Συλλογικό άρθρο μελών του ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία
Μετά από μια δεκαετία κρίσης κι ενώ η ελληνική οικονομία είχε αρχίσει να ανακάμπτει, η υφεσιακή πολιτική της Ν.Δ. το πρώτο εξάμηνο διακυβέρνησης και η ανεπαρκής αντιμετώπιση των οικονομικών επιπτώσεων της πανδημίας φέρνουν και πάλι σημαντικά τμήματα της κοινωνίας μπροστά στο φάσμα της φτωχοποίησης.
Την περίοδο 2010 – 2014 η κρίση χρησιμοποιήθηκε από το σύστημα ως ευκαιρία για να προωθήσει πολιτικές που διέλυαν τις εργασιακές σχέσεις και συρρίκνωναν το κοινωνικό κράτος. Σήμερα, η Ν.Δ. επιλέγει να αξιοποιήσει και αυτή την κρίση ως ευκαιρία για περαιτέρω διάλυση των εργασιακών δικαιωμάτων και βίαιη αναδιάρθρωση της ελληνικής οικονομίας προς όφελος των λίγων, σε βάρος των εργαζομένων και των μικρομεσαίων επιχειρήσεων.
Στη νέα κατάσταση, οι θέσεις της πληθυντικής Αριστεράς για ένα ισχυρό Εθνικό Σύστημα Υγείας, αλλά και για παρεμβάσεις στην οικονομία, όταν αυτό είναι αναγκαίο, είναι πιο επίκαιρες από ποτέ. Ο ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία οφείλει να τις μετουσιώσει σε μια εναλλακτική πρόταση διακυβέρνησης και πάνω σε αυτή να συγκροτήσει μια νέα προοδευτική κοινωνική και πολιτική πλειοψηφία, με τη νέα γενιά πρωταγωνιστή των εξελίξεων.
Η νέα γενιά βρίσκεται σήμερα μπροστά στην ολομέτωπη πια νεοφιλελεύθερη επίθεση που καταστρέφει τις, ούτως ή άλλως, συρρικνούμενες κατά τις τελευταίες δεκαετίες προοπτικές της, ενώ η κλιματική κρίση υπονομεύει την προοπτική των μελλοντικών γενεών. Συνεπώς, η ριζοσπαστικοποίηση της νεολαίας τα τελευταία χρόνια δεν προκαλεί έκπληξη.
Οι νέοι κλίνουν όλο και πιο δυναμικά σε πολιτικές θέσεις που αμφισβητούν τις ανισότητες και το κυρίαρχο παραγωγικό μοντέλο. Ταυτοχρόνως, η μαζική εισαγωγή των νέων τεχνολογιών στην παραγωγή και οι νέες σχέσεις εργασίας, που κυρίως εφαρμόζονται στους νέους, καθιστά το ζήτημα της συγκρότησης ενός νεολαιίστικου κινήματος, στρατηγικού χαρακτήρα για την Αριστερά και τις προοδευτικές δυνάμεις. Στο πλαίσιο αυτό, είναι αναγκαίο η Αριστερά να εκπονήσει ένα συνολικό πολιτικό σχέδιο που θα απαντά στα νέα πολιτικά επίδικα. Η ανάγκη αυτή γίνεται ακόμη πιο επιτακτική μετά την πρόταση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για το Ταμείο Ανάκαμψης.
Σήμερα είναι αναγκαίο ένα νέο κοινωνικό συμβόλαιο με όλους τους συμμετέχοντες στην παραγωγική διαδικασία. Για να μη χάσει η χώρα μας το τρένο της 4ης βιομηχανικής επανάστασης, χρειάζεται ένα νέο σχέδιο παραγωγικής ανασυγκρότησης, με έμφαση σε πρωτογενή και δευτερογενή τομέα, με στόχο την παραγωγή προϊόντων υψηλής προστιθέμενης αξίας, ικανών να σταθούν στον διεθνή ανταγωνισμό, που ταυτόχρονα, όμως, θα διασφαλίζει εργασία και ζωή με αξιοπρέπεια. Με προστασία των εργαζομένων απέναντι στην εργοδοτική αυθαιρεσία και κατοχύρωση του δικαιώματος του συνδικαλισμού.
Απαιτείται ένα σύγχρονο κράτος παροχής κοινωνικών υπηρεσιών. Με επενδύσεις στην υγεία και όχι ανέξοδα χειροκροτήματα στους υγειονομικούς. Με ένα εκπαιδευτικό σύστημα που να απαντάει στις σύγχρονες ανάγκες όλων των νέων, ανεξαρτήτως οικονομικής ή κοινωνικής κατάστασης, να τρέφει την καινοτομία και τη δημιουργικότητα και όχι να επιστρέφει σε πρακτικές μακρινών δεκαετιών.
