Πέραν από το γεγονός:
– ότι είναι προφανές πως μας προετοίμασε για εκλογές (σκεφτείτε πόσο βάζει το προσωπικό και κομματικό συμφέρον πάνω από το λαϊκό και το εθνικό, που ενώ είναι σε εξέλιξη ο πόλεμος, όπως μας λέει, εκείνος κάνει σχέδια για εκλογές)
-ότι υποκριτικά και άθλια “παίζει” με την κοινωνία, χτυπώντας στην πλάτη, πχ, τους υγειονομικούς την ώρα που τους έχει γυμνούς και λίγους στην πρώτη γραμμή, αυτούς που απέλυε άλλοτε,
Υπάρχει και μια άλλη πλευρά στο χθεσινό διάγγελμα Μητσοτάκη. Ο άνθρωπος, ως Λουδοβίκος, προσπαθεί να εκμεταλλευτεί τον φόβο για μια πανδημία. Το ότι οι Έλληνες μένουν σπίτι (μένουν και υποχρεωτικά, δηλαδή) επιχειρεί να το ερμηνεύσει ως “εμπιστοσύνη” στην κυβέρνησή του!
Είπε λοιπόν: “Στην αρχή αυτής της περιπέτειας, ζήτησα την ισχύ της εμπιστοσύνης σας. Και μου την προσφέρατε απλόχερα. Πιστεύω ότι, με σκληρή δουλειά, σας την ανταποδίδω καθημερινά“
Κι ακόμα:
“Το μεγαλύτερο κέρδος μας, ωστόσο, από αυτή την πρωτόγνωρη κρίση έχει όνομα. Και λέγεται Εμπιστοσύνη. Εμπιστοσύνη προς το Κράτος. Προς την Κυβέρνηση. Προς τον συμπολίτη! Γιατί, μέσα σε 50 ημέρες, διαλύθηκαν μύθοι δεκαετιών. Και βγήκαν συμπεράσματα, που θα μας συνοδεύουν για καιρό. Αποδείχθηκε, για παράδειγμα, πως το κράτος πρέπει πρωτίστως να αξιολογείται με βάση την αποτελεσματικότητά του. Και πως, όταν το κράτος δεν γίνεται λάφυρο της εξουσίας, τότε μετατρέπεται σε αληθινή “Πολιτεία”. Όχι σε έναν κομματικό προορισμό. Αλλά σε μία ομπρέλα φροντίδας για όλους“.
Ας πει κάποιος στον “πατερούλη” ότι δε μείναμε μέσα επειδή τον εμπιστευόμαστε, αλλά επειδή δεν τον εμπιστευόμαστε…
Εντάξει, είπαμε ότι είναι Μητσοτάκης και μάλιστα Κυριάκος, αλλά όλα έχουν κάποιο όριο…
Candiot
