«Θέλουν να περάσουν το μήνυμα είναι ότι όποιος διεκδικεί θα τιμωρείται»
Ο Δημήτρης Κατρινάκης είναι φοιτητής της Ιατρικής. Ο Γιάννης Παχάκης είναι φοιτητής του Εθνικού Μετσόβειου Πολυτεχνείου. Μέλη της φοιτητικής παράταξης, Ενιαία Ανεξάρτητη Αριστερή Κίνηση (ΕΑΑΚ) και της νΚΑ. Και οι δύο συνελήφθησαν επειδή συμμετείχαν στην κινητοποίηση των φοιτητικών συλλόγων ενάντια στο «λοκ άουτ» στην ΑΣΟΕΕ.
«Η ελληνική κοινωνία έχει ανάγκη από τους Δημήτρηδες αυτού του κόσμου»
Μάλιστα ο Γιάννης «απήχθη» βράδυ, έξω από το σπίτι του, από άνδρες της κρατικής ασφάλειας. Την Παρασκευή 22 Νοέμβρη στα δικαστήρια στην Ευελπίδων έχει προγραμματιστεί η δίκη τους. Σήμερα, μιλούν στο tvxs και καταθέτουν το λόγο τους. Αύριο ο λόγος περνά στη Δικαιοσύνη.
Δυστυχώς, θα πρέπει να περιγράψετε για άλλη μια φορά τις συνθήκες σύλληψής σας.
Γιάννης: Είναι 11 Νοεμβρίου και έχει γίνει κάλεσμα από τους φοιτητικούς συλλόγους, κυρίως από τους συμφοιτητές μας στην ΑΣΟΕΕ να πάμε στη σχολή με σκοπό να γίνει γενική συνέλευση λόγω του loc out, του κλεισίματος δηλαδή της σχολής. Είμαι με το αυτοκίνητό μου, φτάνω αργοπορημένος στην ΑΣΟΕΕ παρέα με μια φίλη συμφοιτήτρια και βλέπουμε μπροστά μας τα ΜΑΤ να κάνουν επίθεση στους φοιτητές. Κάνω ένα γύρο με το αμάξι, δεν βρίσκω να παρκάρω και τελικά παρκάρω απέναντι από την ΑΣΟΟΕ. Περνάω το διάζωμα, έχουν πέσει δακρυγόνα, έχουν χτυπηθεί τα παιδιά και βλέποντας αυτήν την κατάσταση αρχίζω να φωνάζω διαμαρτυρόμενος, μάλιστα ήταν και τηλεοπτικά συνεργεία εκεί. Έρχεται εκείνη τη στιγμή και δεύτερη διμοιρία των ΜΑΤ, χτυπώντας τις ασπίδες τους και έφαγα δυο τρεις μπουνιές. Οι αστυνομικοί μας απωθούν, μένουμε μέσα στο χάος πέντε έξι άτομα, ήμουν δίπλα στην κοπέλα που χτυπήσανε, όπως έχει φανεί και στο βίντεο, προσπαθούσα να τη βοηθήσω να μείνει όρθια, μας ρίχνουν και χημικά, με χτυπάνε εμένα στο κεφάλι και μας σπρώχνουν έτσι στη Δεριγνύ. Μένω εκεί, αργότερα ήρθε και κόσμος για συμπαράσταση, δεν είχα καμία άλλη επαφή με την αστυνομία και όταν πια τελειώσανε όλα αυτά τα σκηνικά αποχώρησα, όπως και οι φοιτητές που είχαν κλειστεί στην ΑΣΟΟΕ. Παίρνω λοιπόν το αυτοκίνητό μου, συνεχίζω τη μέρα μου και μετά από κάποιες ώρες πηγαίνω στο σπίτι μου.
