Του Δημήτρη Χρήστου
ΑΝ ΤΟ ΖΗΤΗΜΑ που δημιουργήθηκε μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας μετριόταν με το στρέμμα, τότε θα μπορούσε να πει κανείς ότι το πρόβλημα δεν είναι και πολύ μεγάλο.
Όμως αυτή κρίση με την κατάληψη ελληνικού εδάφους στα σύνορα του Έβρου μετριέται με τη σοβαρότητα και τη διορατικότητα της εξωτερικής μας πολιτικής και το πρόβλημα είναι τεράστιο.
ΟΤΑΝ πρωτοδημοσιεύτηκε η πληροφορία, στις 20 Μαΐου, το ΥΠΕΞ προσπάθησε να πείσει πως το θέμα δεν είναι σοβαρό και βρίσκεται σε διαδικασία διευθέτησης με την τουρκική πλευρά. Η διευθέτηση καθυστερούσε και τα ερωτήματα πολλαπλασιάζονταν στα κοινωνικά μέσα.
ΤΟ ΥΠΕΞ, για να καλύψει τα νότα του, ανακοίνωσε πως προέβη σε διάβημα διαμαρτυρίας στο αντίστοιχο της Τουρκίας, χωρίς να δημοσιοποιηθεί το περιεχόμενο του διαβήματος. Ο υπουργός, φοβούμενος όχι ότι θα χαθεί ελληνικό έδαφος, αλλά πως κινδυνεύει να χάσει τη θέση του σε επικείμενο ανασχηματισμό, το τερμάτισε δηλώνοντας ότι «είναι ντροπή να υιοθετεί κάποιος fake news και να ισχυρίζεται ότι έχει καταληφθεί έδαφος της χώρας από ξένη δύναμη»!
ΔΥΣΤΥΧΩΣ, η σημερινή κυβέρνηση βρίσκεται πολλαπλά εκτεθειμένη και μόνιμα αιφνιδιασμένη! Την ίδια επικίνδυνα φοβική στάση κράτησε όταν οι Τούρκοι μπήκαν παράνομα σε κυπριακή ΑΟΖ αλλά και αιγιαλίτιδα ζώνη. “Κατά λάθος” είπαν. Τα πλοία τους «τα παρέσυρε ο αέρας»!
ΣΤΑΣΗ μηδενισμού κράτησαν όλη την αντιπολιτευτική περίοδο στην κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ καταγγέλλοντας τους πάντες και τα πάντα στα εθνικά θέματα. Η «προδοτική» Συμφωνία των Πρεσπών, με τη μοναδική χώρα των Βαλκανίων που θα μπορούσε να γίνει στενός σύμμαχος και εταίρος, χρησιμοποιήθηκε για να θυμώσει και να ξεγελάσει τον ελληνικό λαό.
ΚΑΙ ΜΟΛΙΣ η εξουσία… έπεσε στην αγκαλιά τους, η «προδοτική» συμφωνία έπαψε να είναι προδοτική! Πορεύονται μόνοι τους, χωρίς να ενημερώνουν και να διαβουλεύονται, αλλά απαιτούν, μόλις στριμωχτούν, πνεύμα ομοψυχίας! Και δείγμα ομοψυχίας είναι να διώκουν τον Παπαγγελόπουλο για να διαγράψουν τις ευθύνες τους στο τεράστιο σκάνδαλο Novartis!
ΤΟ ΘΕΜΑ λοιπόν δεν είναι μόνο το «οικόπεδο» στα σύνορα. Το θέμα είναι ότι η Άγκυρα συστηματικά επιχειρεί να ακυρώσει στην πράξη τη Συμφωνία της Λωζάννης. Και το συγκεκριμένο έδαφος επιχείρησαν να το οικειοποιηθούν άλλες δύο φορές. Μία το 1978 και μία το 2012, χωρίς επιτυχία τότε. Τα κατάφεραν τελικά τώρα! Και φταίμε εμείς που ανησυχούμε;
Πηγή: Αυγή
