Του Θανάση Καρτερού
Εν αρχή ην ο λόγος. Η λογική. Αυτό που συμβαίνει αυτή τη στιγμή στη Μυτιλήνη και τη Χίο είναι κυρίως δουλειά, ευθύνη, απόφαση του Μητσοτάκη. Δεν παίζει εδώ κανένας Μηταράκης και κανένας Χρυσοχοΐδης, ό,τι και να έχουν εισηγηθεί.
Όση βλακεία και αγριότητα κι αν βάζουν ως προσωπική πινελιά στην επέλαση των βαρβάρων. Ούτε και κανένας Γεραπετρίτης ή ξέρω γω Δημητριάδης, που συμβούλεψε τον επικεφαλής του επιτελικού κράτους να δείξει πυγμή.
Όλοι αυτοί, κι ο Πρίγκηψ του Μαξίμου ξέρει πόσοι και ποιοι άλλοι, έχουν τη δική τους ευθύνη. Και τα τσογλάνια με στολή που χτυπούν γυναίκες και παπάδες και αποκαλούν τους κατοίκους τουρκόσπορους επίσης. Αλλά την κύρια ευθύνη της απόφασης και της συνακόλουθης αγριότητας την έχει ο πρωθυπουργός.
Είναι και συγκεντρωτικός ως γνωστόν. Διακήρυξε εξαρχής ότι αυτός θα κάνει τα κουμάντα. Αφαίρεσε δηλαδή εκ προοιμίου κάθε ελαφρυντικό από τον εαυτό του. Μέτρησε τα αδιέξοδα της πολιτικής του, το κόστος των αντιδράσεων και αποφάσισε.
Προφανώς με κριτήριο τη μικρότερη ζημιά για τον ίδιο και το ιδιόκτητο πριγκιπάτο. Θα πέσει ξύλο, σου λέει, στα νησιά, θα μακελέψω τις σχετικές ειδήσεις στα κανάλια, δεν θα επηρεαστεί σοβαρά η υπόλοιπη Ελλάδα, θα περιοριστούν οι ζημιές στα πεδία της μάχης.
Κούνια που τον κούναγε δηλαδή και τόσο του κόβει. Διότι φυσικά και θα μάθει η υπόλοιπη Ελλάδα τι γίνεται χάρη στο άγιο, στην περίπτωση αυτή, Διαδίκτυο. Και διότι όσο δεν λύνεται το πρόβλημα τόσο ο αντιδράσεις θα χτυπούν κόκκινο. Μέχρι που θα τον πάρουν από κάτω. Και λίγοι θα τον κλάψουν.
Δεν είναι μόνο ευθύνη του Μητσοτάκη όμως το μακελειό αυτό της δημοκρατίας. Δεν χρειάζονται ειδικές γνώσεις για να καταλάβεις ότι είναι ο Μητσοτάκης.
Η εικόνα και ομοίωση του χαρακτήρα του. Το κακομαθημένο παιδί που όταν δεν του κάνουν τα χατίρια, σπάει τα παιχνίδια του. Ο ανασφαλής πρίγκηψ, που όταν οι πτωχοί υπήκοοι δεν πειθαρχούν, εξαπολύει εναντίον τους αντίποινα.
Ανίκανος να κατανοήσει πώς σκέφτονται και γιατί άνθρωποι που χθες τον προσκυνούσαν σήμερα τον μουντζώνουν.
Ανίκανος να καταλάβει, επίσης, ότι θερίζει θύελλες για τους ανέμους που έσπειρε.
Θα την πληρώσει στο τέλος βέβαια. Τρίζει ο θρόνος.
Να ευχόμαστε μόνο μην πάρει αθώους στον λαιμό του…
πηγή: Αυγή