Ήταν γύρω στις 9 το βράδυ, φτάνω και καθώς παρκάρω, μιλώντας ταυτόχρονα με την αδελφή μου στο τηλέφωνο, βλέπω ένα αυτοκίνητο να σταματάει δίπλα μου, να βγαίνει ένας άντρας ψηλός και να έρχεται προς εμένα. Με ρωτάει, είσαι ο Γιάννης Παχάκης, του απαντάω ναι και μου λέει, ασφάλεια. Μου κάνανε σωματικό έλεγχο, μου ψάξανε το αυτοκίνητο, φυσικά δεν βρήκαν τίποτα περίεργο, μου περνάνε χειροπέδες και με βάζουν στο αυτοκίνητο της ασφάλειας. Τους ρωτάω τι συμβαίνει και για ποιο λόγο όλα αυτά, δεν μου απάνταγε κανείς. Ήταν έξι άτομα. Τους άκουγα ενώ ήμουν μέσα στο αυτοκίνητο να συζητάνε μεταξύ τους για το αν θα με πάνε στη ΓΑΔΑ ή όχι. Από ό,τι κατάλαβα μετά από κάποιο τηλεφώνημα, μου είπαν ότι θα με πάνε στη ΓΑΔΑ. Μου δίνουν ΠΙΣω τα προσωπικά μου αντικείμενα και κρατάνε τα κλειδιά του σπιτιού μου και του αυτοκινήτου μου. Μου είπανε να κλείσω το κινητό μου και ξεκινήσαμε για τη ΓΑΔΑ. Στη διαδρομή τους ρώτησα πάλι για ποιο λόγο με πηγαίνουν στην Ασφάλεια. Πάλι δεν μου απάντησαν. Για την ακρίβεια, μου είπανε δεν ξέρουμε τι έχει γίνει σε θέλουν στην Ασφάλεια.
Φτάνουμε στη ΓΑΔΑ και τους ζητάω να επικοινωνήσω με την οικογένειά μου και με δικηγόρο. Μου αρνούνται αυτό το δικαίωμα και ξεκινάει μια απίστευτη. διαδικασία 6,5 ωρών. Από τις 10 μέχρι τις 3,5 περίπου τη νύχτα, όπου μου ανακοινώνουν τη σύλληψη, καθόμουνα βλέποντας τον τοίχο, περνάγανε οι άνδρες των ΜΑΤ και με κοιτάγανε πολύ ώρα στο πρόσωπο πριν μπουν να καταθέσουν τη μαρτυρία τους. Ο ένας από αυτούς μάλιστα βγαίνοντας, μου μίλησε χυδαία. Γελοία χυδαία, αφού μου είπε ότι οι σεξουαλικές μου πράξεις έχουν κλουβιάνει ο μυαλό μου. Κάτι τέτοιο δηλαδή, αλλά το λέω ευγενικά.
Εσύ με αυτούς τους άνδρες των ΜΑΤ είχες έρθει σε επαφή στην ΑΣΟΕΕ;
Γιάννης: Όχι δεν είχα έρθει σε επαφή. Εξάλλου από αυτούς που μας επιτέθηκαν δεν μπορούσα να δω πρόσωπα. Η μόνη έτσι κι αλλιώς επαφή που είχα ήταν να τους φωνάζω “γιατί μας χτυπάτε δε έχουμε κάνει τίποτα”.
