Κάποιοι γεμίζουν τις καφετέριες. Άλλοι συνωστίζονται στις Εκκλησίες. Μερικοί θεωρούν ότι όλα είναι συνωμοσία και συνεχίζουν κανονικά τη ζωή τους. Άνθρωποι που είναι σε κατ’ όικον καραντίνα κυκλοφορούν κανονικά στα καφενεία και το περηφανεύονται.
Μπορεί να νιώθουμε άτρωτοι, να νιώθουμε πως δεν μας αφορά ο ιός (και κατά πάσα πιθανότητα όντως δεν θα πεθάνουμε απ’ αυτόν όσοι έχουμε γερό ανοσοποιητικό), όμως είναι η ώρα να νοιαστούμε για τους άλλους.
Σε αυτήν την κατεύθυνση είναι η παρακάτω εξομολόγηση που δημοσιεύεται σήμερα από τη λίστα Μικροπράγματα του lifo.gr, με την ελπίδα να ευαισθητοποιήσει και τον πιο αναίσθητο.
Μια έκκληση για τον Πανο μου και για κάθε άνθρωπο που παλεύει με τον καρκίνο υπό τον φόβο του νέου ιού
Γράφει η «Κυρά δασκάλα»
Ξέρω ότι γράφουν όλοι γι αυτό. Αλλά πρέπει. Πρέπει οι οδηγίες προστασίας να γίνουν φυσιολογική και αυτονόητη καθημερινότητα μας για το επόμενο διάστημα.
Δεν θα ξεμπέρδεψουμε εύκολα. Η νοοτροπία των κατοίκων αυτής της χώρας δεν θα μας βοηθήσει να περιορίσουμε τα ήδη διάσπαρτα κρούσματα. Ελπίζω μόνο στην τάση που έχει αυτός ο λαός στα δύσκολα να παραγκωνίζει κάθε ατομικό συμφέρον και να μάχεται για το γενικό καλό.
Το σύστημα υγείας μας δεν είναι έτοιμο να αντιμετωπίσει ούτε την παρούσα φάση ούτε τις επόμενες δύσκολες που θα ακολουθήσουν πάρα τις υπεράνθρωπες προσπάθειες του ιατρικού και νοσηλευτικού προσωπικού.
Παρακαλώ.. .Παρακαλώ πολύ προσωπικά τον καθένα από εσάς. Αυτοπεριορισου στο σπίτι σου όσο γίνεται. Συζήτα σε λογικά πλαίσια με τα παιδιά σου και μην υποβαθμίζεις την κατάσταση. Θα προσβάλλει πολύ κόσμο και στο τέλος θα φύγει. Μόνο που όταν φύγει, “επιτυχία” θα είναι μην έχει αφήσει σοβαρές απώλειες πίσω του.
Για τον διαβητικό γονιό σου. Για την γιαγιά και τον παππού σου. Για τον καρκινοπαθή γείτονα. Για την καρδιοπαθή συνάδελφισσα. Για όλα τα μικρά παιδιά που μπαινοβγαινουν στις ογκολογικές κλινικές με ανοσοποιητικό λίγο πιο πάνω από το τίποτα.
Για τον Πάνο μου που είναι 27, μόλις μεταμοσχεύθηκε και έχει μια μοναδική ευκαιρία να ζήσει. Δύο μήνες που υπολογίζεται ότι θα έχει τεθεί σε ύφεση το φαινόμενο σημαίνουν 60 ημέρες καθημερινού φόβου για εμάς. Παίρνει καθημερινώς 28 χάπια για να ισορροπήσει τον οργανισμό του. Θερμομετριέται 3 φορές τη μέρα και μετράει την πίεση του 2 φορές. Επισκέπτεται το νοσοκομείο υποχρεωτικά 3 φορές την εβδομάδα και θα συνεχίσει μέχρι να βγει από τον πιο σοβαρό κίνδυνο.
Αντιλαμβάνεσαι τι θα συμβεί, αν προσβληθεί από τον κορωνοϊό ο οργανισμός του που άρχισε να χτίζεται από το μηδέν πριν από μόλις 40 μέρες, όταν το τελικό ΟΚ από τους γιατρούς πρόκειται να έρθει σε 320 μέρες;
Σε εκλιπαρώ προσωπικά. Τήρησε τις επιστημονικές οδηγίες, ενημερώσου και λάβε μέτρα. Για όλα αυτά τα πρόσωπα που ανέφερα. Πρόσωπα που έχουν ονόματα, ιστορίες, οικογένειες που ζουν με τον φόβο εις 10πλουν πια.
Ακούστε μας… Βοηθήστε μας.
Σας χαιρετάμε ίσως πιο φοβισμένοι από ποτέ…
Χέρι χέρι (με γάντια πια).
Κυρά δασκάλα – Παναγιώτης
