Του Γιώργου Λακόπουλου
«Πρώτα ήρθαν για τους σοσιαλιστές, αλλά δεν μίλησα – Γιατί δεν ήμουν σοσιαλιστής. Μετά ήρθαν για τους συνδικαλιστές, αλλά δεν μίλησα – Γιατί δεν ήμουν συνδικαλιστής. Μετά ήρθαν για τους Εβραίους, αλλά δεν μίλησα – Γιατί δεν ήμουν Εβραίος. Μετά ήρθαν για μένα – αλλά δεν υπήρχε κανείς για να διαμαρτυρηθεί…. Για σένα που νομίζεις. Ότι η δική σου σειρά δε θα φτάσει ποτέ»...
Πάστορας Martin Niemoeller (1892-1984)
Την περασμένη Κυριακή η εφημερίδα Documento κυκλοφόρησε χωρίς καμία διαφήμιση. Τυχαίο; «Δεν νομίζω, Τάκη» που έλεγε μια παλιά διαφήμιση.
Είναι η επιβεβαίωση της καταγγελίας που έκανε πρόσφατα ο εκδότης της εφημερίδας Κώστας Βαξεβάνης ότι υπάρχει κυβερνητική επιχείρηση οικονομικού στραγγαλισμού του, με επικεφαλής τον ίδιο τον πρωθυπουργό που παρεμβαίνει ακόμη και σε ιδιωτικές επιχειρήσεις.
Οι εμπλεκόμενοι στα εκδοτικά και οι οργανώσεις τους δεν ασχολήθηκαν με την καταγγελία. Αλλά τώρα προκύπτει πλήρης επαλήθευση. Μόνο ένας άσχετος θα πίστευε ότι όλες οι διαφημιζόμενες επιχειρήσεις της χώρας, ιδιωτικές και δημόσιες, εγχώριες και διεθνείς, θα συνωμοτούσαν για να μην διαφημιστούν σε μα συγκεκριμένη εφημερίδα -και μόνο σ’ αυτή.
Το Documento και οι ιστοσελίδες που το συνοδεύουν είναι υπαρκτή επιχείρηση Τύπου. Έχει εγκαταστάσεις, προσωπικό και αναγνώστες. Αυτή η επιχείρηση έχει την εκδοτική πολιτική της και τα ΜΜΕ που διαθέσει κάνουν τη δουλειά τους σύμφωνα με αυτή την πολιτική.
Σε όποιον δεν αρέσουν, δεν τα αγοράζει ή δεν τα παρακολουθεί. Όποιος θίγεται από δημοσιεύματά τους διαψεύδει ή προσφεύγει στη Δικαιοσύνη. Έτσι δουλεύουν τα πράγματα στη Δημοκρατία με συνθήκες ελευθεροτυπίας.
Έτσι δούλευαν ως τώρα. Γιατί η επιχείρηση εξόντωσης μιας εφημερίδας από μια κυβέρνηση, ένα κόμμα, έναν αρχηγό κόμματος και κυρίως έναν πρωθυπουργό, επειδή δεν του αρέσουν αυτά που γράφει είναι πρωτοφανής- αν εξαιρεθεί η ανελέητη δίωξη της Μαλβίνας Κάραλη από το σύστημα Σημίτη.
Το σύστημα Μητσοτάκη το πάει παραπέρα με πιο συστηματικό τρόπο παραβιάζοντας αρχές, κανόνες, και ενδεχομένως νομοθεσίες που ίσχυαν ως τώρα αδιατάρακτα στη χώρα: «Documento delenda est»
Οι πρώτοι που πρέπει να εξεγερθούν γι’ αυτή την ανατριχιαστική επιχείρηση, είναι οι δημοσιογράφοι και οι λοιπές επιχειρήσεις τύπου-με τα όργανά τους. Όχι μόνο για αυτά που παραβιάζονται – και σε κάποιες περιπτώσεις συνιστούν «ιερά και όσια» της ενημέρωσης, της ελευθεροτυπίας και της κοινοβουλευτικής Δημοκρατίας. Αλλά και για την αυτοπροστασία τους.
Ο καθένας μπορεί να έχει όποια γνώμη θέλει για τη συγκεκριμένη εφημερίδα, για την ποιότητα της ενημέρωσης που κάνει, για τον πολιτικό προσανατολισμό της, ακόμη και για τον εκδότη της.
Είναι όμως μια κανονική εφημερίδα που καταθέτει διαρκώς την πρόθεσή της να υπηρετήσει την ανεξάρτητη δημοσιογραφία -και το κάνει, έστω μονομερώς. Το ρεπορτάζ της στα χρόνια που κυκλοφορεί, έχει περισσότερες πλευρές εγκυρότητας και επιβεβαίωσης και λιγοστές διαψεύσεις, ενώ όσες φορές βρέθηκε στα δικαστήρια κέρδισε τις υποθέσεις, πλην εξαιρέσεων.
Οι απόψεις της είναι άλλη υπόθεση. Κρίνονται, αλλά δε λογοκρίνονται. Δεν είναι δυνατόν να γίνει ανεκτό από τον δημοσιογραφικό και εκδοτικό κόσμο- αλλά και από την κοινή γνώμη- ότι πρέπει να τιμωρηθεί η εφημερίδα – και οι άνθρωποι της- για το γινάτι συγκεκριμένων προσώπων.
Όλοι ξέρουν γιατί πρόκειται και η πρακτική να προσφέρονται κεφάλια στο πιάτο έχει τελειώσει πριν από δυο χιλιετίες και πλέον.
Μακάρι να αντιδράσει η κοινωνία των αναγνωστών και να στηρίξει την εφημερίδα. Αλλά για τους επαγγελματίες της ενημέρωσης είναι θέμα τιμής, επαγγελματικής αξιοπρέπειας, κλαδικής συνείδησης και δημοκρατικής εγρήγορσης η αντίσταση στο συγκεκριμένο σχέδιο οικονομικής ασφυξίας.
Δηλαδή αντίδρασης στο δικαίωμα οποιουδήποτε να εξοντώνει ένα μέσο ενημέρωσης. Αντίσταση στην κατάχρηση εξουσίας. Αλλιώς θα έλθει η σειρά του επόμενου, από τη διακυβέρνηση ή από μια άλλη – και δεν υπάρχει κανείς να αντιδράσει.
ΥΓ: Σε ό,τι με αφορά είναι περιττό να επαναλάβω ότι δεν έχω καμία προσωπική σχέση με την εφημερίδα και τον εκδότη της. Απλώς έχω υπόψη μου τι σημαίνει αυτός ο αποκλεισμός.
Πηγή: anoixtoparathyro.gr
