Στην τοποθεσία «Παράσυρτα» Εμπάρου
Με επιτυχία πραγματοποιήθηκε η εκδήλωση της ΚΟ Κεντρικής Υπαίθρου Ηρακλείου την Κυριακή 28 Ιούνη στην τοποθεσία «Παράσυρτα» Εμπάρου, αφιερωμένη στη «Μάχη της Μαγερεύτρας» που έδωσε ο Δημοκρατικός Στρατός Ελλάδας τον Ιούνη του 1947 ενάντια σε κρατικές και παρακρατικές δυνάμεις. Στην τοποθεσία αυτή έχει αναγερθεί μνημείο από την Τομεακή Επιτροπή Ηρακλείου προς τιμήν των μαχητών του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας. Στην εκδήλωση κεντρικός ομιλητής ήταν ο Μανώλης Συντυχάκης, βουλευτής και μέλος της Επιτροπής Περιοχής Κρήτης του ΚΚΕ.
Την εκδήλωση άνοιξε η Μαρία Πανταζή, στέλεχος του ΚΚΕ, με το ιστορικό της μάχης που έδωσε στα λασιθιώτικα βουνά η ομάδα του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας με επικεφαλής τον καπετάνιο Βασίλη Πλαγιωτάκη.
Στο τέλος της εκδήλωσης πραγματοποιήθηκε κατάθεση στεφάνου από την Πόπη Μαθιουδάκη, μέλος της Διοικούσας του παραρτήματος Ηρακλείου της ΠΕΑΕΑ-ΔΣΕ και τον Κώστα Μωϋσάκη, στέλεχος του ΚΚΕ και δημοτικό σύμβουλο με την Λαϊκή Συσπείρωση στο δήμο Βιάννου, ενώ κρατήθηκε ενός λεπτού σιγή προς τιμήν των πεσόντων μαχητών της «Μάχης της Μαγερεύτρας».
Ο Μανώλης Συντυχάκης μεταξύ άλλων σημείωσε στην ομιλία του:
«Συντρόφισσες και σύντροφοι,Συναγωνιστές και συναγωνίστριες
Σε αυτό εδώ το μαγευτικό τοπίο των Μπαρίτικων βουνών, στην κορφή της «Μαγερεύτρας», με τη σπάνια φύση, τους πρίνους και τον καθαρό αέρα, θαυμάζουμε και μαθαίνουμε την Ελλάδα, τον πολιτισμό μας, τους προγόνους μας, την Ιστορία μας.
Εδώ, στα λημέρια του ΕΛΑΣ και του ΔΣΕ, στα μέρη που το ΚΚΕ δέθηκε με κάθε τους σπιθαμή και οικοδόμησε δεσμούς αίματος και αγώνα με τον λαό της περιοχής.Εδώ που διαδραματίστηκε η ένοπλη σύγκρουση των 20 μαχητών σ/φων του ΔΣΕ, με επικεφαλής τον Πλαγιωτάκη Βασίλη (ψευδώνυμο Παντελής), και τους παρακρατικούς των Μπαντουβάδων, όργανα των Εγγλέζων και στη συνέχεια των Αμερικανών.
Εδώ, δένουμε το σήμερα με το χτες. Εδώ, διασχίζουμε την Ιστορία ανατρέχοντας στην εποποιία της Εαμικής Εθνικής Αντίστασης ενάντια στον γερμανικό, ιταλικό και βουλγάρικο φασισμό και στη συνέχεια του ΔΣΕ, ενάντια τον βρετανικό και αμερικάνικο ιμπεριαλισμό και τη συνεργαζόμενη μαζί τους αστική τάξη της χώρας.
(…) Εδώ που αποδείχτηκε ότι οι λαμπρές σελίδες στην Ιστορία του λαού μας γράφτηκαν όταν χειραφετήθηκε από τους εκβιασμούς και τα διλήμματα της αστικής τάξης και άγγιξε με τα χέρια του την πραγματική λευτεριά.
