Καταθέτει μήνυση για αυθαιρεσία , ξυλοδαρμό, βασανιστήρια, στέρηση βασικών ανθρώπινων δικαιωμάτων και κατάχρηση εξουσίας.
Την συμπεριφορά αστυνομικών της Ιεράπετρας καταγγέλλει 25χρονος Γεραπετρίτης καταθέτοντας μηνυτήρια αναφορά για αυθαιρεσία , ξυλοδαρμό, βασανιστήρια, στέρηση βασικών ανθρώπινων δικαιωμάτων και κατάχρηση εξουσίας.
«Μηνυτήρια αναφορά και καταγγελία για αστυνομική αυθαιρεσία , ξυλοδαρμό, βασανιστήρια, στέρηση βασικών ανθρώπινων δικαιωμάτων και κατάχρηση εξουσίας από την αστυνομική διεύθυνση Ιεράπετρας.
Λέγομαι Γιάννης είμαι 25 ετών , κάτοικος Ιεράπετρας. Τα ξημερώματα της 13ης Απριλίου 2020 ημέρα Δευτέρα και ώρα 04.00 κουρασμένοι από την πολυήμερη παραμονή στο σπίτι και με συμπτώματα αυπνίας αποφασίσαμε με την κοπέλα μου να πάμε για περίπατο στη μεγάλη παραλία. κρατούσαμε ένα σνακ και λίγο αργότερα βρεθήκαμε στο σπίτι που πέρασα τα παιδικά μου χρόνια στο Κουτσουνάρι και περιμέναμε να δούμε την ανατολή του ηλίου. Απέναντι στο ξενοδοχείο που χτίζεται από την TUI Robinson, είδαμε φώτα , έναν νεαρό νυχτοφύλακα και αποφασίσαμε να του μιλήσουμε. Στεκόμενοι στον δημόσιο δρόμο που οδηγεί προς τη θάλασσα, στην έξοδο του εργοταξίου, οι τρεις μας πιάσαμε συζήτηση, ο νυχτοφύλακας ήταν ένας νεαρός φοιτητής του ΤΕΙ Ηρακλείου, κάτοικος Ιεράπετρας που δούλευε για την εταιρία… ώστε να διαφυλάει τα οικοδομικά υλικά του ξενοδοχείου. Λίγο πριν τις 05.30 , η κοπέλα μου που ονομάζεται Ελένη κάτοικος Ιεράπετρας ….επέστρεψε στην οικία μας και εγώ παρέμεινα στο ίδιο σημείο συζητώντας με τον νυχτοφύλακα με σκοπό να επιστρέψω στο σπίτι όπως είπα στην κοπέλα μου μόλις ξημερώσει. Στις 06.00 ήρθε μια γυναίκα…. η οποία επίσης δούλευε για την …. Για αλλαγή βάρδιας η οποία εκνευρίστηκε από την εκεί παρουσία μου και παρότι της εξήγησα ότι απλά συζητάμε και βρίσκομαι στον δημόσιο δρόμο εκτός εργοταξίου, κάλεσε υποθέτω, την αστυνομία. Σε σύντομο χρόνο ήρθε ένα περιπολικό με μια αστυνομικό ονόματι…. και έναν ακόμη υπάλληλο που φαινόταν 55-60 ετών. Τους είπα το όνομά μου , μου ζήτησαν ταυτότητα την οποία δεν είχα επάνω μου γιατί ήταν στην τσάντα της κοπέλας μου και επίσης μου ζήτησαν sms εξόδου αλλά δεν είχα μαζί μου ούτε τηλέφωνο. Μου είπαν θα μου κόψουν πρόστιμο και τους είπα : εντάξει να μου βάλετε πρόστιμο΄΄ σε κλίμα απόλυτης ηρεμίας, ξαφνικά η αστυνομικός ….. μου είπε να μπω στο περιπολικό και μπήκα οικειοθελώς. Φαντάστηκα ότι ίσως χρειαζόταν κάποια χαρτιά από το τμήμα για να μου αποδώσει το πρόστιμο. Στη διαδρομή επικράτησε απόλυτη ηρεμία και κανείς μας δεν είπε τίποτα. Έξω από το αστυνομικό τμήμα Ιεράπετρας βγήκα από το περιπολικό και έκατσα ακίνητος στην είσοδο περιμένοντας