Στο Περιφερειακό Συμβούλιο Κρήτης στις 10.1. 2020
Ενάντια στις λαϊκές ανάγκες κατήγγειλε η Λαϊκή Συσπείρωση Κρήτης ότι είναι οι ληστρικές συμβάσεις, με τις οποίες παραχωρούνται οικόπεδα στη θάλασσα και ο ορυκτός πλούτος τους στους επιχειρηματικούς ομίλους, για να στηρίξουν το καπιταλιστικό κέρδος, εμπλέκοντας ταυτόχρονα τον λαό, όλο και περισσότερο, στον κυκλώνα των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών.
Δείτε επίσης: Η συνεδρίαση του Περιφερειακού Συμβουλίου με διαμαρτυρίες – “Ναι” στο ζήτημα του Καζίνο (Φωτογραφίες & Βίντεο)
Ο Μανώλης Συντυχάκης, επικεφαλής της Λαϊκής Συσπείρωσης Κρήτης, στην τοποθέτησή του ανέδειξε ότι ο λαός, συνολικά, δεν έχει να κερδίσει τίποτα από αυτές τις συμβάσεις παραχώρησης. Ούτε καν φθηνό καύσιμο για να μειωθεί η ενεργειακή φτώχεια των λαϊκών νοικοκυριών. Οι μοναδικοί κερδισμένοι από αυτές τις συμβάσεις, θα είναι οι μονοπωλιακοί όμιλοι που αναλαμβάνουν τις εκχωρήσεις.
Κατήγγειλε, επίσης, πως η προσπάθεια των κυβερνήσεων της ΝΔ, και του ΣΥΡΙΖΑ προηγούμενα, βρίσκει άξιο «συνεργάτη» την περιφερειακή διοίκηση Κρήτης. Από κοινού κεντρικά και τοπικά όργανα του κράτους καλλιεργούν κλίμα ψεύτικων προσδοκιών για να εξασφαλίσουν τη συναίνεση του λαού στα σχέδια καταλήστευσης του ενεργειακού πλούτου της χώρας για ένα κομμάτι ψωμί – που είναι, μάλιστα, μη αναπληρώσιμος, δηλαδή εξαντλείται – και την απρόσκοπτη κερδοφορία των ενεργειακών μονοπωλιακών ομίλων. Από κοινού, υπονομεύουν τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας, υπονομεύουν την προστασία του περιβάλλοντος.
Ακολουθούν αποσπάσματα από την τοποθέτηση του Μανώλη Συντυχάκη στο περιφερειακό συμβούλιο :
«Ως Λαϊκή Συσπείρωση, με υψηλό αίσθημα πολιτικής ευθύνης, ευθύς εξαρχής τοποθετούμαστε αρνητικά στις συμβάσεις παραχώρησης. Το ΚΚΕ έχει ήδη καταψηφίσει αυτές τις συμβάσεις στη βουλή. Τις απορρίπτουμε και καταγγέλλουμε την παραχώρηση του δικαιώματος έρευνας και εκμετάλλευσης υδρογονανθράκων σε ενεργειακούς κολοσσούς, ως επιζήμια για τα λαϊκά συμφέροντα, επικίνδυνη από γεωστρατηγικής άποψης – λαμβάνοντας υπόψη τις εξελίξεις στην περιοχή και τη σύγκρουση ισχυρών μονοπωλιακών ξένων και εγχώριων ομίλων- και καταστροφική περιβαλλοντικά.
- Έρευνα και εκμετάλλευση υδρογονανθράκων από ποιον και για ποιον;
Εκχωρείται στις πολυεθνικές του κλάδου (TOTAL, EXΧOΝ MOBIL) σε σύμπραξη με εγχώριους μονοπωλιακούς ομίλους. Από αυτήν την άποψη, μπορούμε να δώσουμε σαφέστατα την απάντηση ότι γίνεται με αποκλειστικό σκοπό και γνώμονα το καπιταλιστικό κέρδος των ομίλων, με τους οποίους έχει υπογραφεί η Σύμβαση. Η εκμετάλλευση από πλευράς των ομίλων, θα είναι επί της ουσίας αντικειμενικά ληστρική. Βεβαίως, κανείς λόγος δεν μπορεί να γίνει για την ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών, αλλά και των εγχώριων αναγκών.
