1. Μερικοί, με αφορμή την πανδημία και τα οικονομικά προβλήματα που θα φέρει την επόμενη μέρα, κάνουν λόγο για το τέλος του νεοφιλελευθερισμού. Συμμερίζεστε την αισιοδοξία τους;
Δυστυχώς, όχι. Τα τεράστια προβλήματα και η βαρβαρότητα, που ζούμε, οφείλεται σε αυτόν καθεαυτόν στον καπιταλιστικό δρόμο ανάπτυξης και όχι σε ένα μοντέλο διαχείρισης. Άλλωστε βλέπουμε ότι τόσο σε χώρες με νεοφιλελεύθερες, δεξιές κυβερνήσεις, όσο και σε χώρες με σοσιαλδημοκρατικές, όπως η Ισπανία, χιλιάδες άνθρωποι στερήθηκαν ένα κρεβάτι σε ΜΕΘ και γιατροί αναγκάστηκαν να επιλέξουν ποιος θα ζήσει. Σήμερα σ’ αυτές τις χώρες, εργάτες με κίνδυνο να νοσήσουν, επιστρέφουν στη δουλειά για να μην πληγεί κι άλλο η καπιταλιστική οικονομία. Αυτή είναι βαρβαρότητα! Και όσοι αυτή τη βαρβαρότητα τη χρεώνουν αποκλειστικά στο νεοφιλελευθερισμό, είναι γιατί θέλουν να ξαναζεστάνουν την ξινισμένη σούπα ότι ο καπιταλισμός μπορεί να γιατρευτεί και να εξανθρωπιστεί. Μοναδική επιθυμητή λύση είναι η οριστική αντικατάστασή του από ένα ανώτερο κοινωνικό σύστημα που θα έχει στο επίκεντρο τις λαϊκές ανάγκες, το σοσιαλισμό. Αυτή είναι η πολύτιμη πείρα και αυτής της περιόδου κι απ’ αυτό προκύπτει η δική μας αισιοδοξία.
2. Οφείλετε πάντως να παραδεχτείτε ότι συντηρητικές κυβερνήσεις και νεοφιλελεύθεροι στοχαστές γλείφουν εκεί που μέχρι τώρα έφτυναν. Αποθεώνουν τα δημόσια συστήματα υγείας, αναγνωρίζουν το ρόλο του κράτους και έχουν φτάσει στο σημείο να προτείνουν εθνικοποιήσεις και επιτάξεις. Αλλάζουν προτεραιότητες ή μεταμφιέζονται σε υπηρέτες των λαϊκών μαζών και μόλις ο κίνδυνος περάσει θα επιστρέψουμε στη γνωστή καπιταλιστική κανονικότητα;
Ισχύουν και τα δύο που αναφέρετε. Για να πούμε όμως και “του στραβού το δίκιο” ισχύει και το ανάποδο: Και σοσιαλδημοκρατικές, δήθεν “αριστερές” κυβερνήσεις δεν “έγλειψαν” εκεί που μέχρι πριν “έφτυναν”; Όταν εφάρμοζαν μνημόνια; Όταν περνούσαν αντεργατικά μέτρα; Όταν έκαναν ιδιωτικοποιήσεις; Τι αποδεικνύουν όλα αυτά; Πως το μείγμα αστικής διαχείρισης, που επιλέγεται κάθε φορά, δεν καθορίζεται από τις ιδιαίτερες πολιτικές απόψεις κάθε ξεχωριστής τέτοιας κυβέρνησης, αλλά από τις ανάγκες και τις προτεραιότητες του κεφαλαίου, σε μια δεδομένη στιγμή. Η ιστορία είναι γεμάτη τέτοια παραδείγματα. Για αυτό το λόγο βλέπουμε νεοφιλελεύθερες κυβερνήσεις να εφαρμόζουν πιο επεκτατική πολιτική, στην οποία πριν ασκούσαν κριτική, όπως η ΝΔ στη χώρα μας, αλλά και σοσιαλδημοκρατικές δυνάμεις, όπως ο ΣΥΡΙΖΑ, να έχουν εφαρμόσει περιοριστικές πολιτικές τις οποίες δήθεν αντιπάλευαν. Δυστυχώς όμως ο παρονομαστής είναι πάντα ίδιος: Η διαχείριση των αδιεξόδων του καπιταλισμού. Και ο καπιταλισμός δεν απειλείται ούτε όταν παίρνεις από τους καπιταλιστές επιχειρήσεις για να τους τις γυρίσεις πίσω αργότερα απαλλαγμένες από χρέη, ούτε όταν μιλάς για μια ψευδεπίγραφη “επίταξη” με κύρια έγνοια πως θα αποζημιώσεις αδρά τους κλινικάρχες.