Η δημόσια διοίκηση να προσαρμοστεί στο νέο ψηφιακό κόσμο, να υπηρετεί τη διαφάνεια και να μειώνει τη γραφειοκρατία. Ο ψηφιακός μετασχηματισμός του κράτους θα ισχυροποιήσει τον υγιή ανταγωνισμό έναντι της παρασιτικής οικονομίας.
Η απεξάρτηση από τα ορυκτά καύσιμα και η μετάβαση στην πράσινη ενέργεια να γίνει με δίκαιο τρόπο για τις τοπικές κοινωνίες. Ο πρόσφατος περιβαλλοντικός νόμος αποδεικνύει την υποκρισία της κυβέρνησης που προτάσσει την κλιματική κρίση ως δικαιολογία για να εξυπηρετήσει συγκεκριμένα συμφέροντα.
Αναγκαίος είναι ένας μακροπρόθεσμος σχεδιασμός για την αντιμετώπιση του δημογραφικού. Το ζήτημα της κατοικίας είναι ένα φλέγον θέμα, όπου το κοινωνικό κράτος οφείλει να παρέμβει. Η βοήθεια στις εργαζόμενες μητέρες και στις μονογονεϊκές οικογένειες είναι πιο σημαντική από κάθε άλλη στιγμή.
Χρειαζόμαστε μια πολιτεία που θα προασπίζει τα ανθρώπινα δικαιώματα και δεν θα αφήνει περιθώρια στο μίσος, το ρατσισμό και σε οποιαδήποτε μορφή διάκρισης.
Χρειαζόμαστε μια πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική που θα προωθεί την ειρήνη και τη σταθερότητα, στη βάση του διεθνούς δικαίου, αλλά που δεν θα υποχωρεί μπροστά σε εκβιασμούς και σε αναθεωρητισμούς.
Για να γίνουν οι θέσεις αυτές πλειοψηφικές, χρειάζεται να διαμορφωθούν και οι κατάλληλες προϋποθέσεις στο πολιτικό υποκείμενο που θα τις προωθήσει. Γι΄ αυτόν ακριβώς το λόγο είναι αναγκαίος ο μετασχηματισμός του ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία σε ένα σύγχρονο, ανοιχτό και νεανικό κόμμα, ανάγκη που πρώτος διατύπωσε με σαφήνεια ο ίδιος ο Αλέξης Τσίπρας.
Αυτό σημαίνει ένα κόμμα που θα αντιστοιχηθεί με την εκλογική του βάση. Που θα δημιουργήσει νέες δομές, ελκυστικές στους νέους ανθρώπους και θα έχει περιφερειακή συγκρότηση. Που θα αξιοποιεί τις νέες τεχνολογίες και θα υιοθετεί ανοιχτές δημοκρατικές διαδικασίες. Που θα έχει χρονικούς περιορισμούς σε όλα τα αιρετά όργανα, καθώς για την αριστερά και τις προοδευτικές δυνάμεις η πολιτική δεν είναι επάγγελμα αλλά προσφορά. Ένα κόμμα, όπου η αναγκαιότητα να συσπειρώσει όλους και όλες που θέλουν να παλέψουν και να ζήσουν καλύτερα, θα υπερβαίνει φοβίες και ανασφάλειες. Με λίγα λόγια, ένα σύγχρονο αριστερό προοδευτικό κόμμα του 21ου αιώνα.
Βεργινάδη Μαρία, μέλος ΚΕΑ ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία
Βουλγαράκης Γιάννης, μέλος Κ.Ε. ΣΥΡΙΖΑ
Ελευθεριάδης Αντώνης, τραπεζικό στέλεχος
Καλαμαράς Άκης, υπ.διδάκτορας Πανεπιστημίου Θεσσαλίας
Καλπάκης Στέργιος, μέλος ΚΕΑ ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία
Καραβασίλης Σταύρος, μέλος ΚΕΑ ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία
Μακράκης Γιώργος, μέλος Ε.Ε ΑΔΕΔΥ, μέλος ΚΕΑ
Σακελλάρης Δημήτρης, μέλος Κ.Ε. ΣΥΡΙΖΑ
Τεμπονέρας Διονύσης, μέλος Κ.Ε. ΣΥΡΙΖΑ
Τζαμπάζη Μαρία, μέλος ΚΕΑ ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία
Τρούλης Γιώργος, αντιπρόεδρος ΔΟΕ, μέλος ΚΕΑ
πηγή: Έθνος