- Για τη συμμετοχή των ΕΛΠΕ στη σύμπραξη έρευνας και εκμετάλλευσης υδρογονανθράκων.
Αποτελεί πολιτική αστειότητα ο ισχυρισμός ότι το δημόσιο συμφέρον το διασφαλίζει ένας επιχειρηματικός όμιλος, ο οποίος, πολύ περισσότερο, βρίσκεται σε διαδικασία ιδιωτικοποίησης είτε αυτή πάρει τη μία ή την άλλη μορφή. Ιδιωτικοποίηση για την οποία ο ΣΥΡΙΖΑ προετοίμασε το έδαφος (σε συνεννόηση με το ΤΑΙΠΕΔ και τον όμιλο Λάτση, να πουληθεί το 50,1% των μετοχών) και σήμερα κάνει πως δεν ξέρει για τον «φόνο».
- Επιλογή επικίνδυνη κατά των κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας μας.
Οι παραχωρήσεις αυτές γίνονται ενώ, όχι μόνο δεν έχουν ανακηρυχθεί ακόμα οι Α.Ο.Ζ. και ιδιαίτερα αυτές που αφορούν στις περιοχές «Νότια» και «Δυτικά» της Κρήτης, αλλά έχουμε το νέο στοιχείο, αυτό του Συμφώνου μεταξύ Τουρκίας και Λιβύης, δηλαδή κοινή Α.Ο.Ζ., πράγμα το οποίο αποτρέπει, μειώνει τη δυνατότητα της Ελλάδας να εκμεταλλευτεί το σύνολο της Α.Ο.Ζ. και των κυριαρχικών της δικαιωμάτων με βάση το Διεθνές Δίκαιο της Θάλασσας. Την ίδια ώρα οι Τούρκοι σ’ αυτές τους τις επιδιώξεις στηρίζονται – για να μην πούμε, ενισχύονται – από τους ίδιους τους Αμερικάνους και τους Νατοϊκούς (απόδειξη η σιωπή Τράμπ στη συνάντηση με Μητσοτάκη).
- Η πολιτική της «απελευθέρωσης» της Ε.Ε. υπονομεύει τις λαϊκές ανάγκες, γεννά μεγάλους κινδύνους.
Αυτές οι Συμβάσεις Παραχώρησης γίνονται σε συνθήκες υλοποίησης της πολιτικής της Ε.Ε. για απελευθέρωση της αγοράς ενέργειας, που διαμορφώνει το πλαίσιο παραχώρησης. Ένα πλαίσιο κομμένο και ραμμένο απολύτως στις απαιτήσεις των πολυεθνικών και των ομίλων εκμετάλλευσης με αποτέλεσμα να μην υπάρχει κανένας κρατικός ουσιαστικός έλεγχος, τόσο των ερευνών όσο και των αποτελεσμάτων των ερευνών. Ούτε καν αναφέρεται η δέσμευση ενός μέρους της πιθανής εξόρυξης της εκμετάλλευσης προς όφελος του ελληνικού κράτους – «μόνο σε περίπτωση πολέμου» -. O ρόλος του κράτους περιορίζεται στον «διανομέα» του ενεργειακού πλούτου στους ενδιαφερόμενους ομίλους.
- Ο λαός ο μεγάλος χαμένος! Τι σημαίνει για τον λαό η ανάπτυξη που ευαγγελίζονται όλα τα αστικά κόμματα, μέσω της εκμετάλλευσης των κοιτασμάτων;
Σημαίνει για τον λαό μεγαλύτερη ενεργειακή φτώχεια, σάρωμα εργασιακών δικαιωμάτων και υπονόμευση των ενεργειακών δυνατοτήτων της χώρας, ενώ ο λαός, θα κληθεί και πάλι να χρυσοπληρώνει τη χρήση όποιων άλλων υποδομών φτιαχτούν για τις ανάγκες της εξόρυξης. Όσο για τις νέες θέσεις εργασίας που προβάλλουν ως τυράκι στη φάκα, αυτές θα είναι κυρίως περιορισμένου χρονικού διαστήματος, όσο διαρκούν τα έργα και κατά βάση κακοπληρωμένες, όπως στην κατασκευή του ΤΑΡ στην Μακεδονία – Θράκη.
- Μεγαλύτερη εμπλοκή της χώρας στους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς με ανυπολόγιστους κινδύνους για τον λαό.