3. Πολλοί, ακόμη και διεθνείς οργανισμοί, συγκρίνουν την παρούσα κρίση όχι με την κρίση του 2010, αλλά με την κρίση του 1929. Τι πρέπει, κατά την εκτίμηση σας, να περιμένουμε ως προς την έκταση της ζημιάς στην οικονομία και στην απασχόληση;
Η κρίση θα είναι μάλλον μεγάλη και η πανδημία λειτουργεί βασικά ως καταλύτης πάνω σε σοβαρά προβλήματα που προϋπήρχαν στην παγκόσμια κι ευρωπαϊκή οικονομία. Οι κίνδυνοι βέβαια για την ελληνική οικονομία είναι ακόμα μεγαλύτεροι λόγω και της μεγάλης εξάρτησης της από τον τουρισμό και τη ναυτιλία, γενικότερα τις μεταφορές, που όλες οι κυβερνήσεις είχαν κάνει σημαία τους, γιατί αυτό επέβαλλαν οι ιεραρχήσεις τους και οι δεσμεύσεις της ΕΕ. Ο λαός μας με την πείρα της κρίσης του 2010, αντί να περιμένει το νέο κύμα φτώχειας, ανεργίας, κατεδάφισης των δικαιωμάτων, χρειάζεται να συμμετέχει δραστήρια στον αγώνα για να μην πληρώσει πάλι τα σπασμένα κι αυτής της κρίσης. Κυρίως χρειάζεται να σκεφτεί και να δράσει έξω από τα καθιερωμένα πλαίσια του σημερινού χρεοκοπημένου συστήματος και των συμμαχιών τύπου ΕΕ, που για μια ακόμη φορά δείχνουν τον αποκρουστικό τους χαρακτήρα.
4. Νομίζετε ότι τα μέτρα εγκλεισμού και ο αναγκαστικός περιορισμός δικαιωμάτων και ελευθεριών είναι πιθανόν να εθίσουν τους πολίτες σε λογικές αυταρχικής διοίκησης;
Ακριβώς για να μην νομιμοποιηθούν τέτοιες πρακτικές, εμείς δεν αναστείλαμε τη δράση μας, αλλά την προσαρμόσαμε στις ειδικές συνθήκες, βάζοντας στο επίκεντρο την προστασία της ζωής και των δικαιωμάτων των εργαζομένων. Σε συνθήκες απαγόρευσης των συναθροίσεων οργανώθηκαν, με όλα τα απαραίτητα μέτρα, δύο Πανελλαδικές Δράσεις, μία στα νοσοκομεία και μία στα σούπερ μάρκετ, όπου τα καλυμμένα στόματα απέδειξαν πως έχουν φωνή και διεκδικούν, παρά το σιωπητήριο που ήθελε να επιβάλλει η κυβέρνηση της ΝΔ. Σε συνθήκες αναγκαστικών περιοριστικών μέτρων οι δυνάμεις του ΚΚΕ πρωτοστάτησαν για να ακυρωθούν απολύσεις όπως στο αεροδρόμιο, για να αποτραπεί ο συνωστισμός και να δοθούν μέσα προστασίας, όπως για παράδειγμα στους εργαζόμενους στα τηλεφωνικά κέντρα, αλλά και σε δεκάδες ακόμα εργοστάσια και άλλους χώρους δουλειάς. Σ’ αυτές τις συνθήκες μαζεύτηκαν περισσότερες από 1000 υπογραφές ανθρώπων του πολιτισμού, πάνω από 700 υπογραφές πανεπιστημιακών που ένωσαν τη φωνή τους με τους υγειονομικούς στα νοσοκομεία, με τους εργαζομένους στους χώρους δουλειάς. Και συνεχίζουμε γιατί οι εργαζόμενοι κάποια στιγμή θα βγουν από το σπίτι τους, το κύριο όμως είναι να βγουν και στην πάλη για να κερδίσουν τη ζωή τους και το μέλλον που τους αξίζει.
