Προσπάθησε να φέρει στα μέτρα της αντιπροσφυγικής πολιτικής της Ν.Δ. απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου, διαστρεβλώνοντάς την
Σε μια εντυπωσιακή, ακόμα και για τα δικά του μέτρα, διαστρέβλωση του σκεπτικού απόφασης του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου (ΕΔΔΑ) προχώρησε χθες ο Αδωνις Γεωργιάδης, προκειμένου να φέρει την απόφαση στα μέτρα της αντιπροσφυγικής πολιτικής της κυβέρνησης και να προσπαθήσει να εμφανίσει το ΕΔΔΑ σαν δήθεν θετικό στις μαζικές επιχειρήσεις αποτροπής άνευ ετέρου. Μάλιστα, στο ίδιο ολίσθημα περιέπεσε το ΑΠΕ/ΜΠΕ στον τίτλο με τον οποίο μετέδωσε την είδηση, παρασύροντας και άλλα μέσα ενημέρωσης που αναμετέδωσαν την είδηση.
«Απόφαση ΕΔΔΑ: Ναι σε μαζικές επαναπροωθήσεις μεταναστών όταν αυτοί εισέρχονται παράνομα σε ευρωπαϊκές χώρες – Δικαιώνει την Ισπανία που διέταξε μαζική απομάκρυνση Αφρικανών πολιτών» ήταν ο τίτλος της είδησης του δημόσιου πρακτορείου, την Παρασκευή.
Χθες, ο υπουργός Ανάπτυξης μίλησε στον τηλεοπτικό σταθμό OPEN, όπου δήλωσε: «Η σημαντική εξέλιξη των τελευταίων ημερών είναι ότι το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων για πρώτη φορά και μάλιστα ομόφωνα αποδέχεται το μέτρο των μαζικών απελάσεων ως μέτρο προστασίας της εθνικής κυριαρχίας. Τι λέει δηλαδή το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο;
»Οτι, αν έρχεται μία βάρκα με 50 ανθρώπους, έχεις δικαίωμα ως κράτος να τους βάλεις σ’ ένα πλοίο και να τους στείλεις όλους πίσω, χωρίς να εξετάσεις αν κάποιος είναι πρόσφυγας. Αυτή είναι συγκλονιστική μεταβολή. Το επισημαίνω για τον εξής λόγο: όταν τα έλεγα εγώ αυτά μία εβδομάδα πριν, είχα δεχτεί κριτική απ’ όλο τον ΣΥΡΙΖΑ ότι είμαι “ακροδεξιός” και “απάνθρωπος”. Αυτό που έλεγα εγώ, μία εβδομάδα μετά τα αποφάσισε το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. Είναι και οι δικαστές του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου “φασίστες ακροδεξιοί”»;
Πιάστηκε αδιάβαστος
Δεν χρειάζεται να ανησυχεί ο κύριος Γεωργιάδης μήπως χάσει τους τίτλους του. Η απάντηση είναι πως όχι, δεν είναι «φασίστες ακροδεξιοί» οι δικαστές του ΕΔΔΑ, απλώς ο ίδιος πιάστηκε άλλη μια φορά αδιάβαστος και ανενημέρωτος στην προσπάθειά του να περάσει την αντιπροσφυγική και αντιμεταναστευτική του ατζέντα.
Η απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου, που συζητήθηκε στην Ολομέλεια ύστερα από αίτημα της Ισπανίας, αφορούσε τη προσφυγή δύο Αφρικανών, οι οποίοι μαζί με πολλούς άλλους είχαν σκαρφαλώσει στις 13 Αυγούστου 2014 τον φράχτη της Μελίγια, ισπανικού θύλακα στο Μαρόκο, με σκοπό να βρεθούν σε ισπανικό έδαφος και να ζητήσουν άσυλο. Η ισπανική αστυνομία τούς εμπόδισε και τους ανάγκασε να βρεθούν ξανά στην άλλη πλευρά του φράχτη, στην εδαφική επικράτεια του Μαρόκου.
Το ΕΔΔΑ αποφάσισε ότι η ενέργεια της Ισπανίας δεν παραβιάζει την Ευρωπαϊκή Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου, καθώς αποδεδειγμένα η χώρα παρείχε πραγματικές και αποτελεσματικές διόδους σε όσους θέλουν να ζητήσουν άσυλο, αυξάνοντας επαρκώς τα συνοριακά σημεία που δέχονται αιτήματα ασύλου ή προσφέροντας άλλες διόδους, όπως βίζα για εργασία.
Ενα τέτοιο σημείο ήταν το συνοριακό φυλάκιο περίπου 13 χιλιόμετρα πέρα από το σημείο που προσπάθησαν να περάσουν οι πρόσφυγες τον φράχτη, όπως και οι πρεσβείες και τα προξενεία της Ισπανίας σε αφρικανικές χώρες, στις οποίες είχαν δοθεί οδηγίες να γίνονται δεκτά τα αιτήματα ασύλου και να μεταφέρονται στην Ισπανία όσοι τις υποβάλουν, κάτι που είχε συμβεί στην πράξη.
Η ομάδα των Αφρικανών δεν έκανε χρήση αυτών των διόδων με δική της ευθύνη, αποφάσισε το ΕΔΔΑ, και σημείωσε ότι οι νομικοί εκπρόσωποι των δύο προσφευγόντων δεν αμφισβήτησαν πειστικά τα στοιχεία της Ισπανίας. Η ύπαρξη επαρκών νόμιμων και ασφαλών σημείων πρόσβασης σε όσους θέλουν να ζητήσουν άσυλο απασχόλησε ενδελεχώς το σκεπτικό του Δικαστηρίου και αποτελεί κεντρικό σημείο στην απόφασή του.
Οσο κι αν μπορεί να απογοητεύει η απόφαση του ΕΔΔΑ, καμία αναλογία δεν υπάρχει με τις πολιτικές αποτροπής που επιχειρεί η κυβέρνηση στα σύνορα, χωρίς να παρέχει στην πράξη εναλλακτικές νόμιμες διόδους για όσους θέλουν να ζητήσουν άσυλο.
Όπως σημειώνει το ΕΔΔΑ, η απόφασή του «δεν αμφισβητεί την ευρεία συναίνεση που επικρατεί στη διεθνή κοινότητα σχετικά με την υποχρέωση και την αναγκαιότητα των συμβαλλόμενων κρατών να προστατεύουν τα σύνορά τους – είτε τα δικά τους σύνορα ή τα εξωτερικά σύνορα της ζώνης Σένγκεν κατά περίπτωση – με τρόπο που εναρμονίζεται με τις εγγυήσεις της Σύμβασης [Ευρωπαϊκή Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου], και ιδίως με την υποχρέωση της μη-επαναπροώθησης.
Ως προς αυτό, το Δικαστήριο σημειώνει τις προσπάθειες της Ισπανίας να απαντήσει στις πρόσφατες μεταναστευτικές ροές στα σύνορά της με αύξηση του αριθμού των επίσημων συνοριακών σημείων διέλευσης και με επέκταση του αποτελεσματικού σεβασμού του δικαιώματος της πρόσβασης σε αυτά, και επομένως να καταστήσει πιο αποτελεσματική την δυνατότητα της πρόσβασης στις σχετικές διαδικασίες, προς όφελος αυτών που χρειάζονται προστασία ενάντια στην επαναπροώθηση».
