Οι γερμανοί αναλυτές συνεχίζουν να παρακολουθούν στενά τις εξελίξεις στην ανατολική Μεσόγειο επιχειρώντας να εξηγήσουν τους λόγους και τα βαθύτερα αίτια της κλιμακούμενης έντασης σύμφωνα με την ανασκόπηση του γερμανικού Τύπου από την Deutsche Welle..
«Διαμάχη για το φυσικό αέριο-τουρκική πολεμική ρητορική στη Μεσόγειο» είναι ο τίτλος δημοσιεύματος στην Augsburger Allgemeine που σημειώνει ότι «μετά τις διαμεσολαβητικές προσπάθειες της καγκελαρίου Μέρκελ, η Τουρκία είχε σταματήσει τις αμφιλεγόμενες έρευνες. Ο Ερντογάν στέλνει όμως τώρα και πάλι ερευνητικά και πολεμικά πλοία σε ελληνικά χωρικά ύδατα».
Όπως επισημαίνεται «η διαμάχη των εχθρικών μεταξύ τους νατοϊκών εταίρων για τις αποκλειστικές οικονομικές ζώνες και τον φυσικό πλούτο στο Αιγαίο και την ανατολική Μεσόγειο μαίνεται εδώ και χρόνια. Ουσιαστικά η Ελλάδα επικαλούμενη το Διεθνές Δίκαιο και το Δίκαιο της Θάλασσας αξιώνει οικονομικές ζώνες και για τα νησιά της. Η Τουρκία, αντιθέτως, δεν αναγνωρίζει τη σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών και υποστηρίζει ότι τα νησιά δεν έχουν οικονομικές ζώνες».
«Από ελληνική σκοπιά οι τουρκικές έρευνες για φυσικό αέριο νοτίως των ελληνικών νησιών είναι παράνομες διότι η περιοχή αυτή ανήκει στη λεγόμενη Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη της ευρωπαϊκής χώρας»
«Από ελληνική σκοπιά οι τουρκικές έρευνες για φυσικό αέριο νοτίως των ελληνικών νησιών είναι παράνομες διότι η περιοχή αυτή ανήκει στη λεγόμενη Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη της ευρωπαϊκής χώρας»
«Η Τουρκία προκαλεί αναστάτωση στη Μεσόγειο» είναι ο τίτλος άρθρου στην Berliner Zeitung που σημειώνει μεταξύ άλλων:
«Από ελληνική σκοπιά οι τουρκικές έρευνες για φυσικό αέριο νοτίως των ελληνικών νησιών είναι παράνομες διότι η περιοχή αυτή ανήκει στη λεγόμενη Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη της ευρωπαϊκής χώρας. Και η ΕΕ καταδίκασε τις τουρκικές ενέργειες καλώντας την Άγκυρα να τις τερματίσει. Κατά την τουρκική ανάγνωση, νησιά όπως η Κρήτη έχουν μεν χωρικά ύδατα, όχι όμως και Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη. Στο μεταξύ η Αθήνα υπέγραψε συμφωνία με την Αίγυπτο όπου το Κάιρο αναγνωρίζει ότι τα νησιά έχουν εν τέλει τέτοια ζώνη. Στα τέλη Ιουλίου και μετά από διαμεσολάβηση της καγκελαρίου Άγκελα Μέρκελ είχε επέλθει ελαφρά αποκλιμάκωση μεταξύ Αθήνας και Άγκυρας. Οι δυο χώρες του ΝΑΤΟ είχαν συμφωνήσει να ξεκινήσουν διάλογο για το ζήτημα της ενέργειας στη Μεσόγειο».