5. Τρία κόμματα της αντιπολίτευσης έχουν προτείνει σύγκληση του συμβουλίου πολιτικών αρχηγών. Το ΚΚΕ τι λέει;
Όσο μπορώ να θυμηθώ, ποτέ και για κανένα ζήτημα, η σύγκληση του συμβουλίου των πολιτικών αρχηγών δεν συνέβαλε στο να δοθεί λύση προς όφελος του λαού. Το μόνο που κάνει, είναι να επιβεβαιώνει κάθε φορά τη στρατηγική ομοψυχία και συμπόρευση κομμάτων, όπως η ΝΔ, ο ΣΥΡΙΖΑ, το ΚΙΝΑΛ και άλλα, όπως είχε γίνει με το τρίτο μνημόνιο. Δεν αποκλείουμε κάτι τέτοιο να επαναληφθεί. Ωστόσο, δε θεωρούμε ότι για κάτι τέτοιο χρειάζονται στρογγυλά τραπέζια υπό την Πρόεδρο της Δημοκρατίας και κοινά ανακοινωθέντα. Άλλωστε οι συγκλίσεις αυτών των κομμάτων περπατάνε στην πράξη. Από τις επικίνδυνες σχέσεις με τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ, τη διαχείριση του προσφυγικού – μεταναστευτικού, μέχρι την ίδια τη διαχείριση της πανδημίας που φανέρωσε τη γύμνια της δημόσιου συστήματος υγείας. Ο λαός μας που βασανίζεται κάθε μέρα από αυτή την πολιτική, έχει κουραστεί να ακούει πως ο ΣΥΡΙΖΑ «στηρίζει, βάζει πλάτη», το ίδιο και το ΚΙΝΑΛ.
6. Πως ακούτε τα σενάρια για πρόωρες εκλογές το φθινόπωρο;
Κάθε επιλογή που έχει μπροστά της η ΝΔ, ακόμα και αυτή των πρόωρων εκλογών, στόχο θα έχει να νομιμοποιήσει τα αντιλαϊκά μέτρα ενόψει της νέας κρίσης. Το έδαφος έχει ήδη προετοιμαστεί, αφού στο όνομα της πανδημίας με τις Πράξεις Νομοθετικού Περιερχομένου επιβλήθηκαν μέτρα, αξιώσεις του ΣΕΒ, με το βλέμμα στραμμένο στην επόμενη μέρα. Επιλογή όμως έχει και ο λαός. Κι αυτή δεν μπορεί να είναι να πληρώνει για να την σκαπουλάρουν ξανά οι εκμεταλλευτές του, όπως συνέβη με όλες τις μέχρι σήμερα κυβερνήσεις «δεξιές», «κεντροδεξιές», «κεντροαριστερές», αλλά να δυναμώσει το ΚΚΕ, το μόνο κόμμα που έχει επεξεργασμένη πολιτική πρόταση, για να βγει ο λαός όρθιος και δυνατός από την πανδημία και την κρίση, για να σπάσει επιτέλους αυτός ο φαύλος κύκλος των συνεχών αδιεξόδων.
