Γεμάτη η αίθουσα του ακροατηρίου στο Α’ Μικτό Ορκωτό Δικαστήριο της Αθήνας όπου συνεχίζεται η δίκη για την υπόθεση βιασμού και δολοφονίας της Ελένης Τοπαλούδη τον Νοέμβριο του 2018 στη Ρόδο. Παρόντες είναι οι γονείς του θύματος και οι δύο κατηγορούμενοι.
Κατά την έναρξη της συνεδρίασης η υπεράσπιση των ανδρών ζήτησε να εξεταστούν από ψυχίατρο, αλλά η εισαγγελέας διαφώνησε με το αίτημα και η έδρα επιφυλάχθηκε να απαντήσει.
Αυτή την ώρα καταθέτει ο διοικητής Ειδικών Επιχειρήσεων, Θωμά Ζόβα, ο οποίος είχε διερευνήσει την υπόθεση και είχε προχωρήσει στη σύλληψη των κατηγορουμένων.
Απαντώντας σε ερωτήσεις της Πολιτικής Αγωγής ο μάρτυρας περιέγραψε την ερημική τοποθεσία στην οποία βρίσκεται το εξοχικό ενός από τους κατηγορουμένους, όπου οδήγησαν τη φοιτήτρια και επανέλαβε ότι ήταν δύσκολη η διαδρομή που ακολούθησαν στη συνέχεια για να την πετάξουν στα βράχια. «Πρέπει να ξέρεις τον δρόμο για να πας, δεν πήγαν από τον εύκολο δρόμο, πρέπει να είσαι της περιοχής» είπε.
Στην προηγούμενη συνεδρίαση, στις 13 Ιανουαρίου, ο μάρτυρας ανέφερε μεταξύ άλλων όσα του είπε ο ένας από τους δύο μόλις ομολόγησε τονίζοντας ότι οι δράστες είχαν «αποφασίσει να την τελειώσουν από το σπίτι», επειδή δεν ήθελε να έρθει σε επαφή μαζί τους και τους απείλησε ότι θα τους καταγγείλει στην αστυνομία.
Σημειώνεται ότι έξω από το δικαστήριο πραγματοποιείται και σήμερα συγκέντρωση διαμαρτυρίας. «Δεν είμαστε όλες, λείπουν οι δολοφονημένες», «οι βιαστές δεν είναι ράτσα ειδικοί», «η πατριαρχία γυναικοκτονεί. Για κάθε Ελένη. Είμαστε σε πόλεμο» γράφουν μεταξύ άλλων τα πλακάτ και τα πανό.
Στη θέση της είμαι εγώ, η Ελένη δεν είναι εδώ
Tο κάλεσμα της φεμινιστικής συλλογικότητας «Καμία Ανοχή»
Στις Νοεμβρίου του 2018 η Ελένη δολοφονήθηκε στη Ρόδο. Την Ελένη κακοποίησαν, βασάνισαν και δολοφόνησαν οι Μ.Κ. και Α.Λ., επειδή δεν συναίνεσε να κάνει σεξ μαζί τους. Ήταν μια οριακή και βάρβαρη αλλά καθόλου μεμονωμένη έκφανση της έμφυλης βίας. Στην περίπτωση της, όπως και σε χιλιάδες άλλες περιπτώσεις γυναικοκτονιών στον κόσμο, είναι οι άντρες εκείνοι που διεκδικούν την κυριαρχία στο σώμα και στην ίδια τη ζωή των θηλυκοτήτων. Από τις 28 Νοεμβρίου 2018 ως σήμερα, το 2020, έχουν γίνει άλλες 16 γυναικοκτονίες, εκ των οποίων η μία μόλις λίγες ημέρες πριν, στις 23/1/2020.
Η Ελένη δολοφονήθηκε από την πατριαρχία που έχει θεσμική υπόσταση και διαχέεται σε κάθε πτυχή της ύπαρξης μας. Θυμόμαστε καλά την εγκληματική αδιαφορία που συνάντησε από την τοπική αστυνομία, όταν κατήγγειλε τον ομαδικό βιασμό της έναν χρόνο πριν. Θυμόμαστε ότι για ακόμη μια φορά πάνω σε μια γυναικοκτονία, συναντήθηκαν ο κοινωνικός κανιβαλισμός και ο μιντιακός βόθρος, που έσπευσαν να βάλουν στο μικροσκόπιο τη ζωή της Ελένης, να διαχωρίσουν τους δράστες σε ντόπιους και μετανάστες, να ψυχιατρικοποιήσουν την τοξική αρρενωπότητα για να τους ρίξουν στα μαλακά.
Πριν από μερικές μέρες ξεκίνησε η δίκη για την υπόθεση. Στην πρώτη δικάσιμο στις 13 Γενάρη, οι δύο κατηγορούμενοι δια των συνηγόρων τους, συνέχισαν να ψεύδονται αποποιούμενοι τις ευθύνες τους. Δεν πρόκειται για «κτήνη» αλλά για δύο καθημερινούς άνδρες που συνειδητά επέλεξαν να βιάσουν, να βασανίσουν, να σκοτώσουν μια γυναίκα και τώρα επιδιώκουν την ατιμωρησία. Εμείς απαντάμε: Ούτε να το σκέφτεστε. Θα είμαστε εκεί να διασφαλίσουμε ότι δε θα περάσει ούτε η ατιμωρησία, ούτε η παραπλάνηση. Θα είμαστε εκεί για να φωνάξουμε «Στην έμφυλη βία: Καμία Ανοχή»
Η εξουσία μας θέλει βουβές, βιασμένες, δολοφονημένες. Η εξουσία θέλει να γινόμαστε σκισμένα ρούχα, κηλίδες αίματος που σκουπίστηκαν γρήγορα, φέρετρα που όλη η γειτονιά ήξερε ότι μας περίμεναν αλλά κανείς δε νοιάστηκε, τυποποιημένες καταγραφές στα αστυνομικά συμβάντα και γαργαλιστικά ψέματα που ενεργοποιούν τα πιο ταπεινά αντανακλαστικά στα τηλεοπτικά σκουπίδια που σερβίρει με το κιλό η κάθε Τατιάνα.
Ξέρουμε πως στη θέση της Ελένης, της Έλενας στην Κύπρο, της Αγγελικής Πέτρου στην Κέρκυρα, της Ερατούς στη Λέσβο, της Κατερίνας στη Σητεία, της Eaton στα Χανιά και τόσων άλλων, είναι εν δυνάμει η οποιαδήποτε από μας. Αγωνιζόμαστε για τα δολοφονημένα αδέρφια μας, για τις δολοφονημένες αδερφές μας. Αγωνιζόμαστε ενάντια στην πατριαρχία και τον καπιταλισμό. Οι ζωές μας έχουν αξία.
