Από την ακροαματική διαδικασία όχι μόνο δεν αποδείχτηκε τίποτα σε βάρος των φοιτητών που συνελήφθησαν στην ΑΣΟΕΕ, αλλά εγείρονται σοβαρά ερωτήματα για τις πρακτικές των αστυνομικών που κατέθεσαν εναντίον τους
Πανεπιστημιακή αίθουσα θύμιζε χθες το αμφιθέατρο του κτιρίου 13 στην Ευελπίδων, κατάμεστο από φοιτητές που παρακολουθούσαν τη δίκη των δυο συμφοιτητών τους που βρέθηκαν στο εδώλιο επειδή υπερασπίστηκαν το πανεπιστημιακό άσυλο. Λίγο μετά τις τρεις το μεσημέρι η έδρα του Αυτόφωρου Τριμελούς Πλημμελειοδικείου κήρυξε αθώους τον Γιάννη Παχάκη και τον Δημήτρη Κατρινάκη και οι συμφοιτητές τους ξέσπασαν σε χειροκροτήματα.
Δείτε: Αθώος ο Κρητικός φοιτητής που συνελήφθη στην ΑΣΟΕΕ
Δίκη Κρητικού φοιτητή που συνελήφθη στην ΑΣΟΕΕ: Απρόκλητες συλλήψεις και βία
Είχε προηγηθεί η πρόταση του εισαγγελέα να αθωωθούν και οι δυο επειδή «ουδέν προέκυψε» από την ακροαματική διαδικασία. Προέκυψαν, όμως, ερωτήματα για τον τρόπο με τον οποίο ενήργησαν οι αστυνομικοί που κατέθεσαν ως μάρτυρες κατηγορητηρίου.
Ο φοιτητής Ιατρικής Δημήτρης Κατρινάκης συνελήφθη έξω από την ΑΣΟΕΕ στις 11 Νοεμβρίου 2019 και, σύμφωνα με τον εισαγγελέα, από τα πραγματικά περιστατικά δεν αποδείχθηκε ότι εξύβρισε αστυνομικούς ούτε ότι προσπάθησε να αντισταθεί όταν τον συνέλαβαν.
Αλλωστε, από τους τέσσερις αστυνομικούς που κατέθεσαν (ο πέμπτος δεν προσήλθε στο δικαστήριο), οι τρεις δεν τον θυμούνται καν στον χώρο, ενώ ο τέταρτος, της ομάδας ΟΠΚΕ, παραδέχτηκε ότι κατά τη σύλληψη του φοιτητή έφερε πτυσσόμενο κλομπ που δεν χορηγείται από την υπηρεσία του, ότι τον χτύπησε και στη συνέχεια «έβαλα στη θήκη το πτυσσόμενο κλομπ επειδή δεν ήθελα να του κάνω ζημιά».
Οσο για τον λόγο της σύλληψης, «είπε σ’ εμένα και στον συνάδελφό μου “ελάτε ρε” και μας έβρισε, αυτό είναι απειλή». Η σύλληψη του φοιτητή έχει καταγραφεί σε βίντεο και έτσι οι ισχυρισμοί του αστυνομικού καταρρίφθηκαν με ευκολία.
Δεν ήταν καν εκεί
Ο φοιτητής Γιάννης Παχάκης, που σπουδάζει στη Σχολή Χημικών Μηχανικών του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου, δεν βρισκόταν στην οδό Πατησίων όταν ξεκίνησε η αστυνομική επιχείρηση στην ΑΣΟΕΕ. «Οι δυο αστυνομικοί που κατέθεσαν ότι χτυπήθηκαν δεν τον αναγνωρίζουν», υποστήριξε ο εισαγγελέας και πρόσθεσε: «Υπάρχει και η μαρτυρία της φοιτήτριας ότι έφτασαν μαζί στο σημείο πολύ αργότερα». Υπάρχει όμως και η κατάθεση του αστυνομικού Γ.Μ. που ισχυρίστηκε ότι ο Παχάκης ήταν εκεί, τον έβρισε, του τράβηξε και το χιτώνιο… «Από κανένα άλλο στοιχείο, φωτογραφίες ή βίντεο, δεν αποδεικνύονται όσα κατέθεσε ο αστυνομικός», είπε ο εισαγγελέας.