Πάμε πίσω στη ΓΑΔΑ…
Γιάννης: Ζητούσα συνεχώς να με αφήσουν να επικοινωνήσω με κάποιον δικό μου, έστω μόνο με την αδελφή μου, η οποία λογικά θα ήταν σε κατάσταση σοκ, όπως και είναι ακόμη. Όταν μου ανακοίνωσαν τη σύλληψη, ζήτησα ξανά να μιλήσω με δικηγόρο. Μου το αρνήθηκαν και πάλι, λέγοντας μου ότι δεν έχει τελειώσει ακόμη η προανάκριση. Εκείνη τη στιγμή και επειδή ήμουν πλέον σε πολύ κακή ψυχολογική κατάσταση, αντέδρασα έντονα και τελικά με αφήσανε να πάρω τηλέφωνο στην αδελφή μου. Από κει και πέρα, μου παίρνουν αποτυπώματα και με πηγαίνουν στο κελί. Ξύπνησα μόλις ένιωσα το φως, ήταν πολύ δύσκολη στιγμή, και μετά από κάποια ώρα έρχεται ένας άνδρας της Ασφάλειας και μου ζητάει το τηλέφωνο της μητέρας μου. Τον ρωτάω για ποιο λόγο το θέλει και μου απαντά πως θέλουνε να μπούνε σπίτι μου και δεν την βρίσκουνε. Τους εξηγώ ότι η μάνα μου θα πάθει σοκ αν μπούνε στο σπίτι της και μάθει ότι ο γιος της είναι υπό σύλληψη, επίσης ότι μαζί μας μένει και η γιαγιά μου που είναι 85 χρονών και μπορεί να δημιουργηθεί σοβαρό πρόβλημα από τον πανικό. Τους ζήτησα λοιπόν, έστω να με πάρουν και μένα μαζί τους στο σπίτι, να κάνουν την έρευνα παρουσία μου, ώστε να δουν οι δικοί μου ότι είμαι τουλάχιστον καλά. Το αρνήθηκαν κι αυτό. Τους ρώτησα αν έχουν ένταλμα και μου απάντησαν “ποιο ένταλμα είσαι σε αυτόφωρο”. Κρίνω ότι μου φόρτωσαν οπλοκατοχή επίτηδες για να έχουνε την πρόφαση να μπούνε στο σπίτι μου. Μπήκανε λοιπόν σπίτι μου, ήταν μέσα μόνο η γιαγιά μου κι αφού μπήκανε πήρανε τηλέφωνο τη μητέρα μου. Πήγε η μητέρα μου άρον άρον και της ζήτησαν να υπογράψει ότι η έρευνα είχε γίνει παρουσία της.
Βρήκανε τίποτα ύποπτο στο σπίτι σου;
Γιάννης: Τίποτα απολύτως. Μετά και την έρευνα, με βγάλανε από το κελί και με αφήσανε να επικοινωνήσω. Με πήγανε στην Ευελπίδων κι εκεί αφού πλέον είχα επικοινωνήσει με τους δικούς μου είδα επιτέλους δικηγόρο. Μετά από 18 ώρες. Αυτή είναι η ιστορία της σύλληψης.
Εσύ Δημήτρη; Πως και γιατί σε συλλάβανε;
Δημήτρης: Εγώ ήμουνα με το πλήθος των φοιτητών που πηγαίναμε προς την ΑΣΟΕΕ. Και γω με σκοπό να στηρίξω ως μέλος του φοιτητικού συλλόγου την απόφαση των συμφοιτητών μου να ανοίξει η σχολή. Να πούμε εδώ ότι η απόφαση της Συγκλήτου να κλείσει τη σχολή ήταν κατά πάσα πιθανότητα καταχρηστική γιατί ήταν και ανυπόγραφη. Προφανώς για κάποιους αυτό είναι λεπτομέρεια. Με πρόφαση βέβαια τα ευρήματα στο λεγόμενο υπόγειο, που τελικά από ό,τι κατάλαβα δεν βρήκαν τίποτα παράνομο, ούτε έχουν απαγγελθεί κατηγορίες σε κανέναν για αυτά τα τρομερά ευρήματα, περισσότερο ήταν ένα επικοινωνιακό σόου. Τέλος πάντων, ο δικός μας στόχος ήταν να ανοίξει η σχολή γιατί πιστεύουμε ότι δεν είναι δικαίωμα καμιάς ασφάλειας, καμιάς αστυνομίας και καμιάς κυβέρνησης να αποφασίζει να κλείνει η σχολή και τι θα κάνουν οι φοιτητές στη σχολή τους. Φτάνοντας λοιπόν στην ΑΣΟΕΕ, κάποιοι φοιτητές μπήκανε στη σχολή και κάποιοι μείναμε απέξω γιατί η επίθεση των ΜΑΤ ήταν τόσο σφοδρή που προκάλεσε χάος. Με βάση αυτά που είδα πιστεύω ότι ήρθανε με σκοπό να βαρέσουνε. Δεν εξηγείται αλλιώς. Δεν είχαν σκοπό απλώς να διαλύσουν τον κόσμο, γι αυτό και δεν ρίξανε στην αρχή χημικά, αλλά κατευθείαν χτυπούσανε όποιον βλέπανε μπροστά τους και ρίχνανε χειροβομβίδες κρότου λάμψης. Υπήρχανε σπασμένα γκλόμπ μετά στο προαύλιο της σχολής. Ένα παιδί που ήτανε στην πόρτα και την κρατούσε για να μην μπούνε μέσα τα ΜΑΤ, είναι τώρα με βίδες στο χέρι και συντριπτικό κάταγμα.