να μου επιβληθεί τι πρόστιμο , να μου δοθεί κάποια απόδειξη ή χαρτί και να φύγω. Ήρθε ένας τρίτος αστυνομικός που φορούσε τη γαλάζια στολή της αστυνομίας και μου είπαν και οι τρεις τους ξαφνικά με άγρια φωνή πάμε προς τα πάνω, πήγα μέχρι την πόρτα αλλά αναγνωρίζοντας ότι η διάθεσή τους ήταν εξαιρετικά και αναίτια επιθετική φοβήθηκαν να πάω πάνω και τους είπα ΄΄ αφού σας έχω πει το ονοματεπώνυμό μου, ποιος είμαι απλά δώστε μου το πρόστιμο και να φύγω΄΄. Τους είπα αν θέλουν να το συζητήσουμε περαιτέρω και αρνήθηκα να πάω επάνω. Εκείνοι με έσπρωξαν και οι τρεις τους πέφτοντας στο πάτωμα χτύπησα το κεφάλι μου στον κάθετο εξωτερικό τοίχο , ζαλίστηκα και έκατσα σε ένα άσπρο ξύλινο κουτί που βρισκόταν στην είσοδο. Εκείνοι φώναζαν ΄΄ πάρτε το 100΄΄. Αμέσως ήρθαν δυο άτομα. Ο πρώτος φορούσε πολιτικά ρούχα , τζιν μπλούζα t shirt πολο τύπου με γιακά σκούρο μπλε χρώμα με λίγο άσπρο μέσα, ρολόι στο αριστερό χέρι πολύ κοντό ξυρισμένα μαλλιά και κοντά γένια. Ο δεύτερος φορούσε κάλυμμα μαύρο υφασμάτινο στο πρόσωπο πράσινα μάτια , πυκνά φρύδια, μαύρα κοντά μαλλιά, με στολή σκούρου χρώματος, είχε ασημί πιστόλι, διαγώνια κατά μήκος του στήθους και άλλο ένα πιστόλι στο γοφό. Όλοι μαζί άρχισαν να με χτυπάνε με γροθιές και κλωτσιές , εγώ κουλουριάστηκα στο έδαφος και φώναζα ΄΄ βοήθεια΄΄ . ΄΄Βάλτε μου πρόστιμο και αφήστε με ήσυχο, τι σας έκανα. Αυτοί με έβριζαν την ώρα που με χτύπαγαν΄΄ θα σε σκοτώσουμε ρε μ…νο, α…ι, π..ς γιε, …….. . Εγώ έκλαιγα και τους έλεγα ΄΄ αφήστε με ήσυχο ΄΄ χωρίς επιθετικότητα εναντίον τους. ήμουν στο έδαφος και είχα μαζέψει χέρια και πόδια σε αμυντική στάση. Η αστυνομικός…. Με τα κοντά ξανθά μαλλιά κουρεμένα καρφάκια , μαζί με εκείνον που φόραγε πολιτικά ρούχα προσπάθησαν να μου βάλουν χειροπέδες στα χέρια πίσω από την πλάτη και στα πόδια. Εγώ άφηνα το σώμα μου να πέφτει κάτω εκείνοι δεν μπορούσαν να κλείσουν τις χειροπέδες, αγρίεψαν περισσότερο , ξεκίνησαν εκ νέου ξυλοδαρμό έλεγαν ΄΄ σηκώστε τον π….η να τον πάμε πάνω΄΄. Έκλεισαν τις χειροπέδες στα χέρια και στα πόδια, με κουβάλησαν όλοι μαζί στον πρώτο όροφο με πήγαν σηκωτό στο κρατητήριο και έτσι οριζόντιο που με σήκωσαν σαν ψάρι από τα χέρια και τα πόδια , με πέταξαν από ψηλά μέσα στο κρατητήριο στο πάτωμα και θυμάμαι τον οξύ πόνο που ένιωσα στον δεξιό ώμο. . εκεί ξεκίνησε η κόλαση, βρέθηκα σε μια ζώνη ΄που δεν επικρατούσε νόμος , άρχισαν να με χτυπάνε όλοι μαζί με γροθιές και κλωτσιές στο πρόσωπο στο λαιμό , στο κεφάλι , στα πλευρά , στα πόδια , στην πλάτη. Τα πέντε άτομα που με είχαν σηκώσει νόμιζα ότι δεν θα βγω ζωντανός. Έσφιξα τα δόντια μου και κάποια στιγμή έκλεισα τα μάτια μου εν μέσω γρονθοκοπημάτων.
