Του Αριστείδη Κολετζάκη*
Ένα ολόκληρο έτος παρήλθε από τη στιγμή κατά την οποία η γαλάζια παράταξη ανέλαβε εκ νέου τα ηνία του ελληνικού κράτους. Ένα ολόκληρο έτος, λοιπόν, παρήλθε από τις εκλογές της 7ης Ιουλίου στις οποίες η εν λόγω παράταξη επικράτησε έναντι των υπολοίπων
κομμάτων βασιζόμενη σε τρεις πυλώνες στυγνού προεκλογικού λαϊκισμού.
Ο πρώτος πυλώνας στήριξης της εκλογικής νίκης ήταν η εμμονή με την ανθελληνική και κατάπτυστη -όπως την χαρακτήριζαν τότε- συμφωνία των Πρεσπών. Η γαλάζια παράταξη σε συνδυασμό με τα -γεμάτα όρεξη για λαϊκισμό- στελέχη της καλούσαν τον λαό σε
συγκεντρώσεις και διαμαρτυρίες εναντίον της εν λόγω συμφωνίας. Ταυτόχρονα, την περίοδο
εκείνη δημιουργήθηκε τόσο από το κόμμα της αριστείας όσο και με τα ΜΜΕ, τα οποία το
στήριζαν -και το στηρίζουν- τυφλά, ένα κλίμα διχαστικό του ελληνικού έθνους έχοντας στο
στόχαστρο την τότε κυβέρνηση η οποία κατά τα λεγόμενα τους πρόδωσε την ελληνική
ιστορία. Εντός αυτού του κλίματος, όμως, ουδέποτε και κανένα στέλεχος της ΝΔ δεν
εμφανίστηκε δημόσια να απευθύνει πραγματικό λόγο στον ελληνικό λαό επισημαίνοντας πως
η συμφωνία όταν εκείνη θα αναλάμβανε την εξουσία επρόκειτο να τηρηθεί.
Συμμετείχαν στα συλλαλητήρια, καλλιεργούσαν εθνικιστική συνείδηση, υποτιμούσαν τη συμφωνία και
παρήγαγαν προπαγάνδα εναντίον αυτής. Πραγματοποίησαν όλες αυτές τις σαφώς προεκλογικές κινήσεις δίχως όμως να αποκαλύψουν την πραγματική τους επερχόμενη κυβερνητική πρόθεση επιδιδόμενοι σε μία εκστρατεία περισυλλογής ψήφων. Βέβαια, όταν
ανήλθαν στην εξουσία δεν επανέλαβαν λέξη σχετικά με την συμφωνία. Δεν επανέλαβαν λέξη
ενώ από την πρώτη ημέρα διακυβέρνησης τήρησαν και τίμησαν την συμφωνία με την
πρόσθετη εξέλιξη πως ουδέν βέτο άσκησαν στην ένταξη της Βορείου Μακεδονίας σε
διακριτικούς οργανισμούς όπως υπόσχονταν.
Πρόκειται σαφώς για τον πρώτο και σημαντικότερο πυλώνα που ώθησε στην εκλογική νίκη της γαλάζιας παράταξης με εκείνον να είναι ο πρώτος που εξελίχθηκε στην μεγαλύτερη απάτη εις βάρος του ελληνικού λαού και του εθνικιστικού τέρατος που εκείνη εξέθρεψε. Στην τελική ανάλυση, όλο τους το αφήγημα περί της δήθεν αγανάκτησης τους με τη συμφωνία και του δήθεν πατριωτισμού τους
καταρρίπτεται με το εξής ερώτημα : “Εφ´όσον τόσο τους απασχολούσε το ζήτημα της
ονοματοδοσίας και των συναφών υποζητημάτων , για ποιο λόγο δεν το διευθέτησαν στις
τόσες κυβερνητικές τους θητείες τόσες δεκαετίες;”.Δίχως αμφισβήτηση λοιπόν πρόκειται για
μια κλασσική περίπτωση πατριδοκαπηλείας προς όφελος της περισυλλογής ψήφων.
Τον δεύτερο πυλώνα στήριξης της εκλογικής νίκης της ΝΔ αποτέλεσε το προσφυγικό ζήτημα. Μέχρι την εκλογή τους την 7η Ιουλίου είχαν στο στόχαστρο την προηγούμενη κυβέρνηση σχετικά με τις επιλογές της ως προς το προσφυγικό ζήτημα. Μέχρι τις εκλογές παρατηρούσαμε την παράταξη της αριστείας σε σύμπραξη πάντοτε με τα ΜΜΕ να μετράει βάρκα-βάρκα πόσοι πρόσφυγες εισέρχονται στην ελληνική επικράτεια. Μέρα με τη μέρα η ΝΔ επιδιδόταν σε στυγνή προπαγάνδα χαρακτηρίζοντας τους χειρισμούς της τότε κυβέρνησης ως εσφαλμένους ενώ εκείνη όταν ανέλαβε την πολιτική ηγεσία της χώρας το πρώτο πράγμα που έσπευσε να πράξει ήταν η κατάργηση του Υπουργείου Μεταναστευτικής
Πολιτικής. Βέβαια, αναγνωρίζοντας το μοιραίο σφάλμα στο οποίο υπέπεσε, επανίδρυσε το
εν λόγω Υπουργείο δίχως πάντως να αναλάβει δημοσίως και την ευθύνη για το γεγονός πως
οι προσφυγικές ροές αυξήθηκαν με την Μόρια να καταλήγει να φιλοξενεί 20.000 άτομα ενώ
τον Ιούλιο του 2019 φιλοξενούσε μόλις 5.000 .
