«Η Κυβέρνηση με οδηγό το Υπουργό Εργασίας κοροϊδεύουν και εκτελούν για άλλη μια φορά τον κόσμο της εργασίας. Πάρτε τώρα πίσω τις ρυθμίσεις που καταργούν κάθε έννοια δικαίου στην αγορά εργασίας».
Δήλωση του Σωκράτη Βαρδάκη για τις τελευταίες εξελίξεις στα εργασιακά:
«Τις τελευταίες μέρες με αφορμή την πανδημία, η Κυβέρνηση βρήκε την ευκαιρία να φανερώσει τα νεοφιλελεύθερα σχέδιά της, τα οποία δεν θα έχουν εφαρμογή μόνο αυτή τη δύσκολη περίοδο, αλλά και μετά την υγειονομική κρίση.
Μια σειρά αλλαγών στα εργασιακά, έχει ήδη νομοθετηθεί με Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου (Π.Ν.Π.).
Η τελευταία Π.Ν.Π., που δημοσιεύτηκε στις 20 Μαρτίου (Τεύχος Α’ 68), περιλαμβάνει παρεμβάσεις σε βάρος των εργαζομένων, οι οποίοι αντιλαμβάνονται πλέον ότι η μαύρη περίοδος 2010 – 2014 επαναλαμβάνεται . Ορισμένα από τα σημεία που χρήζουν προσοχής από τους εργαζόμενους:
1) Εφαρμόζεται το σύστημα της εκ περιτροπής εργασίας, σύμφωνα με το οποίο τουλάχιστον το 50% των εργαζομένων της επιχείρησης θα απασχολείται για δύο εβδομάδες τον μήνα με τις αντίστοιχες αποδοχές. Το γεγονός αυτό, σύμφωνα με εκτιμήσεις, θα δημιουργήσει ένα κύμα επαναδιαπραγμάτευσης μισθών προς τα κάτω. Την επόμενη ημέρα που οι εργαζόμενοι θα γυρίσουν πίσω στις δουλειές τους, θα βρεθούν με το δίλημμα, μείωση αποδοχών άμεσα ή συνέχεια στην εκ περιτροπής εργασία.
Να σημειωθεί ότι ακόμα και ο νόμος 3899/2010 που προέβλεπε την εκ περιτροπής εργασία, σε περίπτωση περιορισμού των δραστηριοτήτων του εργοδότη, ορίζει ότι αυτό θα γίνεται μετά από διαβούλευση με τους εργαζόμενους, γεγονός που αγνοείται στην πρόσφατη Π.Ν.Π..
2) Μεταφορά του προσωπικού, εντός του ίδιου ομίλου χωρίς κανένα περιορισμό και καμία προστασία των δικαιωμάτων τους.
3) Ο τρόπος εφαρμογής των παραπάνω είναι διάτρητος, χωρίς καμία προϋπόθεση ή εγγύηση. Ακόμα και η υποχρέωση, της εκ των υστέρων καταγραφής στο σύστημα «Εργάνη» των εργαζομένων που θα εντάσσονται στην εκ περιτροπής εργασία (στην αρχή του επόμενου μήνα), δίνει το απόλυτο περιθώριο στον εργοδότη να εφαρμόσει όποια πρακτική επιθυμεί, ακόμα και εικονικά χωρίς δυνατότητα ελέγχου.
4) Το ότι η απουσία κάθε ουσιαστικής καταγραφής προβλέπεται για διάστημα έξι μηνών, ίσως φανερώνει ότι η μη εκ των προτέρων δήλωση των ωραρίων έχει ορίζοντα εφαρμογή που χάνεται στο απροσδιόριστο μέλλον.
5) Αναστολή απεργιακών δικαιωμάτων και επαναφορά του μέτρου επίταξης που είχε καταργηθεί με νόμο του ΣΥΡΙΖΑ.
6) Η υποχρέωση του εργοδότη να διατηρήσει τον ίδιο αριθμό εργαζομένων και όχι τους ίδιους εργαζόμενους, δημιουργεί συνθήκες αντικατάστασης κάποιων υψηλόμισθων εργαζομένων με άλλους χαμηλόμισθους.
7) Η αναστολή συμβάσεων στην ουσία βάζει τις προϋποθέσεις για απόλυση και όχι για την επαναφορά στην εργασία. Αυτό που προτείνει ο ΣΥΡΙΖΑ, είναι η εφαρμογή του παραδείγματος άλλων ευρωπαϊκών χωρών που επιδοτούν τον μισθό και την διατήρηση της θέσης εργασίας και όχι την αναστολή της που βάζει τον εργαζόμενο σε ανασφάλεια.
Επίσης θα πρέπει να σημειωθεί ότι καμία απόλυση έως 17 Μαρτίου δεν θα επιφέρει κάποια κύρωση στους εργοδότες, ενώ και για όσους «φρόντισαν» να προχωρήσουν σε απολύσεις στις 18 Μαρτίου οπότε και ανακοινώθηκαν οι κυρώσεις, καλύπτονται από το νόμο καθώς μπορούν τυπικά να δηλώσουν ότι πραγματοποιήθηκαν έως και 4 μέρες νωρίτερα.
Παράλληλα, ήδη από την Π.Ν.Π. στις 11 Μαρτίου 2020 (ΦΕΚ Α‘ 55), το Υπουργείο Εργασίας επιτρέπει πλέον, να μην δηλώνονται η Υπερεργασία και η Νόμιμη Υπερωριακή Απασχόληση, η τροποποίηση ωραρίου, η αλλαγή ημέρας ανάπαυσης και ο χρόνος προσέλευσης στο πληροφοριακό σύστημα «Εργάνη», ακυρώνοντας κάθε ενέργεια των ελεγκτικών μηχανισμών προς την πάταξη της καταστρατήγησης των εργασιακών δικαιωμάτων από τις επιχειρήσεις που λειτουργούν αυτή τη στιγμή στη χώρα.
Κοινός παρονομαστής όλων των παραπάνω είναι ότι δίνονται όλες οι δυνατότητες στους εργοδότες ενώ οι εργαζόμενοι μένουν στην ουσία απροστάτευτοι. Όλοι ξέρουμε ότι έτσι και αλλιώς η επόμενη ημέρα θα είναι δύσκολη, οι κινήσεις της Κυβέρνησης μέχρι σήμερα, δείχνουν ότι η επιστροφή στην κανονικότητα θα βρει τους εργαζόμενους σε εξαιρετικά δύσκολη θέση, χωρίς προστασία μετά το τέλος του εξαμήνου.
Δίπλα στην πίεση της ύφεσης η κυβέρνηση έρχεται να βάλει μια σειρά από εργαλεία στην διάθεση των εργοδοτών για την μείωση του εργατικού κόστους. Η πολιτική του 2010-14 επανέρχεται συμπυκνωμένη αυτή τη φορά σε διάστημα λίγων μηνών.»