Με χτύπησαν με γροθιά στο πρόσωπο στο δεξί μου μάτι. Κλωτσιές στους κροτάφους και στο κεφάλι , στο αριστερό μηννίγι , στην κοιλιά στα πόδια, στους ώμους στην πλάτη , στον αυχένα. Μόλις σταμάτησαν τους φώναζα κλαίγοντας΄΄ τι θα κάνετε στο τέλος θα με σκοτώσετε; ‘’ . όση ώρα διήρκησε ο ξυλοδαρμός με έβριζαν χυδαία και στο τέλος ενώ πήγαν να φύγουν ξαναγύρισε ο αστυνομικός που φορούσε το πολο μπλουζάκι και το μεγάλο ρολόι γα να συνεχίσει το γρονθοκόπημα βρίζοντας και με αγριότερη διάθεση. Παρενέβει ο 55 ρης αστυνομικός που με είχε μεταφέρει με το αμάξι του φώναζε΄΄ αστονε γιατί θα βρεις τον μπελά σου, μην συνεχίσεις΄΄. Από τα χτυπήματα στο πρόσωπο αλλεπάλληλα και δυνατά δάγκωσα τη γλώσσα μου και τώρα την ένιωθα να αιμορραγεί. Τα ρούχα μου σκίστηκαν την ώρα του ξυλοδαρμού και ήταν πια κουρελιασμένα. Στο κρατητήριο βρισκόταν ένας κρατούμενος και σκέφτηκα ότι αν εκείνος δεν βρισκόταν εκεί μάρτυρας του ξυλοδαρμού νομίζω ή θα με σκοτώνανε ή θα με βγάζανε αναίσθητο ή ανάπηρο. Κατόπιν άρχισα να ζητάω να με αφήσουν να πάρω τηλέφωνο και να παρακαλάω να μου δώσουν νερό. Φώναζα επανειλημμένα για τηλέφωνο και νερό από τότε που σταμάτησε ο ξυλοδαρμός μέχρι το μεσημέρι τους φώναζα ΄΄ καταπατάτε τα δικαιώματά μου΄΄.
