Ο Νίκος Φίλης μίλησε στο Σπύρο Ραπανάκη και την Αυγή της Κυριακής για τη συνομιλία Παππά – Μιωνή, τη Νοβάρτις, τη λίστα Πέτσα και το σποτ του ΣΥΡΙΖΑ, την κρίση στα ΜΜΕ και τον δημοσιογραφικό κλάδο, αλλά και για την κατάργηση ή μείωση της βαρύτητας καλλιτεχνικών μαθημάτων και κοινωνιολογίας και την ανασυγκρότηση του ΣΥΡΙΖΑ.
Μερικά από τα σημεία της συνέντευξης του τομεάρχη Παιδείας της ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ και βουλευτή Α’ Αθήνας, Ν. Φίλη, στην Αυγή της Κυριακής:
Για τη συνομιλία που διέρρευσε στα ΜΜΕ: Να μιλά για παρακράτος του ΣΥΡΙΖΑ η Δεξιά είναι χυδαίο και προσβλητικό πάνω στη μνήμη ανθρώπων που δολοφονήθηκαν, έχυσαν αίμα, έφαγαν ξύλο σε υπόγεια και πέρασαν δεκαετίες στην εξορία. Ακόμη κι επί κυβερνήσεως Κωνσταντίνου Μητσοτάκη θυμόμαστε το σκάνδαλο με τον Μαυρίκη… Η Αριστερά όμως δεν συμψηφίζει και μάλιστα ανόμοια πράγματα. Για πρώτη φορά ένα πολιτικό κόμμα, ο ΣΥΡΙΖΑ, παραδέχεται δημόσια την ευθύνη για μια συνομιλία που πράγματι σοκάρει και δίνει (η συνομιλία) στη ΝΔ και στο μιντιακό σύστημα την ευκαιρία να δημιουργήσει εντυπώσεις. Η συντροφική αλληλεγγύη πρέπει να στηρίζεται στη βάση των δημοκρατικών αρχών της Αριστεράς καθώς και στην αναγνώριση των όποιων λαθών, διότι διαφορετικά οι αντίπαλοι καιροφυλακτούν για να πλήξουν το ηθικό πλεονέκτημα, το οποίο όμως πρέπει να επιβεβαιώνεται καθημερινά. Γενικότερα ο ΣΥΡΙΖΑ έχει ανοίξει τη συζήτηση για αποτίμηση της πενταετούς θητείας του με ομόφωνο κείμενο της Κ.Ε., όπου αναγνωρίζονται αλαζονεία και άλλα αρνητικά φαινόμενα που επηρέασαν το ύφος της κυβερνητικής διαχείρισης.
Για την κρίση στα ελληνικά ΜΜΕ: Πρέπει να παραδεχτούμε ότι οι πολίτες δεν εμπιστεύονται το μιντιακό σύστημα. Πρόσφατη έρευνα (Ιαν. 2020) του ινστιτούτου Ρόιτερς έδειξε ότι μόλις το 28% των Ελλήνων εμπιστεύεται τις ειδήσεις. Ως αποτέλεσμα, καταφεύγουν σε ιστοσελίδες του καφενείου, όπου οργιάζει η παραπληροφόρηση. Αυτό δείχνει το μέγεθος της αποτυχίας τόσο της Πολιτείας να διαμορφώσει ένα ρυθμιστικό πλαίσιο που να κατοχυρώνει σε ένα βαθμό την εγκυρότητα και την ανεξαρτησία του δημοσιογράφου αλλά γενικότερα -το λέω με ειλικρινή λύπη- την αποτυχία του κλάδου μας να κατακτήσει από μόνος του την επιζητούμενη αξιοπιστία. Υπάρχει εξήγηση; υπάρχει αιτία; Νομίζω είναι η καταδυνάστευση του χώρου της ενημέρωσης από μεγάλα αφεντικά που έχουν τη δική τους ατζέντα. Και πετυχαίνουν το σκοπό τους αξιοποιώντας και την οικονομική κρίση που έχει βουτήξει το δημοσιογραφικό επάγγελμα στην αβεβαιότητα. Συνεπώς, η δημοκρατική, ανεξάρτητη, έγκυρη, ακριβής πληροφόρηση είναι αίτημα που θέτει ο πολίτης και ο ΣΥΡΙΖΑ μαζί με τους εργαζόμενους στα Μέσα.
