Τι είδους αντιπολίτευση θα έκανε η Νέα Δημοκρατία αν η πανδημία έσκαγε πριν από τον Ιούλιο του 2019;
Του Τάσου Παππά
Δεν ξέρω ποιος επικοινωνιακός εγκέφαλος έβγαλε στην κυκλοφορία το σενάριο για πρόωρες εκλογές το φθινόπωρο. Δεν ξέρω, επίσης, αν ο δράστης έχει λάβει την άδεια του πρωθυπουργού, ωστόσο παρατηρώ ότι η φημολογία διακινείται από δημοσιολόγους η σχέση των οποίων με τη Δεξιά είναι δεδομένη. Μήπως πρόκειται για κλασική περίπτωση αντιπερισπασμού; Πάντως, είναι έξυπνη ιδέα αν την προσεγγίσουμε με στενά κομματικά κριτήρια. Αλλωστε και πριν από την επέλαση του κορονοϊού, στελέχη της Νέας Δημοκρατίας εισηγούνταν στον προϊστάμενό τους να πάει σε διπλές εκλογές για να εξουδετερώσει το σύστημα της καταραμένης απλής αναλογικής.
Πράγματι, δεν θα μπορούσε ο κ. Μητσοτάκης να βρει καλύτερη συγκυρία. Οι δημοσκοπήσεις τον αποθεώνουν, οι πολίτες εκόντες-άκοντες συμφωνούν με τα μέτρα που έχει πάρει, τα φιλικά του μέσα ενημέρωσης, που είναι και τα περισσότερα, τον εμφανίζουν περίπου ως σωτήρα της Ελλάδας, αποσιωπούν τα χοντρά λάθη των υπουργών, κρύβουν τις κραυγαλέες αδυναμίες του συστήματος, εξωραΐζουν τις προκλητικές ενέργειες προβεβλημένων παραγόντων της παράταξης, χλευάζουν τις προτάσεις και την κριτική των κομμάτων της αντιπολίτευσης και οι πιο κολλητοί δημοσιολόγοι, που συναγωνίζονται ποιος θα εκφωνήσει την πιο λαμπρή ατάκα για τον επικεφαλής της επιτελικής κυβέρνησης, αναρωτιούνται δήθεν αθώα: «Τι θα γινόμασταν αν στην κυβέρνηση ήταν ο ΣΥΡΙΖΑ;». Αφήνοντας όμως έξω από το γεμάτο γλειψίματα αφήγημά τους το άλλο αυτονόητο ερώτημα: «Τι είδους αντιπολίτευση θα έκανε η Νέα Δημοκρατία αν η πανδημία έσκαγε πριν από τον Ιούλιο του 2019;».
Τέτοιου τύπου απορίες είναι ανίερες και δεν επιτρέπονται γιατί καραδοκεί ο κίνδυνος να θυμηθούν οι πανικοβλημένοι από τον κορονοϊό πολίτες το πρόσφατο παρελθόν της Δεξιάς. Για την τραγωδία στο Μάτι έκαναν μεγαλοπρεπή κωλοτούμπα ως προς τις αιτίες και προσέλαβαν αυτούς που ήταν σε υπεύθυνα πόστα εκείνην την περίοδο.
Για τη θεαματική εναέρια στροφή στο μονόζυγο του Μακεδονικού υποκλίνονται ακόμη και οι αθλητές της ενόργανης γυμναστικής, θαυμάζοντας την ευλυγισία των σωμάτων και την ελαστικότητα των συνειδήσεων των πρωταγωνιστών. Τη θεωρία ότι θα παραλάβουν άδεια ταμεία και ρημαγμένη χώρα, την έχει γελοιοποιήσει το μαξιλάρι των 35 δισ. ευρώ.
Τον Αύγουστο του 2018 μας έλεγαν πως είναι χυδαία προπαγάνδα ότι βγήκαμε από τα μνημόνια και η αλήθεια είναι ότι μπήκαμε σε τέταρτο μνημόνιο. Τώρα πώς γίνεται να είμαστε σε μνημόνιο και να εντασσόμαστε κανονικά στα προγράμματα βοήθειας της Ευρωπαϊκής Ενωσης με τους όρους που προβλέπονται για χώρες που δεν είναι σε μνημόνιο, είναι μια ασήμαντη λεπτομέρεια.
Ανεξάρτητα πάντως απ’ όλα αυτά, η πρόταση για διπλές εκλογές το φθινόπωρο είναι ελκυστική, υπό την προϋπόθεση ότι μέχρι τότε δεν θα έχει χαθεί ο έλεγχος στην οικονομία και στο εργασιακό μέτωπο. Επειδή όμως είμαστε σε πόλεμο, προσπαθώ να καταλάβω με ποιον γνωστό ηγέτη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου επιδιώκει το επικοινωνιακό επιτελείο της κυβέρνησης να παρομοιάσει τον πρωθυπουργό. Με τον Ρόμελ; Οχι. Ηταν ιδιοφυής, αλλά ηττήθηκε στο Ελ Αλαμέιν και λίγο πριν από τη συντριβή των ναζί υποχρεώθηκε από τον Χίτλερ να αυτοκτονήσει.
Με αυτόν που νίκησε τον Ρόμελ, τον Μοντγκόμερι; Χλομό. Πολύ μιλιταριστικό προφίλ. Αν αποκλειστούν για διάφορους λόγους ο Πάτον, ο Μακ Αρθουρ, ο Αϊζενχάουερ, ο Ρούζβελτ (πολύ αριστερός αυτός για τα γούστα του κ. Μητσοτάκη), τότε ποιος μένει; Μα φυσικά ο Ουίνστον Τσόρτσιλ. Συντηρητικός μέχρι τα μπούνια, έχει μείνει στην Ιστορία με το προσωνύμιο «ο πατέρας της νίκης» και βεβαίως βοήθησε τα μέγιστα την τάξη που εκπροσωπεί ο κ. Μητσοτάκης να συντρίψει την κομμουνιστική «ανταρσία» στην Ελλάδα. Προσφέρεται λοιπόν.
Γι’ αυτό οι λογογράφοι του πρωθυπουργού ξεπατικώνουν φράσεις του Τσόρτσιλ και τις βάζουν στο στόμα του. Φαντάζομαι ότι θα γνωρίζουν πως ο «πατέρας της νίκης», παρά τις προβλέψεις, έχασε τις εκλογές το 1945. Μερικές φορές οι λαοί παίρνουν περίεργες αποφάσεις.
Ανάγωγα
Μπορεί ο ένας εκ των δύο προέδρων του SPD, Μπόργιανς, να τάσσεται υπέρ του ευρωομολόγου, ωστόσο δύο κορυφαίοι υπουργοί της κυβέρνησης του μεγάλου Συνασπισμού, σοσιαλδημοκράτες αμφότεροι, ο Σολτς των Οικονομικών και ο Μάας των Εξωτερικών, σε άρθρο τους λένε άλλα λόγια να αγαπιόμαστε. Σοβαρό κόμμα! Η γερμανική σοσιαλδημοκρατία στα…καλύτερά της.
