Της Άντας Ψαρρά
Η αποχώρηση της Κατερίνας Σακελλαροπούλου από το ΣτΕ αφήνει δυστυχώς πολύ «χρήσιμο» στη Ν.Δ. κενό, μια και ο πρώτος κατά την πάγια τακτική αντικαταστάτης της, Αθανάσιος Ράντος, φημίζεται για την ταύτισή του με τις πλέον συντηρητικές απόψεις που εκφράζονται τις τελευταίες δεκαετίες στο δικαστικό σώμα. Πρόσφατα το όνομά του ήρθε στην επικαιρότητα όταν η κυβέρνηση της κανονικότητας πέταξε έξω τα μέλη της Επιτροπής Ανταγωνισμού και τοποθέτησε μεταξύ άλλων και την κόρη του κ. Ράντου στην Επιτροπή κατά των αποφάσεων της οποίας προσφεύγουν στο ΣτΕ όσοι θεωρούν ότι αδικούνται.
Η επιλογή αυτή δεν ήταν προφανώς τυχαία από την κυβέρνηση Μητσοτάκη άσχετα με το αν η συγκεκριμένη κυρία διαθέτει ίσως εξαιρετικά προσόντα. Και μόνο το γεγονός ότι μέλη της ίδιας οικογένειας θα φτάσουν να είναι «αντίδικοι» (Επιτροπή Ανταγωνισμού vs ΣτΕ) φτάνει για να αναδειχτεί το πρόβλημα. Βέβαια, σε έναν κρατικό μηχανισμό που στελεχώθηκε τώρα και στο σύνολό του από γαλάζιους κολλητούς και κουμπάρους είναι σταγόνα στον ωκεανό της κανονικότητας η συγκεκριμένη αντικειμενική σύγκρουση συμφερόντων.
Ο αντικαταστάτης της Κ. Σακελλαροπούλου όμως έχει και άλλες πολλές περγαμηνές συντηρητικών αγκυλώσεων, μια και είναι εκείνος που αντίθετα από τη σημερινή πρόεδρο πολέμησε με σθένος την επιλογή για τις νέες σύγχρονες ταυτότητες, ψηφίζοντας υπέρ της αναγραφής του θρησκεύματος, εισηγήθηκε ενάντια στις αλλαγές στο μάθημα των Θρησκευτικών, αντέδρασε σθεναρά στις προτροπές συναδέλφων του να πάψουν οι θρησκευτικές τελετές στον χώρο των δικαστηρίων, είχε ταχθεί υπέρ της αντισυνταγματικότητας των διατάξεων του νόμου Παππά για τις τηλεοπτικές άδειες και κυρίως είχε υπερψηφίσει την κατάργηση του νόμου (Ραγκούση) για την ιθαγένεια. Πάντως ο ίδιος, επί κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, είχε απορρίψει τις προσφυγές αντισυνταγματικότητας «μακεδονομάχων» για τη Συμφωνία των Πρεσπών.
Υπενθυμίζεται, τέλος, ότι εκκρεμούν στο ΣτΕ προσφυγές κατά των επιλογών της κυβέρνησης να ορίσει δικής της επιλογής αντιπροέδρους και ηγεσία του Αρείου Πάγου ανατρέποντας τις νόμιμες αποφάσεις της προηγούμενες κυβέρνησης (στο σημείο αυτό έπαιξε καθοριστικό ρόλο και ο ΠτΔ Προκόπης Παυλόπουλος αρνούμενος να υπογράψει τα προεδρικά διατάγματα).
Εκκρεμούν επίσης προσφυγές για την αποπομπή της νόμιμης διοίκησης της Επιτροπής Ανταγωνισμού, προσφυγές κατά της κατάργησης κρίσιμων θεσμικών οργάνων ελέγχου κ.λπ., αλλά και εκατοντάδες προσφυγές συνταξιούχων και εργαζομένων των οποίων παραβιάζονται τα εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα και προσφυγές ευάλωτων ομάδων (προσφύγων, κρατουμένων, ομοφυλοφίλων, άθεων κ.λπ.) των οποίων επίσης καταπατούνται κρίσιμα ατομικά δικαιώματα.
Η επόμενη κρίσιμη κυβερνητική επιλογή για τον πρόεδρο του ΣτΕ μετά το διάστημα ανάληψης καθηκόντων από τον γηραιότερο σε θητεία αντιπρόεδρο Α. Ράντο μάλλον είναι ήδη προδιαγεγραμμένη, με βάση τις κομβικές αποφάσεις και κυρίως τις απόψεις που εκφράζει ο κάθε αντιπρόεδρος και είναι ή όχι αρεστές στη σημερινή κυβέρνηση. Κατά συνέπεια τη θέση της Κ. Σακελλαροπούλου δύσκολα αναμένεται να αναλάβει με απόφαση της σημερινής κυβέρνησης ένας εξίσου προοδευτικός και σύγχρονος δικαστικός λειτουργός.
