Με περίπου θριαμβευτικά λόγια περιέγραψε ο πρωθυπουργός την προτεινόμενη από τον ίδιο Πρόεδρο της Δημοκρατίας, Αικατερίνη Σακελλαροπούλου. Όλα καλά και πολύ φυσικό να προβάλλει όσα θεωρεί ότι υποστηρίζουν την επιλογή του.
Υπάρχει όμως ένα “αλλά” κι ένα μεγάλο ερωτηματικό: Γιατί όλα αυτά δεν επικράτησαν στην επιλογή του κόμματός του να καταψηφίσει την κ. Σακελλαροπούλου για το αξίωμα της προέδρου του Συμβουλίου της Επικρατείας;
Ο κ. Μητσοτάκης μάς υπενθύμισε χθες “πονηρά” ότι η πρόταση ήταν του προηγούμενου πρωθυπουργού, Αλέξη Τσίπρα και τη στήριξε ομόφωνα η προηγούμενη κυβέρνηση. Δε μας υπενθύμισε όμως (το ξέχασε, εξίσου “πονηρά”) ότι το δικό του κόμμα την καταψήφισε για πρόεδρο του ΣτΕ μόλις το Φθινόπωρο του 2018.
Πώς μπορείς να καταψηφίζεις κάποια για ένα αξίωμα ασφαλώς μικρότερης εμβέλειας (και στο εθνικό και στο διεθνές πεδίο, ειδικά στη συγκεκριμένη συγκυρία) από αυτό που την προτείνεις τώρα;
Ας θυμηθούμε κι ας αναρωτηθούμε για τη σκοπιμότητα της κίνησης σε μια μέρα που αποδείχτηκε (και ομολογήθηκε) η αποτυχία στο μεταναστευτικό, αποδείχτηκε η διεθνής απομόνωση της χώρας (με τον αποκλεισμό από τη Διάσκεψη του Βερολίνου για τη Λιβύη):
“Θεωρώ ότι είναι η ώρα να αποκτήσει η πατρίδα μας μία άξια Ελληνίδα στην κορυφαία πολιτειακή της θέση: Προτείνω, λοιπόν, για Πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας, την πρόεδρο του Συμβουλίου της Επικρατείας, κυρία Αικατερίνη Σακελλαροπούλου.
Η κυρία Σακελλαροπούλου είναι μία εξαίρετη νομικός με διεθνείς περγαμηνές, δικαστής με λαμπρή πορεία στο ανώτατο δικαστήριο, του οποίου έγινε η πρώτη γυναίκα πρόεδρος. Με πρόταση, μάλιστα, του προηγούμενου πρωθυπουργού και με ομόφωνη απόφαση της κυβέρνησής του.
Έχει μακρά θητεία στο 5ο τμήμα του δικαστηρίου, όπου διαμορφώθηκε μία πρωτοποριακή νομολογία για τα σωστά όρια μεταξύ της προστασίας του περιβάλλοντος και της ανάπτυξης. Η ίδια, άλλωστε, διετέλεσε και Πρόεδρος της Εταιρίας Δικαίου του Περιβάλλοντος.
Διακρίνεται για τη μετριοπάθειά της. Την ευθυκρισία της. Αλλά και το ενδιαφέρον της για την προστασία των ατομικών δικαιωμάτων, με τα οποία έχει ασχοληθεί ιδιαιτέρως.
Όλοι αναγνωρίζουν τις δημοκρατικές αναφορές και την κοινωνική ευαισθησία της. Και, από όσο ξέρω, δεν προέρχεται από τη δική μας πολιτική οικογένεια.
Μία ανώτατη δικαστής στο ύπατο αξίωμα της χώρας, σηματοδοτεί την προσήλωσή μας στην Δικαιοσύνη ως κεντρικού αρμού της Δημοκρατίας. Τη διάθεση της κοινωνίας να αρθεί πάνω από διχασμούς και κομματισμούς και να ζήσει με κανόνες, ασφάλεια και ευημερία.
Αλλά και στο μέτωπο των διεθνών μας σχέσεων, αναδεικνύει το σταθερό προσανατολισμό της Ελλάδος να αντιμετωπίζει τις εθνικές προκλήσεις ειρηνικά και πάντα με γνώμονα το Δίκαιο.
Και ναι, η κυρία Σακελλαροπούλου είναι γυναίκα. Διακεκριμένη επιστήμων και ενεργός πολίτης. Ας μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας, η ελληνική κοινωνία χαρακτηρίζεται ακόμα από πολλές διακρίσεις σε βάρος των γυναικών”.
