Γράφει μια λεμονόκουπα
Ότι ελληνική Πολιτεία δεν διακρίνεται για την «ευαισθησία» της προς εκείνους που την υπηρετούν είναι γνωστό. Προφανώς αυτή δεν εξαντλείται προς τους … «πεσόντες» λειτουργούς της, όπου τυλίγονται με την σημαία για να «ταξιδέψουν» στον… Κάτω Κόσμο. Υπάρχουν και οι ζώντες «υπηρέτες» της ελληνικής Πολιτείας που σε πολλές περιπτώσεις αντιμετωπίζονται ως μέλη Ρωμαϊκής γαλέρας!
Μια απ’ αυτές τις κατηγορίες πολιτών είναι οι εκπαιδευτικοί της πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης που ο ρόλος τους τις τελευταίες δεκαετίες είναι ο αντίστοιχος των κωπηλατών της γαλέρας που προείπαμε ή μιας καθόλα ζουμερής … ανθρώπινης «λεμονόκουπας» που αφού πάρουμε τον υπερπολύτιμο «χυμό» της την πετάμε στην «χωματερή» της κοινωνίας.
Αλλά ας γίνουμε πιο συγκεκριμένοι: δεκάδες χιλιάδες εκπαιδευτικοί, δηλαδή πτυχιούχοι επιστήμονες εδώ και δυο περίπου δεκαετίες περιφέρονται ανά την επικράτεια ως βεδουίνοι ή άλλη φυλή νομάδων για να στηρίξουν ένα παραπαίον σύστημα Παιδείας που κρίνει ότι εφόσον -κατά τη βασική αρχή του Καπιταλισμού- η «προσφορά» πλεονάζει της «ζήτησης», μπορεί να την εκμεταλλεύεται στο έπακρο για να εξοικονομεί χρήματα που μπορεί να διαθέτει σε άλλους τομείς στήριξης της κρατικής εξουσίας όπως τα φιλικά ΜΜΕ, οι εξυπηρετήσεις των τραπεζών και των τραπεζιτών κυρίως και άλλα πολλά που μπορεί να μην «μαθαίνουν γράμματα» στα παιδιά, συντηρούν ωστόσο αυτό το σαθρό σύστημα εξουσίας και αποκοιμίζουν το πόπολο, ακριβώς για να μην διεκδικεί παρά την «εκδούλευση» από τον πολιτευτή της πλάκας!
Εκπαιδευτικοί που επί δεκαετία και πλέον υπηρετούν στην ελληνική επικράτεια αποκλείονται ουσιαστικά από το δικαίωμα στην εργασία γιατί δεν διαθέτουν … μεταπτυχιακό τίτλο! Δηλαδή ένας αναπληρωτής εκπαιδευτικός που εργάζεται κατά μέσον όρο έξι μήνες το έτος συγκεντρώνει έξι «μόρια», ενώ ο κάτοχος μεταπτυχιακού απευθείας … είκοσι(!!!) μόρια! Θα μου πείτε είναι κακό η ειδίκευση του εκπαιδευτικού και το υψηλό προσοντολόγιό του;
Κακή ή μάλλον χείριστη είναι η απόλυτη … «εμπορευματοποίηση» της Παιδείας –γιατί γι’ αυτό πρόκειται- όταν ζητούν από ανθρώπους βιοπαλαιστές που ξοδεύουν το μισό μισθό τους στα καύσιμα ή στα ενοίκια να επιβαρυνθούν άλλες πέντε-έξι χιλιάδες ευρώ για να αποκτήσουν τον «μεταπτυχιακό» τίτλο και να γίνουν ανταγωνιστικοί στην αγορά εργασίας. Αν η Πολιτεία κόπτεται στ’ αλήθεια για τα προσόντα των εκπαιδευτικών να αναλάβει η ίδια το κόστος της ειδίκευσής τους και να κατοχυρώσει σε ΧΙΛΙΑΔΕΣ ανθρώπους το δικαίωμα στην εργασία.
Ο αντίλογος προφανώς θα είναι: Και οι νεότεροι πτυχιούχοι; Αυτοί δεν θα έχουν ποτέ δικαίωμα στην εργασία; Προφανώς και πρέπει να έχουν, αλλά οι κανόνες του παιγνιδιού αυτού πρέπει να παίζονται επί ίσοις όροις και να γνωρίζουν άπαντες αυτούς τους κανόνες. Δεν είναι δυνατόν όποτε καπνίσει της εκάστοτε ηγεσίας να βάζει άλλους δικούς της «κανόνες» και να αδιαφορεί, να περιφρονεί και να στέλνει στα Τάρταρα χιλιάδες πολίτες και επιστήμονες. Δεν μπορεί να ακυρώνει στην πράξη το πτυχίο και να δείχνει κυνισμό για όλους αυτούς που στην τελευταία δεκαετία, χρόνια άγριας λιτότητας που ο Στουρνάρας –κατά δήλωσή του στην τελετή παράδοσης του υπουργείου Οικονομικών έμενε στο υπουργείο και έτρωγε … σούσι- και χιλιάδες εκπαιδευτικοί έτρωγαν το γνωστό «παξιμάδι» για να μην οδηγηθούν στο απόλυτο αδιέξοδο. Όσοι έχουν υπηρετήσει στο ελληνικό σχολείο πρέπει να στηριχθούν με κάθε τρόπο και να πάψουν οι πάσης φύσεως λιμοκοντόροι της εξουσίας να ασελγούν πάνω σε χιλιάδες εκπαιδευτικούς στο όνομα τα δήθεν «αριστείας» των τίτλων που κοστίζουν χιλιάδες ευρώ. Σε διαφορετική περίπτωση καταργούν στην πράξη κάθε αρχή ανθρωπιάς και κυρίως δικαιοσύνης…
Υγ. Δεν είναι η πρώτη κι τελευταία φορά άλλωστε…