Ήρθανε λες δηλαδή τα ΜΑΤ εξαρχής επιθετικά;
Δημήτρης: Ναι, δεν έχω ξαναδεί τέτοιο ξύλο, απρόκλητα. Γι αυτό και μας αιφνιδιάσανε. Δεν ξέραμε πως να αντιδράσουμε. Επικράτησε χάος, πανικός. Εξάλλου ο δικός μας σκοπός, των φοιτητών, δεν περιλάμβανε σύγκρουση και ένταση, δεν είχαμε υπολογίσει κάτι τέτοιο. Εμείς θέλαμε απλώς να μπούμε στη σχολή και να πραγματοποιήσουμε συνέλευση. Εγώ λοιπόν μαζί με κάποιους άλλους φοιτητές ήμασταν επάνω στο διάζωμα της Πατησίων και προχωρούσαμε για να αποχωρήσουμε από τον χώρο. Εκείνη τη στιγμή, όπως φαίνεται και σε βίντεο, με στοχοποίησαν, δεν ξέρω το λόγο, ίσως γιατί φορούσα μια έντονη κόκκινη μπλούζα κι ακούγεται ένας άντρας της ΟΠΚΕ να δίνει την εντολή “αυτόν με την κόκκινη γ@@@στε τον”. Και μου επιτεθήκανε. Ήρθανε τρεις αστυνομικοί στην αρχή, ενώ ένας άλλος άνδρας της ΟΠΚΕ είχε βγάλει ένα σιδερένιο πτυσσόμενο γκλόμπ, το οποίο είναι παράνομο και με βάρεσε στην πλάτη με πολύ δύναμη. Μου βάλανε χειροπέδες, χωρίς να προβάλω καμία αντίσταση, με βρίζανε ακατάπαυστα χυδαία, σεξιστικά, προσβλητικά. Όταν άρχισε να μαζεύεται κόσμος ηρεμήσανε κάπως, ήρθε ένα περιπολικό, με βάλανε μέσα και με μεταφέρανε στη ΓΑΔΑ. Εκεί μου είπανε στην αρχή ότι είναι προσαγωγή. Μετά από ώρα ήρθε ο αστυνομικός της ΟΠΚΕ κατέθεσε εναντίον μου και η προσαγωγή μετατράπηκε σε σύλληψη. Το βράδυ το πέρασα μέσα στο κρατητήριο και το επόμενο πρωί με πήγανε στην Ευελπίδων.
Την Παρασκευή είναι η δίκη σας. Ποιο είναι το κατηγορητήριο;
Γιάννης: Για μένα το κατηγορητήριο είναι διατάραξη κοινής ειρήνης, εξύβριση κατά της αρχής, πρόκληση σωματικής βλάβης, απόπειρα πρόκλησης επικίνδυνης σωματικής βλάβης, οπλοκατοχή και οπλοχρησία.
