Χωρίς καν να φοράει γάντι, ο Πάσχος Μανδραβέλης από τις στήλες της Καθημερινής (Απόψεις) κατακεραυνώνει το «επιτελικό κράτος» που διαφημίζει η κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη.
Και όχι μόνον την κατακεραυνώνει αλλά αναρωτιέται «τι διαφέρει το υπάρχον “επιτελικό κράτος” από τα προηγούμενα της κακοδιαχείρισης, της σπατάλης και της τοποθέτησης ακατάλληλων ημετέρων σε καίριες θέσεις».
Αφορμή ήταν η τοποθέτηση από τον Νότη Μηταράκη του νέου επικεφαλής της προσφυγικής δομής στον Πύργο Ηλείας και οι θέσεις του για το Ισλάμ (όλο το κείμενο ακολουθεί) που όπως προκύπτει θα έπρεπε να είχε απορριφθεί για τη θέση αυτή.
Παράλληλα καυτηριάζει τη στάση του υπουργού Μεταναστευτικής Πολιτικής Νότη Μηταράκη.
Το κείμενο αυτό που βλέπει το φως στον όμιλο της οικογένειας Αλαφούζου έρχεται και μετά από μια σειρά άρθρων στα «Νέα» του συμπολιτευόμενου Ομίλου του Βαγγέλη Μαρινάκη.
Επιτελικό κράτος από τα παλιά
του Πάσχου Μανδραβέλη από την «Καθημερινή»
Ο υπουργός Μεταναστευτικής Πολιτικής προχώρησε –με διαδικασίες τυπικές και διαχρονικές στο ελληνικό κράτος– στην τοποθέτηση νέων διοικητών στις προσφυγικές δομές. Τουλάχιστον το ένα τρίτο αυτών είναι στελέχη της Ν.Δ., αλλά θα πιστέψουμε τον υπουργό ότι δεν κοιτά τις πολιτικές προτιμήσεις των υποψηφίων και όλοι τοποθετήθηκαν αξιοκρατικώς. Μπράβο στον κ. Νότη Μηταράκη, που έκρινε με βάση την «ικανότητα διοίκησης (και τη) δυνατότητα να χτιστούν γέφυρες με τις τοπικές κοινωνίες», αλλά όπως δήλωσε ο ίδιος, δεν διαβάζει ούτε καν όσα άπτονται της αρμοδιότητάς του.
Στον Πύργο Ηλείας, νέος διοικητής της δομής φιλοξενίας τοποθετήθηκε κάποιος που έχει γράψει ένα βιβλίο για το Ισλάμ. Σε αυτό ρητώς αναφέρει ότι «το Ισλάμ αποτελεί απειλή για την εθνική και διεθνή ασφάλεια. Οσο και αν προσπαθείς να εντάξεις κάποιον που είναι μουσουλμάνος, κατά τη γνώμη μου, δεν θα καταφέρεις κάτι. Ακόμα και αν κάποιοι “ενταχθούν” και ζήσουν μέσα στις δυτικές κοινωνίες, ο απώτερος στόχος τους θα είναι η ανατροπή αυτών των κοινωνιών, ώστε να έχουμε και εκεί ισλαμικό κράτος».
Ο κ. Μηταράκης απάντησε σε κοινοβουλευτική ερώτηση του κ. Γιώργου Καμίνη: «Δεν λέω ότι συμφωνώ με αυτό το βιβλίο. Δεν το έχω διαβάσει και ούτε έχω στόχο να το διαβάσω (…) σας είπα ότι διαφωνώ με την επιστημονική άποψη ενός στρατιωτικού δικαστή για το Ισλάμ» (Βουλή, 29.5.2020).
Πόθεν «επιστημονικές» οι εν λόγω απόψεις, πολύ περισσότερο όταν δεν έχει ανοίξει το βιβλίο; Δεν διαβάζει τουλάχιστον τον Αρχιεπίσκοπο Αλβανίας Αναστάσιο; «Δεν ζητήσαμε κοινωνικές και πολιτικές δράσεις», είπε ο κ. Μηταράκης και καλώς πράττει, αλλά υπάρχουν και οι συνεντεύξεις των υποψηφίων, που μάλιστα έχουν και μεγάλο βαθμολογικό βάρος. Αυτές –τυπικώς τουλάχιστον– δεν γίνονται για να παίρνουν καλό βαθμό «τα δικά μας παιδιά». Χρησιμεύουν για να διαπιστωθεί αν και κατά πόσον οι υποψήφιοι είναι επαρκείς επιστημονικώς ή «επιστημονικώς» για κάποια θέση. Στη Μινεσότα, για παράδειγμα, δεν θα έκαναν διοικητή της αστυνομίας κάποιον που θα είχε την «επιστημονική» άποψη ότι «οι μαύροι δεν καταλαβαίνουν από λόγια, πρέπει να τους πατάς στον λαιμό».
Εδώ, σε μια δομή η οποία έχει στόχο να εντάξει τους πρόσφυγες στον δυτικό τρόπο ζωής, κάνουν διοικητή κάποιον που πιστεύει ότι «όσο και αν προσπαθείς να εντάξεις κάποιον που είναι μουσουλμάνος, κατά τη γνώμη μου, δεν θα καταφέρεις κάτι. Ακόμα και αν κάποιοι “ενταχθούν” και ζήσουν μέσα στις δυτικές κοινωνίες, ο απώτερος στόχος τους θα είναι η ανατροπή αυτών των κοινωνιών, ώστε να έχουμε και εκεί ισλαμικό κράτος». Δεν θα ρωτήσουμε πώς ο ίδιος δέχτηκε μια τόσο μάταιη θέση, απλώς αναρωτιόμαστε σε τι διαφέρει το υπάρχον «επιτελικό κράτος» από τα προηγούμενα της κακοδιαχείρισης, της σπατάλης και της τοποθέτησης ακατάλληλων ημετέρων σε καίριες θέσεις.