Από πάνω μου έτσι όπως βρισκόμουν στο πάτωμα δεμένος με χειροπέδες σε χέρια και σε πόδια υπήρχε ένα παράθυρο. Φώναζα επί ώρες ΄΄ βοήθεια΄΄ μήπως με ακούσει παρ΄ελπίδα κάποιος περαστικός. Επί ώρες φώναζα για νερό και κάποια στιγμή η αστυνόμος μου είπε ΄΄ απαγορεύεται το νερό΄΄. Απογοητεύτηκα τόσο πολύ τότε ώστε άρχισα να χτυπάω το κεφάλι μου στον τοίχο με στοχο να με λυπηθούν και να με αφήσουν να χρησιμοποιήσω το τηλεφωνο και να πιω νερό. Ήρθε ένας αστυνομικός με χαμηλά πεσμένα μάτια μεγάλες βλεφαρίδες , μεγάλο μέτωπο, σκούρα μάτια, μαύρα μαλλιά, με μπλουζάκι σκούρο χρώμα τύπου πολο, κοντομάνικο , με τράβηξε από τα μαλλιά και μου χτύπησε το κεφάλι στον τοίχο και με κράταγε από τα μαλλιά όση ώρα ένας ακόμη αστυνομικός στης ομάδας Διας μου έβαλε κράνος στο κεφάλι. Ο τελευταίος είχε το σηματάκι της ομάδας Διας στον ώμο , κοντός σε ύψος , σκούρα μαύρα μαλλιά , πυκνά σκούρα φρύδια, γύρω στα 30-35 σε ηλικία με μακρυμάνικη ολόκληρη τη στολή. Με το κράνος δεν μπορούσα να αναπνεύσω και κατάφερα να το βγάλω χρησιμοποιώντας τα γόνατά μου. Οι δυο προαναφερθείς αστυνομικοί ξαναήρθαν μέσα με τράβηξαν από τα μαλλιά και έσπρωξαν το σώμα μου στον τοίχο, μου το ξαναέβαλαν και το ασφάλισαν γύρω από το στόμα μου. Τους είπα ΄΄ ξεκλειδώστε τις χειροπέδες στα χέρια να μπορέσω να πάω στο νιπτήρα να πιω νερό. Ο ΄΄55ρης΄΄ αστυνομικός μου είπε ΄΄ να ο νιπτήρας ΄΄ και η αστυνομικός που είχε δυο στραβά μπροστινά δόντια είπε με χλευασμό ΄΄ ποιος νιπτήρας αφού είναι δεμένος ποδια- χερια ΄΄ και γέλασαν όλοι μαζί. Ενώ εγώ διψούσα δεν μπορούσα να αναπνεύσω, το κράνος ήταν απίστευτα βρώμικο και έμπαινε μέσα στο στόμα μου και τους κοιτουσα αποκαμωμένος. Σαν θύμα που κοιτούσε τον θύτη του για έλεος. Γύρισα προς τον κρατούμενο και του είπα΄΄ δεν μου δίνουν νερό ΄΄ και εκείνσο φοβήθηκε να το κάνει και μου είπε ΄΄ δεν τους βλέπεις ότι είναι αναίσθητοι΄΄. Ο κρατούμενος λεγόταν…. Ηλικίας 45-50 ετών επάγγελμα βοσκός είπε τον κρατούσαν 5 ημέρες για χρέη 2.000 ευρώ. είναι μάρτυρας όλου του βασανισμού που υπέστη στο κρατητήριο. Ήρθε κάποιος να μας κοιτάξει από την πόρτα και τους είπε ΄΄ αφήστε τον δεν σας έχει κάνει τίποτα απλά ήταν λίγο νευρικός γιατί σας φοβάται ΄΄ ΄΄ αφήστε τον ΄΄ . Άρχισα εκ νέου να φωνάζω να με αφήσουν να πάρω τηλέφωνο και να μου δώσουν νερό. Ένας αστυνομικός με κοντά ολόλευκα μαλλιά, παχουλό στρογγυλό πρόσωπο, φρύδια με φορά προς τα κάτω , πολιτικά ρούχα, μεγάλου μεγέθους αυτιά , παχουλός αρκετά μου έλεγε ΄΄ σκάσε΄΄. Όταν σταματούσα μου έλεγε ΄΄ μίλα γιατί δεν μιλάς΄΄ . τους είπα ΄΄ με κρατάτε αιχμάλωτο.΄΄ Δεν έκανα τίποτα δώστε μου να πάρω τηλέφωνο΄΄. Ο αστυνομικός με τα ολόλευκα κοντά μαλλιά μου είπε΄΄ δεν σε κρατάμε αιχμάλωτο όμησρο σε κρατάμε και περιμένουμε τα λύτρα΄΄. Και απευθυνόμενος στους άλλους είπε΄΄ άστον να φωνάζει εδώ θα τον κρατάμε τρεις μέρες να φωνάζει΄΄.