Η οπλοκατοχή και η οπλοχρησία που στηρίζονται;
Γιάννης: Λένε ότι κρατούσα καδρόνι. Το κατηγορητήριο βασικά αν ήμουν εκτός της υπόθεσης θα το έβρισκα αστείο. Σύμφωνα με τις μαρτυρίες των αστυνομικών υποτίθεται ότι την ώρα που ήρθανε τα ΜΑΤ στην ΑΣΟΕΕ κι ενώ εγώ ήμουν ακόμη στο αυτοκίνητό μου, με αναγνώρισαν μεταξύ άλλων που φορούσαν κουκούλα, ενώ εγώ είχα έκθετο πρόσωπό μου, και με τη γυμνή γροθιά μου προκάλεσα κάκωση σε έναν αστυνομικό, επίσης προκάλεσα με καδρόνι κάκωση στον αγκώνα και στην κνήμη άλλου αστυνομικού. Η αλήθεια είναι όπως φαίνεται από όλες τις φωτογραφίες και τα βίντεο ότι κανένας δεν φορούσε κουκούλα, κανένας δεν κρατούσε καδρόνι και φυσικά εγώ δεν θα μπορούσα με γυμνά χέρια, με τη σωματική διάπλαση που έχω, χωρίς μάσκα, χωρίς εξοπλισμό να εναντιωθώ και να προκαλέσω σωματική βλάβη σε τέσσερις αστυνομικούς, όπως λένε, οι οποίοι ήταν σαν αστακοί με ασπίδες, μάσκες, κράνη, χημικά. Αν δεν εμπλεκόταν το κράτος σε όλο αυτό και δεν αφορούσε το φοιτητικό κίνημα, θα ήταν εντελώς αστείο, κωμωδία.
Μεταξύ ΑΣΟΕΕ το πρωί και Ασφάλειας το βράδυ στο σπίτι σου, τι μπορεί να μεσολάβησε; Πως βρέθηκαν οι αστυνομικοί να σε περιμένουν έξω από το σπίτι σου;
Γιάννης: Όταν έφτασα στην ΑΣΟΕΕ και είδα να χτυπάνε τον κόσμο, αντέδρασα όσο πιο γρήγορα μπορούσα γιατί αγχώθηκα για τη σωματική ακεραιότητα των φίλων μου και γι΄αυτό πάρκαρα απέναντι από τη σχολή. Μετά, όταν η αστυνομία μάς απώθησε με βία, αποκλείστηκε ο χώρος και το αμάξι μου έμεινε εκεί πέρα. Προφανώς οι πινακίδες στοχοποιήθηκαν, βρήκαν το όνομά μου, που μένω κ.λπ.
Το γεγονός ότι είσαι πολιτικοποιημένος θεωρείς ότι έχει σχέση με όσα συνέβησαν;
Γιάννης: Θεωρώ ότι έχει τεράστια σχέση, βασικά θεωρώ ότι είναι η μόνη σύνδεση που γίνεται στο πρόσωπό μου αυτήν τη στιγμή. Καθώς η συνέντευξη γίνεται μερικές ημέρες μετά την 17 Νοέμβρη, παρατηρούμε το συγκεκριμένο πρόσωπο που θέλει να δείξει η κυβέρνηση της ΝΔ και οι δυνάμεις καταστολής. Ξεκινώντας από τα γεγονότα της ΑΣΟΕΕ, βλέποντας ότι όλο το κατηγορητήριο είναι ψεύτικο, βλέποντας μετά και τα γεγονότα το βράδυ του Πολυτεχνείου στα Εξάρχεια, με ξυλοδαρμούς, βασανιστήρια κυριολεκτικά, προσαγωγές και μάλιστα άκριτα όχι εναντίον κάποιων μπαχαλάκηδων ή αναρχικών, από ό,τι φαίνεται θέλει το κράτος να πει ότι όποιος βγαίνει στο δρόμο και θέλει να μιλήσει, να διεκδικήσει για τις ανάγκες και τα δικαιώματά του θα τρώει άγριο ξύλο. Θα συλλαμβάνεται, θα μπαίνουμε σπίτι του, θα δικάζεται, θα καταδικάζεται ενδεχομένως. Το γεγονός ότι ήμουν στην ΑΣΟΕΕ και είμαι και πολιτικοποιημένος είναι η μόνη σχέση και η μόνη εξήγηση για ό,τι συνέβη. Το μήνυμα είναι ότι όποιος πάει κόντρα σε όποια μέτρα πάνε να περάσουν είτε αφορούν το λαό, είτε αφορούν τους φοιτητές, θα τιμωρείται.