Προεκλογικά η ΝΔ έταζε αποκλεισμό συνόρων και επαναπροωθήσεις προσφύγων. Μετεκλογικά, βέβαια, υπέπεσε σε μοιραία λάθη όχι μόνο καταργώντας το αρμόδιο Υπουργείο αλλά και εκμηδενίζοντας με αυταρχικό τρόπο τις αντιδράσεις των κατοικιών των νησιών του Βορειοανατολικού Αιγαίου που τόλμησαν να αντιταχθούν στην δημιουργία νέων δομών στα νησιά τους!
Μετεκλογικά αντίστοιχη πρακτική ακολούθησε και ο έτερος γαλαζοαίματος γόνος Μητσοτάκη ο οποίος θεωρεί πως θα αντιμετωπίσει το ζήτημα πρώτον ξηλώνοντας παγκάκια σε πλατείες όπου είχαν
κατασκηνώσει πρόσφυγες και δεύτερον πραγματοποιώντας εξώσεις εις βάρος των
προσφύγων.
Αντιληπτή, λοιπόν, κατέστη και η δεύτερη απάτη της κυβέρνησης Μητσοτάκη.
Ο τρίτος πυλώνας στήριξης της περυσινής εκλογικής νίκης ήταν η προσδοκώμενη στήριξη της μεσαίας τάξης.365 ημέρες μετά την ανάληψη της εξουσίας αποδεικνύεται πως ουδεμία
στήριξη υπήρξε και πώς άλλωστε να υπάρξει όταν η γαλάζια παράταξη παρέλαβε το
ελληνικό κράτος με ανάπτυξη 2.8% το δεύτερο τρίμηνο του 2019 , την οποία
κατακερμάτισαν στο 1% έως το τέταρτο τρίμηνο του 2019 παρουσιάζοντας ύφεση 1% έως το
πρώτο τρίμηνο του 2020 με μόλις 10 ημέρες lockdown. Ανάπτυξη υπόσχονταν αλλά ύφεση
έφεραν. Το ημερολόγιο γράφει 12 Ιουλίου 2020 και εν μέσω οικονομικής κρίσης η μεσαία
τάξη ακόμα να λάβει κάποια ελάφρυνση για να μπορέσει να στηριχθεί ξανά στα πόδια της
και να στηρίξει εκ νέου τη χώρα.
Τέλος , ας αναλογιστεί η κυβέρνηση το πώς νιώθει τη δεδομένη στιγμή η μεσαία τάξη όταν μοιράζονται εκατομμύρια αδιαφανώς και με εξόχως πολιτικά κριτήρια σε ΜΜΕ μέσω της περίφημης και επαίσχυντης λίστας Πέτσα όταν η ίδια η μεσαία τάξη δεν έχει λάβει ούτε ευρώ εν είδη στήριξης. Ας αναλογιστεί η κυβέρνηση πώς νιώθει η μεσαία τάξη όταν βλέπει να σκορπίζονται υπέρογκα ποσά για γλάστρες στο
“Μεγάλο Περίπατο” των Αθηνών ενώ η ίδια δεν λαμβάνει τίποτα. Ας αναλογιστεί πώς νιώθει
η μεσαία τάξη που έβαλε πλάτη τα τελευταία δέκα χρόνια για να βγει η χώρα από την κρίση
όταν βλέπει να μοιράζεται χρήμα σε γαλάζιους ημέτερους της κυβέρνησης μέσω απευθείας
αναθέσεων έργων ακόμα και σε μετακλητούς υπαλλήλους υπουργών (!), μέσω του φιάσκου
των voucher δήθεν τηλεκατάρτισης και μέσω διασπάθισης δημοσίου χρήματος δια μέσου
αρκετών εφευρέσεων ικανοποίησης ημέτερων όπως την ανάθεση ελληνικής τουριστικής
καμπάνιας σε εταιρεία ιδιωτικών συμφερόντων και όχι στον Ελληνικό Οργανισμό
Τουρισμού όταν οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις ευρίσκονται στο χείλος του λουκέτου.
Αυτή λοιπόν ήταν η τρίτη και επαχθέστερη απάτη της ΝΔ έναντι του ελληνικού λαού η οποία
συνεχίζεται όσο ο τουρισμός και συνάμα το 30% του ελληνικού ΑΕΠ αφήνεται στο έλεος
του ενώ ο πρωθυπουργός πραγματοποιεί επικοινωνιακές φιέστες στην Σαντορίνη χρεώνοντας
το λογαριασμό στον ελληνικό λαό ενώ αφήνει τον Υπουργό Τουρισμού και τον Γενικό
Γραμματέα Τουρισμού να κατέχουν ακόμη τα υψηλά αυτά αξιώματα.
*Ο Αριστείδης Κολετζάκης είναι τεταρτοετής φοιτητής Νομικής του δημοσίου Πανεπιστημίου
Κύπρου)
