Πριν καλά – καλά τελειώσει η καραντίνα, η εικόνα του Μωυσή, την οποία με τόσο κόπο φιλοτεχνούσαν τα ΜΜΕ το προηγούμενο διάστημα, άρχισε ήδη να ξεθωριάζει. Διότι, όσο επανέρχεται η κανονικότητα, τόσο γίνεται καθαρό για ποιους δουλεύουν ο Κ. Μητσοτάκης και η κυβέρνησή του.
Προφανής επιδίωξη του πρωθυπουργού και του Κ. Χατζηδάκη ήταν να περάσει το περιβαλλοντικό νομοσχέδιο με τον κόσμο κλεισμένο στο σπίτι του, να κρέμεται από τα χείλη του Τσιόδρα.
Έτσι θα έκλειναν όλες οι κανονισμένες μπίζνες, είτε αφορούν κυκλώπεια αιολικά πάρκα, είτε εξορύξεις σε προστατευόμενες περιοχές, είτε την ασυδοσία της Ελληνικός Χρυσός, είτε φωτογραφικές διευκολύνσεις από εδώ κι από εκεί.
Το έκτρωμα αυτό είναι αντίθετο με κάθε ίχνος περιβαλλοντικής συνείδησης. Οι πάντες ξεσηκώθηκαν. Και ο Κ. Χατζηδάκης αναγκάστηκε να καταφύγει σε δικαιολογίες υποτιμητικές όχι μόνο για τη νοημοσύνη του κόσμου, αλλά και για τη δική του πολιτική αξιοπρέπεια.
Στον πολιτισμό 12.000 εργαζόμενοι βρίσκονται σε απελπιστική κατάσταση. Και η κυβέρνηση όχι απλώς δεν έχει σχέδιο για τη στήριξή τους, αλλά παραπαίει από ανοησία σε ανοησία.
Ο Κ. Μητσοτάκης εξήγγειλε στη Βουλή το τίποτα, η Λ. Μενδώνη βγήκε να το τεκμηριώσει κιόλας και ο Στ. Πέτσας εξόργισε ακόμα περισσότερο παρουσιάζοντας κάτι ημίμετρα ως στοχευμένη πολιτική.
Και είναι τουλάχιστον σκάνδαλο να αρνούνται να στηρίξουν τους ανθρώπους αυτούς όταν χωρίς αιδώ έσπρωξαν 80 εκατομμύρια στην κλίκα της κατάρτισης και άλλα 20 στα κανάλια. Έτσι επιλέγουν και εδώ να ενισχύσουν τους μεγαλοεπιχειρηματίες του πολιτισμού.
Γιατί να κάνουν κάτι διαφορετικό; Φιλανθρωπικό ίδρυμα είναι; Έχουν να κερδίσουν τίποτα;
Οι άνθρωποι δεν κυβερνάνε. Δουλειές κλείνουν. Ας το καταλάβουμε επιτέλους.
Από το κύριο άρθρο της “Αυγής”