Τα γεγονότα της ΑΣΟΕΕ βρήκαν ήδη τους φοιτητές στο δρόμο. Το τελευταίο διάστημα οι φοιτητές αντιδρούν και κινητοποιούνται ενάντια στα σχέδια της κυβέρνησης για τα πανεπιστήμια; Ποια είναι αυτά τα σχέδια και ποια τα αιτήματα των φοιτητών;
Δημήτρης: Τα σχέδια περιλαμβάνουν από την εξίσωση των πτυχίων των ιδιωτικών σχολών με τα πτυχία των δημόσιων πανεπιστημίων, μέχρι τη διαγραφή όσων φοιτητών δεν έχουν την οικονομική δυνατότητα και παράλληλα εργάζονται άρα καθυστερούν. Επίσης είναι μέτρα για τη σύμπλευση των πανεπιστημίων με τον ιδιωτικό τομέα, παραχωρώντας μέρος των πανεπιστημίων, έρευνες προγράμματα και λοιπά σε ιδιώτες και τα συμφέροντά τους. Τα πανεπιστήμια δεν πρέπει να έχουν δημόσια αλλά ιδιωτική χρηματοδότηση και σε αντάλλαγμα οι έρευνες θα είναι για τους ιδιώτες, για την κερδοφορία των επιχειρήσεων και όχι για τις ανάγκες της κοινωνικής πλειοψηφίας. Και στην ΑΣΟΕΕ για παράδειγμα και καθόλου τυχαία ένα μέρος του καθηγητικού προσωπικού εγκρίνει αυτά τα μέτρα γιατί έχουν προσωπικά κέρδη. Ουσιαστικά θέλουν να ακυρώσουν τη δωρεάν και δημόσια παιδεία, αυτός είναι ο στόχος. Και πρέπει να το πάρουμε απόφαση, μας λένε.
Γιάννης: Υπάρχει μια συνέχεια σε όλα αυτά τα αντιλαϊκά μέτρα που θέλουν ταυτόχρονα να προασπίσουν τα αστικά συμφέροντα. Έχουμε δεχτεί καταστολή και από την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ. Ωστόσο υπήρχε μια πτώση των αντιστάσεων επί κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, αυτό όμως είναι μια άλλη μεγάλη κουβέντα. Έρχεται λοιπόν τώρα η ΝΔ με πιο αναβαθμισμένα αντικοινωνικά και αντιλαϊκά μέτρα και με πιο αναβαθμισμένους όρους διαχείρισης. Από καιρό τώρα υπάρχουν διεργασίες στον φοιτητικό κόσμο που αντιλαμβάνεται ότι όλα αυτά τα μέτρα αφορούν τη ζωή του, το παρόν και το μέλλον του. Δεν έχει να κάνει μόνο με διαπάλη ιδεολογιών. Γι αυτό και η μαζικότητα των κινητοποιήσεων. Εμείς παλεύουμε για να εκφράσουμε τις ανάγκες της γενιάς μας. Και είναι ξεκάθαρο ότι θέλουνε να σπουδάζει όποιος έχει λεφτά. Οι υπόλοιποι να είναι ένα στρώμα χωρίς αξιώσεις, χωρίς επαγγελματικά δικαιώματα που θα μπορεί να το εκμεταλλευτεί ακόμη πιο άγρια. Οι μεγαλοκαθηγητάδες έχουν άμεσο οικονομικό συμφέρον από όλα αυτά. Όταν λοιπόν το φοιτητικό κίνημα, γιατί μέρος αυτού είμαι, δεν είναι το πρόσωπό μου το θέμα αλλά οι φοιτητές που αντιστέκονται, προσπαθεί να μπλοκάρει αυτά τα σχέδια θα τιμωρηθεί με κάθε τρόπο.