Συνέχιζα να φωνάζω κάτω από το παράθυρο ΄΄βοήθεια με βασανίζουν πονάω ΄΄ και ήρθε ο αστυνομικός ο παχουλός με τα ολόλευκα μαλλιά και τα πολιτικά ρούχα και μου είπε ΄΄ εγώ είμαι τρελός θα σου βάλω τα α….α μου και την ψ…η μου στο στόμα σου ……….΄΄. Φορούσε μια μπλούζα μπεζ με λίγες κόκκινες ρίγες. Τα χρώματα ήταν ξεθωριασμένα, τζιν παντελόνι. Τους φώναζα επί ώρες ‘’ πονάω , οι χειροπέδες είναι πολύ σφιχτές σαν το αίμα στα χέρια και στα πόδια έχουν μουδιάσει, δεν τα αισθάνομαι , έχω ζαλιστεί΄΄. Τα χέρι ακαι τα πόδια είχαν πρηστεί και είχαν γίνει σαν μπάλες. Οι αστυνομικοί μου φώναζαν ΄΄ βούλωστο΄΄ ΄΄ σκάσε΄΄ ΄΄όλοι είναι στο σπίτι τους μέσα κανείς δεν θα σε ακούσει΄΄ ΄΄ θα τα πούμε καλά είσαι στο υπόγειο΄΄. Συνέχιζα να φωνάζω προς το παράθυρο΄΄ βοήθεια είμαι Έλληνας υπήκοος δεν έχω κάνει τίποτα΄΄. Όταν μου είχαν βάλει το κράνος για δεύτερη φορά ο αστυνόμος Διας, ο κοντός, πρότεινε να με δέσουν χέρια με πόδια πίσω από την πλάτη ώστε να είμαι με την κοιλιά κάτω και το πιγούνι στο πάτωμα. Μετά τον ξυλοδαρμό που έγινε τα χαράματα στο κρατητήριο και αφού δεν μου έδιναν να πάρω τηλέφωνο τους είπα με ηρεμία ΄΄ αφήστε με τώρα ας το συζητήσουμε όλο αυτό΄΄. Εκείνοι οι θύτες μου είπαν ΄΄ δεν είναι δικό μας θέμα αλλά του Διοικητή΄΄. Τους ρώτησα ΄΄ πότε θα έρθει ΄΄ απάντησαν ΄΄ σε 10 -20 λεπτά΄΄. Η ώρα πρέπει να ήταν 07.30-08.00 όπως υπολόγιζα. Ζήτησα πολλές φορές να δω τον διοικητή κάτι που δεν έγινε ποτέ. Αν ήταν εκεί πάντως θα είχε ακούσει τα πολύωρα αιτήματά μου για το βασικό δικαίωμα του τηλεφώνου και του νερού τις ύβρεις που είχα υποστεί από τους υπαλλήλους και τα βασανιστήρια που κράτησαν εως το μεσημέρι. Όσο φώναζα για να μου δώσουν να πάρω τηλέφωνο στο κρατητήριο, ένας αστυνομικός κοντός , μαύρα μαλλιά που δεν φορούσε στολή με ρώτησε εάν έχω πα΄ρει ναρκωτικά , αν έχω μεθύσει ή αν έχω πάρει υγρά μπαταρίας. Του αποκρίθηκα κατηγορηματικά ΄΄ όχι΄΄. Κάποια στιγμή ήρθαν να μου χαλαρώσουν τις χειροπέδες αφού φώναζα ότι δεν πήγαινε αίμα στα άκρα μου και ήταν πολύ πρησμένα. Ήταν όμως τόσο σφιχτές , είπαν ότι είχε κολλήσει η κλειδαριά και τελικά με παράτησαν πάλι στο πάτωμα με τις ίδιες σφιχτές χειροπέδες. Φώναζα τα ονόματα του πατέρα μου και της κοπέλα σμου και να με αφήσουν να τους πάρω τηλέφωνο. Ο αστυνομικός που με έβριζε και απειλούσε οτι θα με πνίξει με τα όργανά του με ρώτησε με χλευασμό ΄΄ ποιον θες να πάρεις τηλέφωνο΄΄. Του είπα ΄΄ την κοπέλα μου ΄΄. Εκείνος είπε γελώντας ΄΄ και τι να της πούμε΄΄. Αλλά ουδέποτε με ρώτησε το νούμερο ούτε πήρε κανέναν από τους δικούς μου παρότι δεν υπάρχουν πολλοί…… στην πόλη και όλοι ξέρουν τον πατέρα μου που έχει …… Το μεσημέρι ήρθαν δυο αστυνομικοί , ο ένας από την ομάδα Διας και ο άλλος που είχε κάλυμμα στο