Για τους ήρωες μας, υπήρχε και η επιλογή της υποταγής για όλους αυτούς που έγραψαν το έπος της ΕΑΜικής Αντίστασης. Αλλά δεν την δέχτηκαν, βάδισαν στον δρόμο της πάλης.
Υπήρχε και η επιλογή της υποχώρησης για όλους όσοι ενώ ήδη είχαν πολεμήσει και απελευθερώσει τη χώρα το 1944, είδαν λίγο καιρό μετά το αστικό κράτος και τις συμμορίες του να τους κυνηγούν, να τους διώκουν, να τους ατιμάζουν. Αλλά δεν την δέχτηκαν και επέλεξαν τη σύγκρουση και τη συγκρότηση του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας.
Η Ιστορία του ΚΚΕ είναι γεμάτη τέτοια παραδείγματα, γι’ αυτό πρέπει να τη μελετάμε και να ανατρέχουμε διαρκώς σε αυτήν. Αντλώντας δύναμη, αποφασιστικότητα αλλά και γνώση.
Το Κόμμα ως επαναστατική πρωτοπορία, με τη δράση του σε όλες τις συνθήκες την κρίσιμη δεκαετία του ’40 αλλά και αργότερα, γέννησε πρότυπα στάσης ζωής, ασυμβίβαστους αγωνιστές, αδιάλλακτους επαναστάτες, βγαλμένους από το λαό και δοσμένους στη δίκαιη υπόθεση του κομμουνισμού.
(…) Οι μαχητές του ΔΣΕ δεν ήταν τυχαίοι, ήταν μπαρουτοκαπνισμένοι αγωνιστές, η γενιά της 10ετίας του ‘20 και του ‘30, αυτή που πρωτοστάτησε στους εργατικούς και λαϊκούς αγώνες πριν από το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, που όταν χρειάστηκε δεν δίστασαν ούτε λεπτό να πάρουν το όπλο στο χέρι.
(…) Οι τιμημένοι μαχητές του ΔΣΕ δεν παραδόθηκαν στα βουνά της Εμπάρου. Έμειναν αλύγιστοι. Δεν υπολόγισαν τη ζωή τους, αλλά μόνο τον αγώνα για μια άλλη κοινωνία, για την τίμια ζωή της εργατιάς, της αγροτιάς, του λαού.
(…) Η θυσία τους δείχνει την ακλόνητη – αταλάντευτη πίστη τους στα υψηλά ιδανικά, στις αρχές και τις αξίες του ΚΚΕ, στην πίστη ότι το δίκιο είναι με το μέρος τους, είναι με το λαό. Αποπνέει μόνο δίκαιο και ακατάβλητη ηθική, επειδή δίκαιο και ηθική αποπνέει ο αγώνας της εργατικής τάξης, ο αγώνας του ΚΚΕ, είτε έφερε νίκες είτε έρχονταν πικρές ήττες.
(…)Ο ΔΣΕ δεν ανήκει στο μουσείο της Ιστορίας. Έχουμε χρέος να μάθουμε τη γεμάτη θυσίες Ιστορία του ΚΚΕ και των αγώνων του λαού μας.
Εμπνεόμαστε, αντλούμε πείρα και διδάγματα από τον τρίχρονο αγώνα του ΔΣΕ.
Γι’ αυτό και η σημερινή μας παρουσία εδώ μπροστά στο μνημείο των 20 μαχητών του ΔΣΕ, όπως κάθε χρόνο, μας δίνει δύναμη, να συνειδητοποιήσουμε τους σκοπούς αυτού του αγώνα, αλλά και την ακλόνητη αφοσίωση των μαχητών του, στην πραγματοποίησή τους.
