“Την πεποίθηση πως η αύξηση των σχολικών τάξεων και η μείωση των παιδιών ανά τάξη μπορεί να μην έχει θετικό αποτέλεσμα, αλλά αντιθέτως και να αυξηθούν οι εστίες μόλυνσης εξαιτίας της αύξησης των εκπαιδευτικών κατέθεσε ο καθηγητής επιδημιολογίας, Γκίκας Μαγιορκίνης κατά τη διάρκεια της τακτικής ενημέρωσης για την πορεία της πανδημίας, καλύπτοντας επί της ουσίας την κυβέρνηση για την απόφασή της να ανοίξει τα σχολεία με πλήρη σύνθεση των σχολικών τμημάτων“
Του Παναγιώτη Λάμπρου
Ο “καθηγητής” Γκίκας Μαγιορκίνης με τη χθεσινή του παρουσία ανέτρεψε όλο το μέχρι πρόσφατα γνωστό αφήγημα, θεμελιωμένο σε επιστημονικά δεδομένα, της κοινωνικής αποστασιοποίησης που συνιστά το βασικότερο εργαλείο αποτροπής του covid 19 στην κοινότητα. Μας είπε, αναφερόμενος στον προβληματισμό για το επικείμενο άνοιγμα των σχολείων, ότι περισσότερες αίθουσες και άρα μικρότεροι μαθητικοί πληθυσμοί εντός τους σημαίνουν και περισσότεροι καθηγητές, άρα και μεγαλύτερη διασπορά του ιού. Μας είπε επίσης, ακυρώνοντας τη στοιχειώδη μαθηματική γνώση, ότι το 15 είναι το ίδιο με το 25, πιθανόν και το 30, διαγράφοντας όλα όσα οι επιστήμονες εδώ και μήνες δηλώνουν για την αποφυγή του συνωστισμού σε κλειστούς χώρους.
Ο “καθηγητής” Γκίκας Μαγιορκίνης δεν αποτελεί νέο φρούτο ούτε μας έπεσε ως μάννα από τον ουρανό. Δεν είναι παρά το αποτέλεσμα μιας ολόκληρης εποχής που κατασκευάζει απολίτικους επιστήμονες, ικανούς και πρόθυμους να προσφέρουν απλόχερα τις υπηρεσίες τους στο συγκρότημα εξουσίας που οργανώνει και διευθύνει το κυρίαρχο νεοφιλελεύθερο μοντέλο. Πρόκειται για τον “επιστήμονα” που προτεραιότητά του δεν είναι οι ανάγκες και τα προβλήματα της κοινωνίας αλλά η ενίσχυση με το “επιστημονικό” του κύρος των κατευθύνσεων της συγκεκριμένης πολιτικής η οποία, όπως ήδη αποδείχθηκε σε άλλες χώρες που δεν δίστασαν να την υιοθετήσουν από την έναρξη της πανδημίας (Μεγάλη Βρετανία, Σουηδία) είναι απλά δολοφονική.
Εάν κάτι έχει πλέον ιδιαίτερη σημασία και πρέπει να αποτελεί προτεραιότητα στην τρέχουσα συγκυρία στο χώρο της εκπαίδευσης που αφορά αποκλειστικά τους καθηγητές και τις καθηγήτριες δεν μπορεί παρά να είναι και η αποφυγή δημιουργίας Μαγιορκίνηδων στο μέλλον. Γιατί ακριβώς οι σημερινοί Μαγιορκίνηδες είναι το πρώτο στάδιο για τους αυριανούς Μένγκελε. Γιατί ακριβώς οι Μαγιορκίνηδες δεν έμαθαν ή δεν θέλησαν να μάθουν ότι κύριο καθήκον του επιστήμονα είναι η κριτική τους τοποθέτηση έναντι της εξουσίας, κάθε είδους εξουσίας. Αυτό λοιπόν πρέπει να είναι το καθήκον των ανθρώπων που σήμερα διδάσκουν. Να γαλουχήσουν τους αυριανούς επιστήμονες ελεύθερους, ανεξάρτητους, κριτικά σκεπτόμενους, κοινωνικά ευαίσθητους και καχύποπτους, απέναντι σε κάθε εξουσία. Με άλλα λόγια να διδάξουν στις νέες και τους νέους την αλφαβήτα της ηθικής του αυριανού επιστήμονα. Αυτή που οι Μαγιορκίνηδες αγνοούν γιατί δεν τη διδάχτηκαν ποτέ ή απλά δεν είναι μέσα στα ενδιαφέροντά τους.