Το «εθνικό τραύμα της ταπείνωσης» των Σεβρών
«Άγκυρα και Αθήνα σε τροχιά σύγκρουσης»« τιτλοφορείται σχετικό άρθρο στην ελβετική Neue Zürcher Zeitung:
«Ο έλληνας πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης συγκάλεσε τη Δευτέρα το Κυβερνητικό Συμβούλιο Εθνικής Ασφάλειας (ΚΥΣΕΑ). Με τον τρόπο αυτό αντιδρά στην ανακοίνωση της Άγκυρας για τη διενέργεια γεωτρήσεων νοτίως του Καστελλόριζου. Η Ελλάδα είναι έτοιμη να απαντήσει δεόντως σε κάθε τουρκικό βήμα λένε στην Αθήνα. Ο στόλος μπορεί να μεταφερθεί οπουδήποτε ανά πάσα στιγμή. Τη Δευτέρα η Τουρκία είχε ενημερώσει με NAVTEX […] για τα σχέδιά της. Τη Δευτέρα η Ελλάδα απέστειλε δική της NAVTEX όπου χαρακτήριζε άκυρη την τουρκική ανακοίνωση διότι εκδόθηκε από υπηρεσία που δεν έχει τη σχετική δικαιοδοσία. Η διαμάχη για τον φυσικό πλούτο στην ανατολική Μεσόγειο αναζωπυρώθηκε πρόσφατα».
Υπό τον τίτλο «Η Τουρκία πρέπει να ξεπεράσει επιτέλους τον φόβο της» η Neue Zürcher Zeitung φιλοξενεί μια μακροσκελή ανάλυση για το «εθνικό τραύμα διάσπασης της χώρας» που προκάλεσε η Συνθήκη των Σεβρών.
«[…] O Ερντογάν και οι λοιποί εθνικιστές θα πρέπει να συνειδητοποιήσουν ότι κανένας ηγέτης στη Δύση δεν επιδιώκει πλέον το διαμελισμό της Τουρκίας»
«[…] O Ερντογάν και οι λοιποί εθνικιστές θα πρέπει να συνειδητοποιήσουν ότι κανένας ηγέτης στη Δύση δεν επιδιώκει πλέον το διαμελισμό της Τουρκίας»
«Για τον Ερντογάν η Συνθήκη των Σεβρών δεν συνιστά απλώς προειδοποίηση αλλά ταπείνωση που πρέπει να ξεπεραστεί. Ενώ για μεγάλο διάστημα μετά την ίδρυση του τουρκικού κράτους το 1923, η τουρκική εξωτερική πολιτική αποσκοπούσε στην προστασία της ενότητας της χώρας, σήμερα ο Ερντογάν αμφισβητεί τα συμφωνηθέντα στη Συνθήκη της Λωζάνης σύνορα. Επανειλημμένως θέτει εν αμφιβόλω το στάτους των ελληνικών νησιών του Αιγαίου και της Μοσούλης του βορείου Ιράκ προκαλώντας την οργή των γειτόνων του. Σε αντίθεση με τον Ατατούρκ, για τον ίδιο η Οθωμανική Αυτοκρατορία δεν λειτουργεί ως παράδειγμα προς αποφυγή […] αλλά ως πρότυπο το οποίο […] προσπαθεί να ακολουθήσει. Εδώ και χρόνια ο Ερντογάν επιχειρεί να βάλει και πάλι ένα θετικό πρόσημο στην ανάμνηση της χαμένης αυτοκρατορίας.
[…] Αντί να επιδιώκει την αναβίωση περασμένων μεγαλείων για να ξεπεράσει την ταπείνωση των Σεβρών ο Ερντογάν θα έπρεπε όμως να θυμηθεί το σύνθημα του Ατατούρκ: Yurtta sulh, cihanda sulh (ειρήνη στην πατρίδα, ειρήνη στον κόσμο). Πρωτίστως όμως ο Ερντογάν και οι λοιποί εθνικιστές θα πρέπει να συνειδητοποιήσουν ότι κανένας ηγέτης στη Δύση δεν επιδιώκει πλέον το διαμελισμό της Τουρκίας. 100 χρόνια μετά τη Συνθήκη των Σεβρών ήρθε η ώρα να ξεπεραστεί αυτός ο παράλογος φόβος και να μπει η συνθήκη εκεί που πρέπει: στο αρχείο της ιστορίας».