πρόσωπο είπαν ΄΄ βγάλτε τις χειροπέδες από τα πόδια΄΄. Εκείνος με το κάλυμμα στο πρόσωπο μου έστριψε απότομα το κεφάλι για να μην δω τα προσωπά τους και μου έλεγε ΄΄ μην κοιτάς ρε΄΄. Τους ρωτούσα που με πάνε, ματαια δεν μου έλεγαν, με έβαλαν στο περιπολικό χωρίς να αντισταθώ ήθελα απλά να τελειώσει όλο αυτό. Φοβήθηκα για το που με πάνε , σε άγνωστο προορισμό χωρίς να έχω ειδοποιήσει κάποιον δικό μου. Με τα πολλά μου έβγαλαν τελικά τις χειροπέδες από τα πόδια. Δεν μπορούσα να περπατήσω , τα αισθανόμουν σαν να μην ήταν δικά μου. Στο περιπολικό μπήκε ο ΄΄55ρης ΄΄ στο τιμόνι. Εγώ πίσω στο κάθισμα δεμένος με τρεις ζώνες και κράνος στο κεφάλι σαν να ήμουν ο Hannibal Lector και με κρατούσαν από τους ώμους και το στήθος για να μην κουνηθώ ρίχνοντας το βάρος του σώματός τους πάνω μου, ο αστυνόμος Διας και ο αστυνόμος με το καλυμμένο πρόσωπο που ήταν και στον αρχικό ξυλοδαρμό στην είσοδο του τμήματος. Τους παρακάλεσα πάλι να μου βγάλουν το κράνος γιατί μου κάλυπτε το στόμα και δεν μπορούσα να αναπνεύσω καλά και πρόσθεσα ότι είναι παράλογο. Εκείνος που είχε το κάλυμμα στο πρόσωπο ξέσπασε άγρα και είπε ΄΄ τίποτα δεν είναι παράλογο΄΄. Από εκείνη τη στιγμή φοβήθηκα να πω κάτι παραπάνω μήπως με ξαναχτυπήσουν. Ήμουν στο έλεος τους. στη διαδρομή ο οδηγός δεν ήξερε πως να οδηγήσει το συγκεκριμένο περιπολικό σαν να το οδηγούσε πρώτη φορά και οι άλλοι δυο από πίσω του έδιναν οδηγίες. Κανένας δεν φορούσε ζώνη. Ο οδηγός κάπνιζε ασταμάτητα κάτι που δυσχέραινε περισσότερο την προσπάθεια να ανασάνω. Έτρεχε ιλιγγιωδώς μέσα στην πόλη πέρασε στον περιφερειακό δρόμο χωρίς να κοιτάξει , κάποιος του κόρναρε γιατί εισήλθαν στο δρόμο ενώ ερχόταν άλλο όχημα. Πάτησε απότομα φρένο και έβαλε ζώνη μόνο ο οδηγός. Είπαν μεταξύ τους ΄΄ θα μας γ….ει ο εισαγγελέας αν αργήσουμε΄΄. ένας άλλος είπε ΄΄ μην ανησυχείς έχουμε πάρει τηλέφωνο δεν θα αργήσουμε΄΄. Σε όλη τη διαδρομή έτρεχαν με τεράστια ταχύτητα με επικίνδυνες προσπεράσεις χωρίς να σταματάνε πουθενά και στο τέλος υπερηφανεύτηκαν ότι κάνανε τη διαδρομή μέχρι τη Νεάπολη σε 38 λεπτά. Στη διαδρομή ήμουν αμίλητος , το ραδιόφωνο έγραφε ότι ήταν σταθμος Madness και εγώ πια αισθανόμουν ότι παρακολουθώ τη ζωή κάποιου άλλου. Στα δικαστήρια στη Νεάπολη δεν μου αφαίρεσαν τις χειροπέδες παρότι το ζήτησα , παρά μόνο όταν μπήκαμε στην εισαγγελέα. Και οι δυο που με κρατούσαν πίσω στο κάθισμα μου είπαν ΄΄ θα μπορούσαμε να σε πάμε στο ψυχιατρείο να σε κλείσουμε εκεί΄΄΄. Συνέχιζαν να με εκφοβίζουν και εγώ τους είπα ήρεμα ΄΄ κοιτάξτε , εσείς με χτυπήσατε χωρίς να έχω κάνει τίποτα, με βασανίσατε , το μάτι μου είναι μπλε και όλο μου το σώμα πονάει, δεν μου δίνατε νερό, δεν με αφήσατε να πάρω δικηγόρο και αυτή τη στιγμή συνεχίζετε να με προσβάλλεται.