(…)Τους ενοχλεί, ο αγώνας του ΔΣΕ, που επιβεβαιώνει ότι η βία των όπλων και κάθε μέσου καταστολής είναι βασικό και αναντικατάστατο όπλο της αστικής τάξης, όταν νιώθει ότι απειλούνται η εξουσία και η ιδιοκτησία της στο άμεσο μέλλον ή και πιο μακροπρόθεσμα.
Οι μπαρουτοκαπνισμένες γενιές του ΚΚΕ όμως, μάς έχουν παραδώσει μεγάλη αρετή και παρακαταθήκη.
Η καλύτερη τιμή είναι ότι συνεχίζουμε στο δρόμο που βάδισαν οι σταυραετοί των βιαννίτικων βουνών με το ηρωικό Κόμμα μας, το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας.
Η καλύτερη τιμή στην Ιστορία μας είναι να ανταποκριθούμε, να κατοχυρώσουμε τους υψηλούς στόχους που θέτουμε για να δυναμώσουν το ΚΚΕ και η ΚΝΕ παντού. Παλεύουμε, για να ξημερώσουν καλύτερες μέρες για το λαό μας, έχοντας το βλέμμα μας στραμμένο στην τελική νίκη, στο Σοσιαλισμό.
(…) Συναγωνιστές, σ/φοι και φίλοι,
Οι ήττες και τα προσωρινά ιστορικά πισωγυρίσματα δεν μπορούν να σταματήσουν τις μέρες που θα συγκλονίσουν ξανά τον κόσμο.Το ΚΚΕ έρχεται από πολύ μακριά και πάει πολύ μακριά, αφού πολύ μακριά πάει και η υπόθεση της απελευθέρωσης της εργατικής τάξης.Χτίζουμε ένα Κόμμα ικανό να βρίσκεται στην πρώτη γραμμή κάθε φορά που ο καιρός το απαιτεί.
Γιατί θέλουμε να διατηρούμε και να αναπτύσσουμε τις επαναστατικές αρετές, την τόλμη, την αυτοθυσία, την αδιαλλαξία απέναντι στον ταξικό αντίπαλο, την υποταγή του «εγώ» στο «εμείς».Γιατί θεμελιώδες συμπέρασμα αποτελεί η ύπαρξη και λειτουργία Οργανώσεων του Κόμματος ως επαναστατική πρωτοπορία της εργατικής τάξης σε όλες τις συνθήκες, είτε σ’ αυτές της σχετικής ειρήνης είτε σε συνθήκες ιμπεριαλιστικού πολέμου, είτε σε νόμιμες είτε σε παράνομες συνθήκες δράσης.
Για να πάρει η εργατική τάξη την εξουσία, να απαλλαγεί από τους εκμεταλλευτές, την εξουσία τους και το σύστημά τους. Για να ζήσει ο λαός μας καλύτερες μέρες, χωρίς φτώχεια, ανασφάλεια, πολέμους.Ο δρόμος είναι ανηφορικός και κακοτράχαλος, αλλά είναι ο μοναδικός που οδηγεί σε διέξοδο, σε ζωή με σύγχρονα δικαιώματα και πραγματική ελευθερία για τη νεολαία.
Οι θυσίες σε αυτόν το δρόμο είναι δεδομένες, αλλά δεν πάνε χαμένες.
Μαχητές και μαχήτριες του ΔΣΕ και του ΕΑΜ – ΕΛΑΣ, δεν σας ξεχνάμε!
ΖΗΤΩ Ο ΔΣΕ!
ΖΗΤΩ ΤΟ ΕΑΜ, Ο ΕΛΑΣ ΚΑΙ Η ΕΠΟΝ!
ΖΗΤΩ ΤΟ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ ΕΛΛΑΔΑΣ!
ΖΗΤΩ Η ΚΝΕ!
ΠΡΟΧΩΡΑΜΕ ΜΠΡΟΣΤΑ! ΚΟΙΤΑΜΕ ΜΠΡΟΣΤΑ!»