Για την εξωτερική πολιτική και τα ελληνοτουρκικά: Πολλά πράγματα αλλάζουν στην περιοχή, δυστυχώς ερήμην της Ελλάδος. Το τουρκολιβυκό σύμφωνο ενισχύει τις θέσεις της Τουρκίας ενώ η αμερικανικής εμπνεύσεως επιλογή να χτιστούν άξονες στη βάση των ενεργειακών εξορύξεων στη Μεσόγειο δεν έχει αποδώσει και προσκρούει στη γενικότερη αντίληψη για την κλιματική αλλαγή. Η προσάρτηση στο Ισραήλ των Κατεχομένων Εδαφών, που γίνεται σε λίγες μέρες με την ανοιχτή στήριξη του Τραμπ, θα πυροδοτήσει εξελίξεις που μπορεί να επηρεάσουν αρνητικά και το Κυπριακό. Ο Έλληνας πρωθυπουργός επέλεξε να επισκεφθεί το Ισραήλ τη χειρότερη στιγμή με μοναδική πυξίδα του τους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς των ΗΠΑ. Για να απαντήσουμε στην τουρκική προκλητικότητα, πρέπει να αναλάβουμε πολιτικές – διπλωματικές πρωτοβουλίες στη βάση του διεθνούς δικαίου. Να σχεδιάσουμε την επίλυση των διαφορών ξεκινώντας το διάλογο που διεκόπη το 2003, με προοπτική την προσφυγή στη Χάγη (…) Γνωρίζω ότι η αναγκαία ορθολογική – δημοκρατική αντιμετώπιση των θεμάτων της εξωτερικής πολιτικής προσκρούει σε ισχυρά στερεότυπα που είχαν καλλιεργηθεί από τις δυνάμεις του δικομματισμού τα προηγούμενα χρόνια, συχνά μάλιστα όχι τόσο γνήσια και ανιδιοτελή. Το εμπόριο του πατριωτισμού υπήρξε πάντοτε μια σταθερά των παλαιών κομμάτων εξουσίας, ενώ οι υπερεξοπλισμοί και οι μίζες υπήρξαν μια από τις αιτίες της δημοσιονομικής κατάρρευσης.
Για τις αρνητικές αλλαγές στην Παιδεία: Αυτά που λέει η κυρία Κεραμέως (σ.σ. περί μειωμένης ζήτησης καλλιτεχνικών) είναι απολύτως αστήριχτα. Περίπου 60.000 παιδιά επιλέγουν τα καλλιτεχνικά μαθήματα και μπορούν να γίνουν περισσότερα. Ομολογώ δε ότι με εντυπωσιάζει πόσο συχνά στις δημόσιες δηλώσεις της καταφεύγει σε άτεχνη παραποίηση της αλήθειας, όπως πρόσφατα στη Βουλή, όταν ισχυριζόταν ότι επειδή ο ΣΥΡΙΖΑ δεν ψήφισε τον προϋπολογισμό της ΝΔ… καταψήφισε τις προσλήψεις εκπαιδευτικών! Ή ότι η μισή Ευρώπη μαθαίνει αγγλικά στα νήπια… Ψευδές! Έτσι και στα καλλιτεχνικά, υπάρχουν πρακτικοί λόγοι για τη φαινομενικά μειωμένη «ζήτηση»: οφείλεται κυρίως σε μειωμένη προσφορά, αφού οι ώρες είναι λίγες και μόνο σε πολύ μεγάλα λύκεια δημιουργείται οργανική θέση καθηγητή. Για τα μαθήματα των κοινωνικών επιστημών, η δραστική μείωσή τους αποκαλύπτει το αναχρονιστικό πρόσωπο της κυβέρνησης. Οτιδήποτε ξεφεύγει από τον κλασικό εγγραμματισμό, «σκοτώνεται»! Με την κατάργηση, σίγουρα πολλοί καθηγητές που δεν θα συμπληρώνουν ωράριο θα χάσουν τις θέσεις τους ενώ προφανώς δεν θα γίνονται ούτε προσλήψεις αναπληρωτών. Γι’ αυτό φουντώνουν οι αντιδράσεις των εκπαιδευτικών. Στον αγώνα τους αυτόν ο ΣΥΡΙΖΑ στέκεται ολόψυχα στο πλευρό τους.
