια από τον έλεγχο, μην περιμένετε να αντέξουν πολύ ακόμα. Η πραγματικότητα είναι αυτή. Και η μεν αυταρχική κυβέρνηση κάνει τη “δουλειά της”. Δεν περίμενα κάτι άλλο. Αυτό που δεν περίμενα είναι η μακαριότητα της από δω πλευράς, της προοδευτικής. Δεν έχει καταλάβει τι ακριβώς συμβαίνει; Δεν την ενδιαφέρει; Νομίζει πως υπάρχει ο χρόνος; Δυστυχώς λυγίζουμε…
“Ποτέ δεν πίστεψα πως είναι προτιμότερο,
από τα δυο κακά το μη χειρότερο!”
γράφει ο μεγάλος ποιητής της Καρκαδιώτισσας, ο αείμνηστος σύντροφός μου, Μίχαλος Σταυρακάκης – μύρο το χώμα του -, που θέλει να πει πως το κακό είναι κακό χωρίς διαβαθμίσεις τύπου λυγίζω ή σπάω, αγαπητή Ειρήνη!!! Σκέψου αν όλοι οι αγωνιστές λύγιζαν ή λυγίζουν!!! Αλλά δεν είναι ώρα αυτής της κουβέντας! Τώρα προέχει η αρωγή μας να μείνει αλύγιστη και να δυναμώσει η φωνή της Candiadoc. Εκτός κι αν οι “προοδευτικοί” και οι “αριστεροί” είμαστε ανίκανοι να πετύχουμε κάτι τέτοιο! Που είναι οι τόοοσοι οπαδοί και ψηφοφόροι του ΣΥΡΙΖΑ-κλπ; Ή μήπως είναι μόνο στα λόγια και για τα …πανηγύρια;
Στο δυνατό σήμα SOS που εκπέμπει ο Αλέκος εμείς οι φίλοι, οι αναγνώστες, οι εκφραζόμενοι μέσα απ’ τις σελίδες του (εγώ από θέσεις ΚΚΕ γράφω) κι εσείς οι “αριστεροί σύντροφοι”, οι ομοϊδεάτες, οι προοδευτικοί θα τον αφήσουμε έτσι; Μόνο και αβοήθητο μπροστά στο “Μητσοτακιστάν”, βολεμένοι στην αδιαφορία και την …αντίσταση του καναπέ;
Θα επιτρέψουμε να καεί το μόνο “χλωρό κλαρί” ανάμεσα στα …”πούσια” που υπάρχει στην πόλη μας και κρατάει επάξια και γερά ένα “αντιδεξιό” μετερίζι; Φαντάζεστε την χαρά των “ξεπουλημένων”;
Προσωπικά θα πρότεινα μια συνάντηση στο ΠΟΛΥΚΕΝΤΡΟ νεολαίας του Δήμου Ηρακλείου με όλους εμάς που προανέφερα για να κουβεντιάσουμε και να βρούμε μια ελπιδοφόρα λύση. Σύντομα όμως! (Θα πρότεινα την ερχόμενη βδομάδα το βράδυ της Τετάρτης 9/9/20 κατά τις 7 η ώρα και όποιοι συμφωνούν να το δηλώσουν είτε με σχόλιο είτε, στη στήλη επικοινωνίας του Candiadoc, είτε όπως θα ορίσει ο Αλέκος αν συμφωνεί μ’ αυτό). Φυσικά και δεν γνωρίζει, ούτε ενημερώθηκε, ούτε και ζητήθηκε η άδειά του για την πρόταση αυτή. Θα τη μάθει από την δημοσίευσή της και θα “πάρει θέση”.
Διαφορετικά και εφόσον εκδηλωθεί μια τέτοια διάθεση, ας αναλάβει κάποιος να συντονίσει όλους μας (προσωπικά μπορώ κάθε μέρα και κάθε ώρα για μια τέτοια συνάντηση) για ν’ αναζητήσουμε τρόπους να κρατήσουμε το “αλύγιστο” της φωνής και της προσπάθειας.
Δεν προτείνω να το κάνει ο ίδιος ο Αλέκος γιατί φοβάμαι τις …κακές γλώσσες που δεν γνωρίζουν την εντιμότητα και την ευθεία αλήθεια, αλλά έχουν μάθει καλά να χειρίζονται τη διαβολή, τη συκοφαντία, το ψεύδος και κατέχουν τέλεια την τέχνη να γλείφουν και να ρίχνουν το δηλητήριο τους!!! Γι αυτό εξάλλου επιβιώνουν!
Αν πάλι αποφασίσει να βοηθήσει σ’ αυτήν την πρωτοβουλία, ας αναλάβει την οργάνωσή της. Προσωπικά πολύ θα το χαρώ!
“…Η ζωή, είναι επτά φορές να πέφτεις κι οκτώ να σηκώνεσαι….
Μόνο να θυμάσαι. Πριν σηκωθείς πάρε και λίγη φόρα….”
Δεν σε φοβάμαι εσένα…. Είσαι από το καλό το μέταλλο.
Η κούραση, η απογοήτευση, ο φόβος, η αγωνία,…… Πιο ανθρώπινα δεν υπάρχουν.
Βαθιά ανάσα, και ……πάμε……
Μερικές φορές σκέφτομαι… καλύτερα να λυγισουμε πάρα να σπάσουμε. Στο κάτω κάτω ας καούν και μερικά χλωρά μαζί με τα ξερά… Μπας και ξεστραβωθουν δλδ..
Το μόνο που μπορώ να πω… ΨΥΧΉ ΒΑΘΙΑ….