Ως γνωστόν, ο έλεγχος των πηγών ενέργειας και των δρόμων μεταφοράς τους, αποτελεί πεδίο οξύτατων συγκρούσεων στην περιοχή, μεταξύ ΗΠΑ, ΕΕ, Ρωσίας, καθώς, επίσης, και μεταξύ περιφερειακών ιμπεριαλιστικών δυνάμεων, όπως η Τουρκία, το Ισραήλ, το Ιράν, η Σαουδική Αραβία, η Αίγυπτος κ.ά. Σήμερα, στην περιοχή έχουμε αλληλουχία γεγονότων, ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων, έχουμε τεράστια συγκέντρωση Νατοϊκών, αλλά και Ρωσικών στρατιωτικών δυνάμεων που δημιουργεί κινδύνους ανάφλεξης, ισχυροποίηση του ρόλου των Αμερικάνων και του ΝΑΤΟ στην περιοχή απέναντι στους Ρώσους. Έτσι, λοιπόν, η Ελλάδα με επιλογή και της προηγούμενης Κυβέρνησης και την οποία την συνεχίζει και η σημερινή, μετατρέπεται σε σημαιοφόρο των συμφερόντων και των σχεδιασμών των Ηνωμένων Πολιτειών και του ΝΑΤΟ, των Αμερικανονατοϊκών ιμπεριαλιστών στην περιοχή, δημιουργώντας ένα περιβάλλον ευρύτερης εμπλοκής και συμμετοχής σε στρατιωτικές συγκρούσεις. Άρα, δηλαδή, της εκδήλωσης πολέμου και στην περιοχή μας. Για την Κρήτη ειδικά, μια τέτοια εμπλοκή της χώρας, σημαίνει περαιτέρω αναβάθμιση της βάσης της Σούδας, γεγονός που την καθιστά «νούμερο ένα» στόχο στο πλαίσιο των αντιθέσεων στην περιοχή, με ότι κινδύνους συνεπάγεται αυτό για τον λαό της. Γι αυτό το θέμα η πλειοψηφία του περιφερειακού συμβουλίου Κρήτης (ΣΥΡΙΖΑ – ΚΙΝΑΛ), έχουν αποδειχτεί, όπως και τα κόμματά τους, ΝΑΤΟικότεροι των ΝΑΤΟικών.
- Η έλλειψη θαλάσσιου χωροταξικού σχεδιασμού.
Δεν υπάρχει στη χώρα μας θαλάσσιος χωροταξικός σχεδιασμός με τις επιπτώσεις που αυτό έχει στην προστασία του περιβάλλοντος, της αλιείας, των οικοσυστημάτων και μια σειρά άλλους τομείς. Επιπλέον, δεν πρέπει να υπάρχει κανένας εφησυχασμός από τις εξαγγελίες για τα δήθεν μέτρα προστασίας του περιβάλλοντος. Κανένας έλεγχος δεν υπάρχει σε αυτές τις επενδύσεις, οι οποίες γίνονται με fast track διαδικασίες και όλα θυσιάζονται στον βωμό του κέρδους.
- Η θέση του ΚΚΕ.
Το ΚΚΕ, η Λαϊκή Συσπείρωση όχι μόνο καταψηφίζει τις ληστρικές αυτές συμβάσεις, αλλά καλεί τους εργαζόμενους, τη νεολαία και το λαό να κλιμακώσει την πάλη του ενάντια στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς στην περιοχή, ενάντια στη νέα συμφωνία Ελλάδας – ΗΠΑ για την ανανέωση της παρουσίας και επέκτασης νέων αμερικάνικων βάσεων στη χώρα μας, απαιτώντας την αποδέσμευση της χώρας από ΝΑΤΟ και ΕΕ και οργανώνοντας την κοινή δράση με τους λαούς της περιοχής ενάντια στις κυβερνήσεις και τις αστικές τάξεις των χωρών τους.
Ενεργειακή πολιτική προς όφελος του λαού με ταυτόχρονη προστασία του περιβάλλοντος, μόνο μια λαϊκή εξουσία μπορεί να εξασφαλίσει. Ένας τέτοιος δρόμος ανάπτυξης προϋποθέτει η εργατική τάξη, ο λαός να πάρει στα χέρια του το τιμόνι της εξουσίας και τα κλειδιά της οικονομίας.