Υπάρχει λοιπόν ανομία στα πανεπιστήμια και τι είδους;
Γιάννης: Υπάρχει και είναι η ανομία που περιγράψαμε. Δεν είναι τα δήθεν μπάχαλα που προσπαθούν να περάσουνε. Μπήκε ποτέ η αστυνομία σε σχολή για να ελέγξει καθηγητές που κάνουν παράνομες συμφωνίες με ιδιωτικές εταιρίες ή για καθηγητές που ζητάνε σεξιστικά ανταλλάγματα για βαθμούς σε φοιτήτριες; Η αστυνομία το βράδυ μετά τις συλλήψεις των φοιτητών στην ΑΣΟΕΕ δεν έβλεπε, δεν ήξερε ότι πενήντα μέτρα από τη σχολή γινόταν ως συνήθως ναρκεμπόριο; Όλα αυτά καταδεικνύουν ένα πράγμα, ότι το κράτος και η αστυνομία είναι εναντίον μας.
Άρα καταλαβαίνετε ότι πρόκειται για παραδειγματική τιμωρία;
Δημήτρης: Προφανώς. Αυτή η καταστολή κατά των φοιτητών και κατά εμένα και του Γιάννη που συνδικαλιζόμαστε είναι μήνυμα για όποιον σηκώνει κεφάλι. Υπάρχει μια ολόκληρη εκστρατεία καταστολής από τη ΝΔ σε τμήματα της κοινωνίας, όπως στους πρόσφυγες, στους μετανάστες και σε άλλες κοινωνικές ομάδες. Ξεκίνησαν με τις εκκενώσεις καταλήψεων, συνέχισαν με τον ποινικό κώδικα, στοχοποιώντας όποιον αγωνίζεται, καταργούν θεμελιώδη δικαιώματα για πιο ευπαθείς κοινωνικές ομάδες, τους στιγματίζει και στοχοποιεί μάλιστα όλους αυτούς στα μάτια της κοινωνίας ως υπαίτιους για την κοινωνική δυστυχία, που οι ίδιοι παράγουν. Ουσιαστικά η κυβέρνηση βρίσκει αποδοπομπιαίους τράγους για την έλλειψη προοπτικής στη νεολαία και στο λαό γενικότερα. Κι αυτοί είναι οι πρόσφυγες, οι άποροι, οι φοιτητές, οι εργαζόμενοι που αντιδρούν στην ανάπτυξή τους και όσοι διαμαρτύρονται. Επιλέγουν τα κομμάτια της κοινωνίας που πλήττονται άμεσα από την πολιτική της κυβέρνησης και τα στοχοποιούν.