Η κατάθεση του αστυνομικού Γ.Μ. δημιουργεί σοβαρά ερωτήματα για τον τρόπο με τον οποίο έδρασαν οι αρχές. Πώς είναι δυνατόν να καταγγέλλει ότι ο Γ. Παχάκης κρατούσε καδρόνι και τον τράβηξε, αλλά να μην προχώρησε στη σύλληψή του; Για ποιον λόγο διατάχθηκε η σύλληψη του φοιτητή, ώρες αργότερα, κάτω από το σπίτι του; Γιατί δεν τον αναφέρει στην έκθεση συμβάντων που συνέταξε στην υπηρεσία του;
Γιατί κλήθηκε τα μεσάνυχτα για κατάθεση στη ΓΑΔΑ; Γιατί δεν είναι μέρος της δικογραφίας οι συμπληρωματικές καταθέσεις που έδωσαν συνάδελφοί του και παραδέχονται ότι δεν αναγνωρίζουν τον φοιτητή; Γιατί ο ίδιος τον περιέγραψε αφού προηγουμένως του τον έδειξαν στη ΓΑΔΑ;
Πώς είναι δυνατόν να έδωσε εντολή για χρήση χημικών χωρίς να διακόψει πρώτα την κυκλοφορία των αυτοκινήτων στην Πατησίων; Γιατί έδωσε εντολή για εισβολή στην ΑΣΟΕΕ από τη στιγμή που δεν υπήρχε αξιόποινη πράξη;
«Δεν ποινικοποιούνται οι φοιτητικοί αγώνες»
Οι δύο φοιτητές και ο δικηγόρος Θεόδωρος Συμεωνίδης μίλησαν στην «Εφ.Συν.» για το διακύβευμα της δίκης και τη συνέχιση του αγώνα για το πανεπιστημιακό άσυλο, αλλά και για το δικαίωμα στη μόρφωση και στην εργασία, για την υπεράσπιση της ελευθερίας ενάντια σε οποιαδήποτε μορφή καταστολής.
Κατέρρευσε η σκευωρία της αστυνομίας που προσπάθησε να ποινικοποιήσει τους αγώνες μας για την υπεράσπιση του ασύλου. Η μόνη που είναι παράνομη μέσα στα πανεπιστημιακά ιδρύματα είναι η αστυνομία και ο τρόπος με τον οποίο δρα, με χαρακτηριστικό παράδειγμα το χθεσινό περιστατικό, όπου ασφαλίτης έβγαλε όπλο μέσα στην ΑΣΟΕΕ. Απέναντι στα ψέματα των αστυνομικών, δεν ήμασταν μόνοι μας, είχαμε τεράστια στήριξη από όλο το κίνημα, που μοιράζεται τις ίδιες αξίες μαζί μας. Θα συνεχίσουμε τους αγώνες μας για το πανεπιστημιακό άσυλο και παράλληλα θα είμαστε δίπλα σε όσους αγωνίζονται για καλύτερες συνθήκες δουλειάς, δίπλα στους πρόσφυγες που διεκδικούν την ενσωμάτωσή τους στην κοινωνία. Θα βρεθούμε απέναντι στο κράτος καταστολής και σε οποιαδήποτε μορφή καταπίεσης και απονομιμοποίησης των αγώνων.
Θεόδωρος Συμεωνίδης
Οι φοιτητές και η νεολαία νόμιμα υπερασπίστηκαν και υπερασπίζονται το πανεπιστημιακό άσυλο με αμεσοδημοκρατικές διαδικασίες. Στο δικαστήριο αποδείχτηκε περίτρανα η εξόφθαλμη προσπάθεια της αστυνομίας να ποινικοποιήσει το φρόνημα των φοιτητών και να παραβιάσει αναίτια το άσυλο. Ηταν τόσο ξεκάθαρο ότι οι δύο φοιτητές ήταν αθώοι, που θυμίζει, όπως είπα και στο δικαστήριο, τους στίχους της Κικής Δημουλά: «Οταν βρέχει, δεν παίρνω ομπρέλα. Το θεωρώ δειλία να προφυλάσσομαι από το ξεκάθαρο».
Η δίκη μάς αφήνει με πάρα πολλά συμπεράσματα τόσο για τον ρόλο του κράτους όσο και για τον ρόλο της αστυνομίας. Κατά τη διάρκεια της δίκης αστυνομικοί ομολόγησαν περίπου έξι παράνομες πρακτικές, αλλά και οι αντιφάσεις τους έκαναν πιο ξεκάθαρο ότι επρόκειτο για μια στημένη δικογραφία. Αλλά γιατί σε εμάς; Και γιατί τώρα; Η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας ξέρει πολύ καλά τον ρόλο που πρέπει να επιτελέσει. Επειτα από μια τετραετία επί κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ που πέρασαν φοβερά αντικοινωνικά μέτρα, νόμοι και μνημόνια, η Ν.Δ. ήρθε να αποτελειώσει το έργο. Ενα έργο που θέλουν να τελειώσει με τη νεολαία βουτηγμένη στη φτώχεια και την ανεργία και πάνω σε αυτό την οικονομική ελίτ της χώρας να βγάζει κέρδος. Ομως τους χαλάσαμε τον επίλογο. Εκεί λοιπόν τοποθετώ και το διακύβευμα της δίκης. Και ήταν πραγματικά τεράστιο, γιατί είχε να κάνει με το αν τελικά είναι ή όχι, ποινικό αδίκημα η νεολαία και ο λαός να μπορούν να χαράζουν την ιστορία τους. Ευτυχώς χθες το κίνημα της νεολαίας νίκησε το σκοτεινό κράτος, δυστυχώς όμως την ίδια στιγμή που τελείωνε η δίκη, ασφαλίτης έβγαζε όπλο σε θέση ευθείας βολής στην ΑΣΟΕΕ απέναντι σε φοιτητές. Ο αγώνας για μόρφωση – δουλειά – ελευθερίες συνεχίζεται πιο σημαντικός από ποτέ.
