Μια φορά κι ένα καιρό υπήρχε ένα δημόσιο τηλεοπτικό κανάλι, που το έλεγαν ΕΡΤ, στο οποίο μια κυβέρνηση, παρά την λυσσαλέα αντίδραση τόσο των εργαζομένων σ αυτό, όσο και των πολιτών, έβαλε λουκέτο.
Ήρθε μια άλλη κυβέρνηση και το κανάλι που η προηγούμενη κυβέρνηση είχε κλείσει, το άνοιξε, κι από τότε μέχρι σήμερα, αυτό λειτουργεί.
Αλλά η κυβέρνηση ξανάλλαξε, και ήρθε στην εξουσία άλλη, από τον πολιτικό χώρο εκείνη που το είχε κλείσει.
Αυτή τη φορά δεν τόλμησε να διανοηθεί να του βάλει λουκέτο.
Βλέπω όμως ότι και το κανάλι ξέχασε αυτά που είχαν γίνει, και σήμερα, να πρωτοστατεί στην προπαγάνδα για την προβολή της κυβέρνησης, που του είχε βάλει λουκέτο.
Αλλά, και η κυβέρνηση, σαν να μην είχε ποτέ συμβεί τίποτα, ξέχασε το κλείσιμο του καναλιού, και δεν μιλεί καθόλου για το λουκέτο που είχε επιβάλλει τότε. Ομως, αν σήμερα θεωρεί ότι ήταν λάθος το λουκέτο στην ΕΡΤ, ποτέ δεν ζήτησε συγγνώμη ούτε από τον Ελληνικό Λαό, ούτε και από τους εργαζόμενους σ αυτό, ούτε κι ένοιωσε την υποχρέωση να απολογηθεί γι αυτή την αντιδημοκρατική της ενέργεια και το φίμωμα ενός δημόσιου μέσου ενημέρωσης.
Βλέποντας την συμβολική “συναυλία” της Συμφωνικής Ορχήστρας της ΕΡΤ” στον Ευαγγελισμό, αναλογίστηκα, αν δεν υπήρχε η ΕΡΤ, με όσα αυτή εκπροσωπεί και τις δραστηριότητες της, ποιός θα έλεγε το ευχαριστώ στους εργαζόμενους στην υγεία;
Α.Μ.
Ηράκλειο