Γιάννης: Η πρακτική του να συλλαμβάνεις κάποιον και να μην του αφήνεις να ασκήσει το δικαίωμά του να επικοινωνήσει με δικηγόρο είναι πρακτική που εφαρμόζεται διαχρονικά από τα κράτη σε όλο τον κόσμο σε εν δυνάμει τρομοκράτες. Το καταφέρανε μάλιστα και βάση νόμου. Όταν αυτό εφαρμόζεται και σε φοιτητές είναι ξεκάθαρο ότι επιχειρείται να τους περάσουν ως τέτοιους. Οτιδήποτε δηλαδή πάει κόντρα στην κανονικότητά τους, γιατί αυτή είναι το πρόβλημα όπως λέει και το σύνθημα στη Χιλή, είναι εν δυνάμει τρομοκρατία. Μετά από αυτήν την άγρια καταστολή όμως τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά. Είναι αρχή του σύμπαντος, όπου υπάρχει δράση, υπάρχει και αντίδραση. Αυτοί προκαλούν τρόμο, είναι αλήθεια ότι πλέον πολλά παιδιά φοβούνται για τη σωματική ακεραιότητά τους. Παρόλα αυτά με αυτήν την επίθεση καταφέρνουν κάτι, πέρα από το να αναπτερώσουν τα ιδεολογικά πολιτικά μας χαρακτηριστικά, ξύνουν τα αντανακλαστικά της αξιοπρέπειας που έχει κάθε άνθρωπος. Όταν βασανίζεις, βρίζεις και χτυπάς άκριτα, παίζεις με τους βασικούς νόμους της ανθρώπινης αξιοπρέπειας και ενεργοποιείς αντίστοιχα αντανακλαστικά.
Εσείς, Δημήτρη, Γιάννη, φοβηθήκατε; Φοβάστε;
Δημήτρης: Δεν ένιωσα φόβο για τη ζωή μου ή τη σωματική μου ακεραιότητα, ένιωσα όμως να προσβάλλεται κατάφωρα η προσωπική μου αξιοπρέπεια. Όταν σε έχουν συλλάβει με αυτόν τον τρόπο και μετά σε γδύνουν στα κρατητήρια, όταν βρίσκεσαι να κοιτάς ώρες έναν τοίχο και δεν ξέρεις την τύχη σου, όταν μετά επιτίθενται αναίτια στους ανθρώπους που έρχονται να σου συμπαρασταθούν και να εκφράσουν την αλληλεγγύη σου, ο φόβος δίνει τη θέση του στο θυμό.
Γιάννης: Είμαι 25 χρονών και ως ενεργό μέλος του φοιτητικού κινήματος έχω δει με ωμό τρόπο πως λειτουργούν οι δυνάμεις της αστυνομίας. Όταν είδα λοιπόν την Ασφάλεια στο σπίτι μου ανησύχησα φυσικά αλλά δεν έπεσα από τα σύννεφα. Όταν βέβαια με πήγαν στη ΓΑΔΑ και μου αρνήθηκαν ακόμα και το δικαίωμα της επικοινωνίας, εκεί ναι ταράχτηκα πολύ. Μου ερχότανε σκέψεις που μπορούσαν να μου προκαλέσουν πανικό, προσπάθησα να το διαχειριστώ και να μην χάσω τη ψυχραιμία μου. Ειδικά όταν με βάλανε στο κελί. Εκείνη τη στιγμή νιώθεις έναν ολόκληρο κρατικό μηχανισμό απέναντί σου και τον εαυτό σου ανήμπορο. Από τη στιγμή όμως που ενημερώθηκε κόσμος άλλαξε η ψυχολογία μου. Η δύναμη του κινήματος διαλύει το φόβο.
Κλείνοντας τι θέλετε να πείτε;
Γιάννης: Παρατηρείται μια επίθεση στο δικαίωμα του κόσμου να εκφράζεται και να διεκδικεί. Οι περιπτώσεις είναι πολλές. Μας θλίβουν όσα συνέβησαν το βράδυ της 17 Νοέμβρη στα Εξάρχεια, μας θλίβει ότι τα ΜΑΤ επιτέθηκαν σε γονείς έξω από τα δικαστήρια γιατί μας δείχνει μια δυσοίωνη εικόνα για τη στάση της αστυνομίας απέναντι στο λαό και στους νέους.
Δημήτρης: Για όλα αυτά το φοιτητικό κίνημα και οι νέοι γενικότερα πρέπει να βγουν μπροστά και να διεκδικήσουν τις ανάγκες της νεολαίας και του λαού.
