Για την επόμενη μέρα, μετά την υγειονομική κρίση, τις επιπτώσεις στις εργασιακές σχέσεις και τη στήριξη των επιχειρήσεων, τοποθετήθηκε ο Σωκράτης Βαρδάκης:
«Η πανδημία Covid-19, δημιούργησε μεγάλες προκλήσεις σε παγκόσμιο επίπεδο, αλλάζοντας τα δεδομένα, όπως τα ξέραμε, μέχρι σήμερα, σε όλους τους τομείς, εγκαθιδρύοντας μια νέα κατάσταση πραγμάτων. Σε εθνικό επίπεδο, επιβεβαίωσε με τον χειρότερο τρόπο, ότι μέσα σε αυτή την κανονικότητα, δύναται να χωρέσουν «εκπτώσεις» σε κοινωνικά δικαιώματα. Η υγειονομική κρίση έπληξε δημόσια αγαθά, όπως την υγεία, την παιδεία, αλλά και το φυσικό περιβάλλον, στο οποίο ζούμε και δρούμε.
Μεγάλο πλήγμα δέχτηκε και η εργασία. Τα προβλήματα που δημιουργήθηκαν στο εργατικό δυναμικό της χώρας εξαιτίας της πανδημίας, είναι μεγάλα και τα μέτρα της κυβέρνησης απείχαν πολύ από τις πραγματικές ανάγκες. Χιλιάδες εργαζόμενοι βρέθηκαν εκτός ομπρέλας προστασίας, αντιμετωπίζοντας ακόμα και βιοποριστικό πρόβλημα. Η μη κάλυψη μισθών και ασφαλιστικών εισφορών των εργαζομένων, που επλήγησαν, στο σύνολό τους, αντ’ αυτού το «βοήθημα» που εκβιαστικά συνδέθηκε με αναστολές συμβάσεων εργασίας, αλλά και η εφαρμογή του συστήματος της εκ περιτροπής εργασίας, εκ μέρους μεγάλης μερίδας επιχειρήσεων, προδιαγράφουν την υποβάθμιση της εργασίας, εδραιώνοντας έτσι πολιτικές εργασιακής ζούγκλας.
Η ουσιαστική στήριξη των επιχειρήσεων και του κόσμου της εργασίας δεν ήρθε ποτέ. Η επόμενη μέρα δυστυχώς δεν βρίσκει τους εργαζόμενους όρθιους. Οι εργασιακές σχέσεις απειλούνται. Η υγειονομική κρίση έχει θέσει σε κίνδυνο τα εισοδήματα και τις θέσεις των εργαζομένων. Σύμφωνα με έκθεση του Διεθνούς Οργανισμού Εργασίας των Ηνωμένων Εθνών, η πανδημία θα μπορούσε να οδηγήσει σε ανεργία υψηλότερη και από εκείνην που προκάλεσε η παγκόσμια οικονομική κρίση του 2008, καθώς υπολογίζεται ότι έως και 25 εκατ. θέσεις εργασίας μπορούν να χαθούν, ως αποτέλεσμα του κορονοϊού.
Οι τομείς που επλήγησαν περισσότερο μείωσαν ήδη ή θα μειώσουν τους εργαζομένους τους, προδιαγράφοντας ένα δυσοίωνο παρόν και ένα ζοφερό μέλλον. Οι επιπτώσεις του φαινομένου στον ελληνικό τουρισμό, για παράδειγμα, τομέα καθοριστικής σημασίας για την ανάπτυξη της εγχώριας οικονομίας θα είναι δραματικές. Τα εφιαλτικά σενάρια κάνουν λόγο για κατακόρυφη μείωση του τζίρου των επιχειρήσεων του κλάδου και αντίστοιχα απώλεια θέσεων απασχόλησης, που δημιουργούνται κάθε χρόνο για τις ανάγκες των επιχειρήσεων.