Ο ΄΄ 55ρης΄΄ αστυνομικός μου είπε αμέσως δυνατά ΄΄ εγώ δεν σε χτύπησα όμως΄΄ . οι άλλοι δυο είπαν ΄΄ καλά καλά θα δεις τώρα στον εισαγγελέα και θα τα πούμε΄΄. Μπαίνοντας μου είπαν να φορέσω μάσκα, ότι είναι νόμος εγώ τους είπα προτιμώ να μη φορέσω σκεπτόμενος να έχω καθαρό πρόσωπο όταν μιλάω στον εισαγγελέα . η εισαγγελέας που μας άκουσε είπε ότι δεν είναι νόμος η μάσκα αλλά είναι τυπικό . μου έδωσε η εισαγγελέας η οποία ήταν γύρω στα 40 ένα χαρτί το οποίο είπε ότι ήταν έτοιμο να το υπογράψω. Το χαρτί έγραφε μόνο το όνομά μου χωρίς λοιπά στοιχεία μου ( πχ αριθμό ταυτότητας , διεύθυνση ) και έγραφε 4 κατηγορίες. Πρώτη ήταν ότι άσκησα βια κατά υπαλλήλου. Είπα ότι είναι αναληθές δεν υπογράφω. Ταυτόχρονα τράβηξα πίσω τα μαλλιά μου για να φανούν τα τραύματά μου στο πρόσωπο και έδειξα τα χέρια μου μπροστά για να φανούν τα παραμορφωμένα μου άκρα και οι καρποί. Μου είπε ότι έχω δικαστήριο στις …..Οκτώβρη. με άφησαν ελεύθερο έτσι κουρελιασμένος ψυχικά και σωματικά πήγα στην κεντρική πλατεία και πήγα σε μια καφετέρια , πήρα την κοπέλα μου να έρθει να με πάρει. Κατόπιν πήγαμε στο νοσοκομείο της Ιεράπετρας , ακολούθησαν εξετάσεις αίματος , εξέταση από χειρούργο ορθοπεδικό τον…. Έξι συνολικά ακτινογραφίες. Έμεινα στο νοσοκομείο εκείνη νύχτα της 13ης Απριλίου μετά από σύσταση των ιατρών. Είχα έντονες κεφαλαλγίες κατά τη διάρκεια της νύχτας. Την επόμενη μέρα μετά από τις γνωματεύσεις των ιατρών κ. ……..επιμελητή χειρουργικής και της κ. ……ιατρού ακτινολόγου εξήλθα από την κλινική.
Καταθέτω μήνυση εναντίων όλων των υπαλλήλων που εργάζονταν τη συγκεκριμένη μέρα από τις 06.00 εως τις 13.30 στο αστυνομικό τμήμα Ιεράπετρας για ψυχικές και σωματικές βλάβες , εξυβρισμό , συκοφαντίες απειλή στη ζωή μου σεξουαλικής παρενόχλησης και βλάβης στον δεξιό μου ώμο με μυικές κακώσεις και των καρπών μου οι οποίες δεν θα με αφήσουν ίσως να εργαστώ ως ….. ….. την καλοκαιρινή περίοδο».