Σε συνέχεια όλων αυτών έρχεται να προστεθεί το πάγωμα, για όλο το έτος, της αύξησης του κατώτατου μισθού. Η ΝΔ συνεχίζει τις εμμονές της, μέσω των θέσεών της, που είναι ταυτόσημες του συντηρητισμού και νεοφιλελευθερισμού. Εμμονές, οι οποίες θα έχουν τραγικό αντίκτυπο στην κοινωνία. Και είναι απολύτως αναμενόμενο, για μια Κυβέρνηση, που το 2012, με δικούς της νόμους, διαμορφώθηκε ο κατώτατος μισθός και το ημερομίσθιο για τους εργαζόμενους στον ιδιωτικό τομέα, μειωμένος ανάλογα με την ηλικία των εργαζόμενων, να προφασίζεται την πανδημία για να κάνει πράξη τις πολιτικές της. Πολιτικές που τις είχε ξαναυιοθετήσει στο παρελθόν και οι οποίες αποδεδειγμένα, ούτε προοπτικές ανταγωνιστικότητας δημιούργησαν, ούτε θέσεις εργασίας, αλλά αντιθέτως αφήνουν τους εργαζόμενους εκτεθειμένους και απροστάτευτους, ελαστικοποιούν τις εργασιακές σχέσεις και εξαφανίζουν τα εργασιακά δικαιώματα.
Καμία αξιοπρέπεια των εργαζομένων δεν είναι αποδεκτή και καμία ολοκληρωμένη προστασία δεν θα εξυπηρετούσε τα συμφέροντα που θέλουν τον εργαζόμενο χωρίς όπλα απέναντι σε φαινόμενα εργοδοτικής αυθαιρεσίας, κοινώς, αντικείμενο εκμετάλλευσης. Αντιθέτως η πλήρης επισφάλεια του κόσμου της εργασίας, αρκεί για να πετύχουν οι νεοφιλελεύθερες συνταγές, που στοχεύουν σε καταστρατήγηση εργασιακών δικαιωμάτων, μειώσεις μισθών, ελαστικοποίηση της εργασίας.
Τα περιορισμένα και ευέλικτα πλαίσια εργασίας, που εφαρμόστηκαν στο πλαίσιο της λήψης προληπτικών μέτρων για την αντιμετώπιση των επιπτώσεων του ιού, φαίνεται να εδραιώνονται για τα καλά και να μετατρέπονται σε κανόνα. Ευέλικτα πλαίσια, τα οποία, ο κόσμος της εργασίας στην Ελλάδα, βίωσε με τον πιο σκληρό τρόπο στο πετσί του ,την περίοδο της οικονομικής κρίσης και είναι ως επί το πλείστον σε βάρος των δικαιωμάτων και των εισοδημάτων του.
Για να υπάρξει προοπτική θα πρέπει να υπάρξει σεβασμός των δικαιωμάτων των εργαζομένων, υποστήριξη των εισοδημάτων και των θέσεων εργασίας. Δεν πρέπει να ξεχνάμε, ότι στις δύσκολες ώρες, που περάσαμε, οι εργαζόμενοι ήταν αυτοί που με αυταπάρνηση στήριξαν το κοινωνικό σύνολο. Οι ήρωες της καθημερινότητας, οι εργαζόμενοι στην υγεία, στις υπηρεσίες διανομής, σε όλα τα καταστήματα τροφίμων, οι εργαζόμενοι στον τομέα της καθαριότητας, όλοι οι εργαζόμενοι, οι οποίοι δεν πρέπει να θεωρούνται και να αντιμετωπίζονται ως αναλώσιμοι, αλλά ως ουσιαστικός παράγοντας ανάπτυξης της οικονομίας, οι πληγές της οποίας, αν δε ληφθούν βέλτιστες πρακτικές, θα αργήσουν πολύ να επουλωθούν.
Η θωράκιση των εργασιακών δικαιωμάτων, πιο αναγκαία από ποτέ!»
